Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές το αίμα του Άλκη είναι
ακόμα ζεστό. Αλήθεια μετά από ένα τέτοιο περιστατικό ποιος έχει
όρεξη για μπάλα; Ποιος από εσάς που κρατάτε αυτό το περιοδικό στα
χέρια σας δεν θα σκεφθεί, δεν θα κουβεντιάσει έστω και για λίγο
σήμερα τη δολοφονία του 19χρονου οπαδού του Άρη;
Στην οικογένεια του παιδιού αυτού δεν μπορούμε να πούμε τίποτε.
Ούτε στο ελάχιστο δεν μπορούμε να διανοηθούμε το πόνο τους. Μπο-
ρούμε μόνο να φροντίσουμε να μην προσβάλουμε τη μνήμη του παι-
διού τους, να μην πατήσουμε πάνω στον πόνο τους για να βρούμε
επιχειρήματα ώστε να «την πούμε» στους παοκτσήδες στα καφενεία.
Απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους μπορούμε μόνο να σιωπήσουμε
και αυτό θα κάνουμε. Απέναντι όμως στους εαυτούς μας, στα παι-
διά μας, στους φίλους μας που θα μπορούσαν να βρεθούν στη θέση
του Άλκη οφείλουμε να μιλήσουμε. Όχι χαμηλόφωνα. Επιβάλλεται
να ουρλιάξουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε απέναντι σε αυτούς που
εξέθρεψαν, που υποδαύλισαν, που ανέχτηκαν, που υπέθαλψαν, που
έδωσαν ασυλία στο μίσος που κυριαρχεί στους δρόμους της πόλης.
Οφείλουμε να κάνουμε αυστηρή αυτοκριτική και αν μέσα σε όλους
του παραπάνω δούμε και τον εαυτό μας, να κάνουμε τα πάντα για να
τον αλλάξουμε.
Ας μιλήσουμε, δεν γίνεται και τώρα να μη μιλήσουμε…
ΠΗΓΗ: UNOFFICIAL FANZINE
