Είναι η κατάλληλη στιγμή να αναπτύξουμε όλο το story της προσπάθειας της “κυανόλευκης” διοίκησης προκειμένου να αποφευχθεί αυτό, το οποίο εξ αρχής ήθελε η ΕΟΚ και επιθυμούσαν οι τρεις εξ Αττικής ομάδες, δηλαδή τη διεξαγωγή του Final 4 σε αθηναϊκή έδρα…
Πρωτίστως, ο Ηρακλής υποστήριξε τη λογική του (όπως θα έπρεπε) διαμοιρασμού της απόστασης και της διεξαγωγής σε επαρχιακή πόλη με πιθανότερη αυτήν της Καρδίτσας. Η ΕΟΚ το συζήτησε και ενημέρωσε ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει ένα τέτοιο πλάνο, καθώς ούτε η Καρδίτσα, ούτε άλλη διαθέσιμη περιοχή με Κλειστό προδιαγραφών, στο μέσον της απόστασης μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης μπορούσε να υποστηρίξει τη διοργάνωση, λόγω αδυναμίας ύπαρξης των απαιτούμενων ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων…
Αντιλαμβανόμενοι οι παράγοντες του Ημίθεου ότι η Ομοσπονδία αποδομεί το σενάριο της “μέσης λύσης”, προκειμένου να καταλήξει στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του Μπομπ Μάνσφιλντ έριξαν στο τραπέζι τη λύση του Αλεξανδρείου, με μία εξαιρετική πρόταση: “Η διοργάνωση θα αποκτήσει την αίγλη διεξαγωγής της με την παρουσία 5.000 κόσμου και τις δύο ημέρες της και, μάλιστα, τα έξοδα θα είναι καλυμμένα και για τις τρεις ομάδες”, ήταν το πλάνο, με τον Αμερικανό επιχειρηματία να αναλαμβάνει το κόστος μετακίνησης και διαμονής Πανιωνίου, Μίλωνα και Ερμή Σχηματαρίου!!!
Εκεί, ήρθε η Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης να… “εξυπηρετήσει” το πλάνο της ΕΟΚ, δηλώνοντας ότι την Κυριακή 19 Μαΐου διεξάγεται ο ποδοσφαιρικός αγώνας Άρη – ΠΑΟΚ στο “Βικελίδης” και ότι αδυνατεί να ανταποκριθεί στη διπλή φρούρηση Αλεξανδρείου και Χαριλάου…
Βούτυρο στο ψωμί της Ομοσπονδίας, που έφερε προ τετελεσμένων την πλευρά του Ηρακλή και το Final 4 – οριστικά – στο Κλειστό Ολυμπιακό Κέντρο των Άνω Λιοσίων…
Αυτή είναι η απόλυτη πραγματικότητα της όλης ιστορίας, προκειμένου να αντιληφθούν άπαντες ότι προσπάθειες όχι μόνο έγιναν, αλλά υπήρξαν και πέραν του δέοντος…
