Αποτελεί «κλισέ» το να επιμένουμε ότι βρισκόμαστε στην εποχή της επικοινωνίας – ευρύτερα – και των social media – ειδικότερα. Όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτήν καλούμαστε να διαχειριστούμε μέσα από την κανονικότητα της καθημερινότητάς μας.
Μέσω αυτής της διαδικασίας, της κοινωνικής δικτύωσης δηλαδή, μπορούμε και αφουγκραζόμαστε τις απόψεις και καταγράφουμε τον παλμό μιας σημαντικής μερίδας και της «κυανόλευκης» κοινωνίας, επισημαίνοντας με άμεσο τρόπο ένα ανησυχητικό φαινόμενο, το οποίο τείνει να λάβει… «επιδημικές» διαστάσεις.
Πολλοί Ηρακλειδείς – χρήστες των μέσων αυτών, λοιπόν, φαίνεται ότι – μέσα από τη λαχτάρα για το καλύτερο και το πάθος τους για την ομάδα – έχουν «ζυγίσει» με τρόπο… ονειρικό και ρομαντικό την όλη κατάσταση στο ποδοσφαιρικό Τμήμα. Εξακολουθούν να αναζητούν το «δεοντολογικό» και όχι το «οντολογικό». Δηλαδή βλέπουν τα πράγματα «όπως θα έπρεπε να είναι» και όχι «όπως είναι». Δυστυχώς…
Υπό το πρίσμα αυτής της λογικής, πληγώνονται κάθε φορά, όταν πληροφορούνται κινήσεις ενίσχυσης της ομάδας, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στα δικά τους «θέλω» και στα «θέλω» ενός δυνατού, διεκδικητικού και εύρωστου οικονομικά Ηρακλή. Ενός Ηρακλή, όπως θα θέλαμε και θα του έπρεπε να είναι, αλλά – φευ – δεν είναι επί του παρόντος…
Σχολιάζουν με πικρία ακόμη και επιλογές ανανέωσης συνεργασιών με ποδοσφαιριστές του περσινού ρόστερ, ενώ εκφράζουν την αποστροφή τους για τις περιπτώσεις μεταγραφικής ενίσχυσης, στις οποίες φέρεται να στρέφεται ο Ημίθεος. Ζητούν το μεγάλο, το πολύ, αυτό, που – πράγματι – αξίζει σε αυτόν τον μεγάλο Σύλλογο.
Ένας Σύλλογος, ωστόσο, ο οποίος (τουλάχιστον στην παρούσα φάση) από τον «ρεφενέ» των ίδιων των Ηρακλειδέων, θα πρέπει να καλύψει το μετοχικό κεφάλαιο για τη σύσταση της νέας ΠΑΕ, να καλύψει τα τρέχοντα έξοδά του, να αποπληρώσει κόσμο και υποχρεώσεις, να ανταποκριθεί σε πάγια έξοδα και λειτουργικές ανάγκες (οι οποίες σε επίπεδο επαγγελματικών κατηγοριών είναι πολλές και μεγάλες), να στελεχώσει με προσωπικό όλα τα Τμήματα της νέας ποδοσφαιρικής εταιρείας, να αντιμετωπίσει οτιδήποτε έκτακτο προκύψει και, παράλληλα, από το ίδιο – κοινό – ταμείο, να προχωρήσει και στις κινήσεις ενίσχυσης του αγωνιστικού δυναμικού.
Αν κάποιος πληροφορηθεί – σε πραγματικούς αριθμούς – ποιες είναι οι οικονομικές δυνατότητες για προσφορές στο μεταγραφικό παζάρι από πλευράς Ηρακλή, τη δεδομένη στιγμή, αν έρθει κατάφατσα με τη σκληρή πραγματικότητα, ένα είναι το βέβαιο: θα αφυπνιστεί με σοκαριστικό τρόπο και ο «ιδεατός μικρόκοσμος», που περιβάλλει τη σκέψη και το θυμικό του, θα σκάσει σαν σαπουνόφουσκα.
Είναι σκληρή, αλλά απολύτως αναγκαία αυτή η θεώρηση των πραγμάτων, αλλά όσο πιο γρήγορα την ενστερνιστούμε ΟΛΟΙ, τόσο πιο θετικές και αποτελεσματικές υπηρεσίες θα προσφέρουμε σε αυτό, με το οποίο τόσο πολύ είμαστε δεμένοι: τον Ηρακλή.
Επί του παρόντος, αυτή είναι η πραγματικότητα, που βιώνουμε και θα καταβληθεί το μέγιστο δυνατό της προσπάθειας, προκειμένου, μέσα από αυτή, να προκύψει ένας αγωνιστικά αξιόπιστος Ηρακλής, έστω και χωρίς τα πολύ μεγάλα ονόματα, έστω και χωρίς το εξαιρετικά «εκθαμβωτικό» ρόστερ.
Προς ώρας, έτσι έχουν τα πράγματα. Αν και εφόσον αλλάξουν άρδην τα δεδομένα, με την έλευση κάποιου επενδυτή, το ξανασυζητάμε…
