Η συνέντευξη του Νίκου Υψηλάντη δόθηκε στην εκπομπή “Ώρα για Μπλε” του Libero 107,4.
Αναλυτικά οι τοποθετήσεις του:
«Όλα αυτά που έχουν συμβεί στον Ηρακλή το τελευταίο διάστημα, είναι πολύ κοντά στον βασικό λόγο για τον οποίο παραιτήθηκα.
Σε καμιά περίπτωση κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει, όση οργή και να έχουμε και όση πίκρα μπορεί να κρύβει ο καθένας μέσα του, πως ξεκίνησε αυτή η ιστορία. Δηλαδή μιλάμε για μια ομάδα που τέλη Ιουλίου δεν ήξερε ακόμα αν θα συγκεντρώσει το Μετοχικό Κεφάλαιο για να συσταθεί εταιρεία και να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα. Βρέθηκε ένας άνθρωπος που έδειξε ενδιαφέρον και ένας άνθρωπος που είναι υπαρκτό πρόσωπο, έχει μια επιχειρηματική δραστηριότητα, μια ευγενική φυσιογνωμία. Αυτός ο άνθρωπος βρήκε ένα πρότζεκτ από τον Παύλο Μυροφορίδη και ανέλαβε μια εταιρεία.
Να αναφέρουμε βέβαια, ότι όσοι ασχολήθηκαν με το ποδόσφαιρο, όσο τεράστιο μέγεθος κι αν ήταν, δεν κατάφεραν από την πρώτη ημέρα να φέρουν αποτελέσματα. Δεν ξέρω αν τα κατάφερε ακόμη ο Κόκκαλης. Από εκεί και πέρα, έχω να σου πω 100 ονόματα κολοσσών που απέτυχαν την πρώτη χρονιά. Δεν είναι ένας εύκολος χώρος αυτός του ποδοσφαίρου, γι’ αυτό και όλο το διάστημα που βρίσκεται στον Ηρακλή, ο πρόεδρος και μεγαλομέτοχος έχει – τουλάχιστον από εμένα – μια μεγάλη ανοχή στα αγωνιστικά και σε κάποια λάθη τα οποία ο ίδιος κάνει. Εκεί όμως που δεν πρέπει να υπάρχει καμία ανοχή, είναι σ’ αυτό το μπάχαλο και στην εικόνα καφενείου που παρουσιάζει η ΠΑΕ».
ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
«Εκατό φορές να με πας στο παρελθόν και να μου ζητήσεις να προβλέψω αποτελέσματα με το υπάρχον υλικό, τόσο άθλια αποτελέσματα δεν θα προέβλεπα. Αλλά αυτά συνέβησαν. Και είναι ποδόσφαιρο. Το πρόβλημα δεν είναι το αγωνιστικό. Το πρόβλημα είναι, με την οργάνωση και τη λειτουργία της ΠΑΕ. Ο λόγος που εγώ κλήθηκα το καλοκαίρι, είναι γιατί είπα στον κ. Παπαδόπουλο ότι μπορώ να κάνω συγκεκριμένα πράγματα. Του εξήγησα ότι δεν έχω λεφτά να του δώσω, ότι δεν έχω γνώσεις για το αγωνιστικό. Το είπα ότι το μοναδικό πράγμα που γνωρίζω είναι ο Ηρακλής και τις στοιχειώδεις αρχές οργάνωσης. Στο πλαίσιο αυτό του είπα ότι θα μπορούσα να αναλάβω το κομμάτι της επικοινωνίας.
Ρώτησα λοιπόν το Σεπτέμβριο. Τι μπάτζετ έχουμε; Τι λεφτά θέλει να ξοδέψει; Και του είπα ότι θα του βρω τον τρόπο να κάνει οικονομία. Μάζεψα μια ομάδα, έξι ανθρώπων, εκ των οποίων οι τρεις θα ήταν έμμισθοι και οι άλλοι τρεις εθελοντές, που θα αναλάμβαναν όλο το κομμάτι επικοινωνίας του συλλόγου. Και δεν εννοούσα μόνο το γραφείο Τύπου. Προφανώς επειδή ο Ηρακλής είναι πολύ μεγάλη οντότητα για να κάνουμε προσωπική πολιτική ή να ασχολούμαστε με τις προσωπικές μας φιλίες, δεν διάλεξα τον Θωμά, τον Αχιλλέα και τον Φώτη, επειδή ήταν φίλοι μου. Και εσύ φίλος μου είσαι, τον Αχιλλέα τον Καραλή που είναι τώρα – αν και όχι επίσημα – εγώ τον είχα προτείνει για γραφείο Τύπου πριν από πέντε χρόνια, με τον Μάκη μιλάω, με τον Χαρίλαο μιλάω.
Δεν διάλεξα λοιπόν φίλους, αλλά τους καταλληλότερους γι’ αυτή τη δουλειά που είχα στο μυαλό μου ότι θα κάνουμε. Το αν πετύχαμε ή όχι είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα. Το σίγουρο όμως είναι, πως όσο διάστημα ήμασταν εκεί, μέχρι το σημείο που έφτασα να παραιτηθώ δεν είχαμε την εμπιστοσύνη και την υποστήριξη που θα έπρεπε να έχει το δικό μας τμήμα για να λειτουργήσει. Όπως και τα υπόλοιπα τμήματα. Αν γυρίσεις πίσω και δεις τις επικοινωνιακές ζημιές (που κάποιες από αυτές ξεπερνούν και το επικοινωνιακό), όπως η συνέντευξη Μυροφορίδη, όπως η συνεργασία του τμήματός μας με το αγωνιστικό τμήμα, έγινα επειδή δεν οι διαδικασίες δεν περνούσαν από αυτόν που ήταν αρμόδιος γι’ αυτό.
Εγώ ούρλιαζα και στον Παύλο, (τον οποίο τον εκτιμώ, τον πίστευα και τον πιστεύω) όταν βγήκε να μιλήσει. Εάν δεν έρθει όμως ο υπεύθυνος/ο μεγαλομέτοχος, η κεφαλή, να του πει ότι «Παύλο, όπως δεν έρχεται ο Υψηλάντης να διαλέξει παίκτες, έτσι κι εσύ πρέπει πρώτα να μιλήσεις με τον Υψηλάντη πριν βγεις δημόσια», δεν δουλεύει το “μαγαζί”.Αυτό το πράγμα αν το πάρεις σαν παράδειγμα εξαπλώνεται παντού, σε όλα τα κομμάτια της ομάδας. Το γεγονός ότι προσπαθούσαμε επί δύο μήνες να κάνουμε μια επίσημη φωτογράφηση της ομάδας για να βγάλουμε πέντε επικοινωνιακά “προϊόντα” ώστε να μπορέσουμε να βγάλουμε μια ωραία εικόνα και δεν υπήρχε συνεργασία με το αγωνιστικό τμήμα, δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε με τον Τάσο, τον Παύλο, τον χ και τον ψ είναι ενδείξεις ότι δεν λειτουργεί η εταιρεία.
Δεν έχει να κάνει με το ότι είναι κακός ο πρόεδρος ή ότι δεν είναι έξυπνος. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι από την πρώτη στιγμή δεν έβαλε κάποιους ρόλους τους οποίους και θα ήλεγχε μετά για την αποτελεσματικότητα τους. Θα μπορούσε κάλλιστα να αφήσει το τμήμα να λειτουργήσει και να πει μετά από έξι μήνες «Νίκο δεν μ’ αρέσει ο τρόπος που δουλεύουμε». Έπρεπε να στηρίξει την επιλογή του. Αντ’ αυτού τι έκανε; Μου είπε εμένα «Νίκο φέρε αυτή την ομάδα που έχεις» και μετά από 6 μήνες μου ανέφερε ότι είναι μεγάλο το κόστος και πρέπει να μειωθούν τα λειτουργικά. Με αποφάσεις συγκυριακές και αντιλήψεις καφενειακές δεν μπορεί να λειτουργήσει μια ομάδα. Και μιλάω για το δικό μου το κομμάτι, το οποίο εγώ το θεωρώ σημαντικό, άλλοι μπορεί να το θεωρούν ασήμαντο, αλλά όταν συμβαίνει σε ένα τμήμα αυτό, συμβαίνει σε όλα».
ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΡΟΛΩΝ
«Τον Γιάννη τον Παπαδόπουλο, τον επέλεξε ο ίδιος γι’ αυτή τη θέση και ο Γιάννης παραιτήθηκε, αποό μία θέση για την οποία δεν εμειβόταν, γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ για τον λόγο για τον οποίο τον φέραμε. Καταλαβαίνεις το παράλογο;
Να σου πω ένα άλλο παράδειγμα. Τον πρώτο ενάμιση μήνα, εγώ μάλωνα με το ΔΣ, γιατί θεωρούσα ότι υπήρξε υπερβολική στήριξη στον Παύλο. Τον δεύτερο μήνα μάλωνα γιατί “πατήθηκε το κουμπί’ και είπαν ότι «σταματάμε να στηρίζουμε Παύλο, γιατί δεν τον πιστεύουμε». Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Τον Παύλο τον στηρίζεις, του δίνεις και ένα χρονικό περιθώριο, αλλά δεν του τα δίνεις όλα. Γιατί μπορεί να είναι καλός σ’ αυτό που κάνει, αλλά είναι στον Ηρακλή και όπως όλοι, πρέπει να λειτουργεί ως κομμάτι του.
Το ίδιο πράγμα έπρεπε να πει και σε όλους τους συνεργάτες του, ακόμα και σε αυτόν τύπο που έχει ως εξωτερικό συνεργάτη που ασχολείται με τα λογιστικά, τον Γρηγόρη Χαντώλια, ο οποίος θα έπρεπε να είχε τα λογιστικά και μόνο, αλλά ασχολούνταν με τους επόπτες, τους διαιτητές, τους υπόλοιπους υπαλλήλους, τα μέλη του ΔΣ, ακόμα και με τον κόσμο του Ηρακλή και την συμπεριφορά του. Όταν δεν υπάρχουν ξεκάθαροι ρόλοι, τότε η εταιρεία έχει λειτουργία μπάχαλου. Ο καθένας πρέπει να έχει έναν ρόλο, εμπιστοσύνη και αξιολόγηση για αυτό που κάνει».
ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ
Η συμφωνία ήταν να έχει ενεργό ρόλο στο ΔΣ. Για μένα η περίπτωση του Θεοδωρίδη ήταν κάτι που θα μπορούσε να προσφέρει υπεραξία στην προσπάθεια. Όταν το καλοκαίρι γνώρισα τον Λεωνταρά, ώς τον άμεσο συνεργάτη του μεγαλομετόχου, του πρότεινα να συναντηθεί ο πρόεδρος με κάποιους σοβαρούς ανθρώπους – Ηρακλειδείς ή παράγοντες που έχουν συμμετοχή στον σύλλογο. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Ηλίας Θεοδωρίδης, χωρίς να τον γνωρίζω προσωπικά. Διότι ήταν ένας άνθρωπος που βοήθησε πέρσι, ξέρει από ποδόσφαιρο και έχει και μια οικονομική επιφάνεια, ένας άνθρωπος που θα έπρεπε να βρίσκεται στην οικογένεια του Ηρακλή. Για να τα ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, ήμουν από τους πρώτους που είπα ότι πρέπει να μιλήσει ο πρόεδρος μαζί του. Δεν θα κάνω την “κωλοτούμπα” τώρα που τα αποτελέσματα είναι άθλια».
Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ «ΜΠΑΧΑΛΟΥ»
«Ο λόγος για το «μπάχαλο» είναι διπλός. Ο πρώτος αφορά στο γεγονός ότι και σε αυτό το επίπεδο νφαντάζομαι ότι δεν ξεκαθαρίστηκε ποτέ ο ρόλος. Και γι’ αυτό φταίει ο μεγαλομέτοχος. Που άφησε αυτό όπως και όλα τα υπόλοιπα να αιωρείται. Το δεύτερο, είναι η ενέργεια που έγινε στον αγώνα με την Κέρκυρα. Στο συγκεκριμένο περιστατικό, εμένα εκείνο που με βγάζει από τα ρούχα μου είναι το εξής: Ο Ηλίας Θεοδωρίδης ήρθε με κάποιους ανθρώπους μαζί, τους οποίους τους εμπιστεύεται. Άντε αυτός εκνευρίστηκε βλέποντας την εικόνα της ομάδας, στην οποία έχει συνεισφέρει οικονομικά και κατέβηκε στον πάγκο. Κάποιος από το περιβάλλον του να τον σταματήσει δεν υπήρχε;
Εγώ δεν ξέρω τι έχω πετύχει και τι όχι, ένα “παράσημο” όμως έχω σίγουρα. Όσες φορές μίλησα στο διοικητικό συμβούλιο, κοιτούσα πάντα να πω στον πρόεδρο την αντίθετη άποψη, την κριτική, και όχι να κάνω τον πρόεδρο να αισθάνεται όμορφα, να του “χαϊδεύω τα αυτιά”. Εγώ απογοητεύομαι γιατί βλέπω πως κανείς από όσους είναι δίπλα στον Θεοδωρίδη δεν λέει όχι, να του θυμίζει που ήρθε. Δεν είναι άσπρο ή μαύρο. Σεβαστό και εκτιμητέο πως προσφέρει πολλά, ειδικά στον οικονομικό τομέα, αλλά δεν παύει να είναι σε ένα τεράστιο σύλλογο, στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Κι αυτό πρέπει να του το θυμίζουν οι γύρω του, όπως και όσοι είναι γύρω από τον πρόεδρο στον πρόεδρο. Συνέχεια».
«ΝΑ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ»
«Εγώ δεν θα χρεώσω στον Θεοδωρίδη, το πρόβλημα στον οργανωτικό τομέα. Εγώ μεγαλομέτοχο έναν ξέρω. Ο Θεοδωρίδης ασχολείται ως ένα σημείο με το οικονομικό και με το αγωνιστικό. Από τη στιγμή που είναι εκεί και συμμετέχουν οι υπόλοιποι πρέπει να έχουν ένα ρόλο. Να είναι κάτι. Για να ξέρουμε τι γίνεται, ποιος λέει τι και κυρίως ποιός έχει τις ευθύνες των αποφάσεων.
Εγώ με αυτόν τον άνθρωπο (τον Θεοδωρίδη) έχω μιλήσει τρεις φορές. Στην πρώτη κουβέντα που κάναμε μου είπε γιατί δεν έγινε μια συνέντευξη Τύπου. Να μιλήσουμε, να πούμε τι θέλουμε να κάνουμε. Τότε δεν έγινε γιατί ο άνθρωπος είχε ένα πρόβλημα υγείας. Προσφάτως, πιστεύω ότι θα ήταν λίγο άκαιρο να βγει να δώσει συνέντευξη Τύπου χωρίς την παρουσία του προέδρου και γι’ αυτό περίμενε όλο αυτό το διάστημα. Κοντός ψαλμός αλληλούια λοιπόν, περιμένουμε την Παρασκευή.
Για μένα η μεγάλη θλίψη, και αυτό είναι γενικό σχόλιο, είναι να βλέπει κάποιος τα χρήματα του, την συνεισφορά του, να είναι πιο μεγάλα και πιο σημαντικά από τον σύλλογο. Το σημαντικό πρόβλημα είναι αυτό. Ο Bill Gates να έρθει στον Ηρακλή θα πρέπει να ξέρει ότι έρχεται σε κάτι μεγάλο και θα το σέβεται.
Και ο Παπαδόπουλος όταν ήρθε κάποιοι του είπαν ότι θα πρέπει να βάλει 500 χιλιάδες και σε ένα μήνα μπλοκαρίστηκαν όλοι οι λογαριασμοί. Όντως βρήκε πράγματα που δεν τα περίμενε, έχει πολλά ελαφρυντικά. Μέχρι τωρα δεν έχει γίνει τίποτα από το κράτος. Διαβάζω τώρα ότι τώρα θα κατατεθεί το νομοσχέδιο. Μακάρι να γίνει αυτό. Αυτές οι δυσκολίες όμως, δεν μπορούν να είναι μόνιμη δικαιολογία, ειδικά σε τομείς όπως η οργάνωση, η εύρυθμη λειτουργία και η σοβαρότητα της ΠΑΕ».
ΚΡΑΤΟΣ/ΠΟΛΙΤΕΙΑ
«Η περίπτωση του κράτους -πολιτείας, που τόσα χρωστάει στον Ηρακλή και τόσο τον έχει αδικήσει, ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια, είναι ένα πεδίο που το έχει αναλάβει ένας συγκεκριμένος άνθρωπος. Αν το καταφέρει θα τον χειροκροτήσουμε όλοι. Το να συζητάμε τι θα έπρεπε να πούμε ή τι θα έπρεπε να κάνουμε για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα, είναι άκαιρο. Ένας άνθρωπος ασχολείται με αυτό το θέμα. Ο Στάθης Καραντώνης. Διαφωνούμε συμφωνούμε με τον τρόπο, θα πρέπει να τον στηρίξουμε και να περιμένουμε να δούμε ένα αποτέλεσμα. Ακόμα δεν έχουμε δει το παραμικρό, οπότε περιμένουμε. Αν λοιπόν τα καταφέρει και πάρει κάτι, θα είναι καλό και πολύ σημαντικό».
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
«Το τελευταίο που θέλω να προσθέσω είναι ότι όλοι πρέπει να προσφέρουν εκεί που βρίσκονται και να μην κρύβονται και να μη διαδίδουν αυτές τις ηλιθιότητες τύπου «εντάξει τρεις χιλιάδες άτομα είναι στο γήπεδο». Τρεις χιλιάδες άτομα είναι στο γήπεδο γιατί και αυτοί έχουν λιώσει , υποφέρουν με αυτό που βλέπουν. Όσοι διοικούν θα πρέπει να σέβονται τον σύλλογο που υπηρετούν. Δουλειά τους είναι να πείσουν τον κόσμο να σε βοηθήσει, να συμμετέχει. Άρα, δεν μπορεί το μπαλάκι να είναι στον κόσμο. Ο κόσμος αυτός, ο πυρήνας που πηγαίνει ακόμα στο γήπεδο είναι ήρωες. Όταν θα φτιάξει η διοίκηση ένα καλό και σοβαρό προϊόν, ο μεγάλος όγκος του κόσμου θα έρθει στο γήπεδο.
Τέλος, η ευχή μου είναι όπως έχει ειπωθεί σε διάφορες συνελεύσεις, να μην ξανασχοληθούμε με χαρτιά, με αδειοδότηση, με χρέη και τα λοιπά».
ΑΝΑΓΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
«Το μόνο που θα με ικανοποιούσε άμεσα, για φέτος, θα ήταν αν έβλεπα ρόλους και αυτοί οι ρόλοι στηρίζονται. Το να πω ότι ο Θεοδωρίδης είναι υπεύθυνος αγωνιστικού και την επομένη να φύγει ένας προπονητής για να έρθει ένας άλλος που τον πρότεινε ένας τρίτος αυτό δεν μου λέει τίποτα. Εμένα μου φτάνει να ακούσω από τον ίδιο ότι συμμετέχει στη διοίκηση και θα χαιρόμουν πάρα πολύ να δω ότι υπάρχει ένα σχέδιο. Να μπουν κάποιες βάσεις για την επόμενη χρονιά».
ΔΙΧΟΝΟΙΕΣ
«Από το καλοκαίρι υπήρχε “εμφύλιος” για τον Μυροφορίδη, και μετά ήταν όταν έφυγε ο Παύλος, βρέθηκε κάποιος άλλος “εχθρός”. Συντηρείται μια διχόνοια, διάφορες φατρίες, γιατί βρίσκουν χώρο να υπερασπίζονται προσωπικά συμφέροντα επιδιώξεις, σε βάρος του συλλόγου και της επιτυχίας του. Αυτά τα κόβεις. Αν κάποιος κάνει τη δουλειά του πρέπει να τον στηρίζει η διοίκηση. Επιτέλους να έχουμε ανθρώπους που είναι σε συγκεκριμένα πόστα με συγκεκριμένο ρόλο, και ευθύνη και σεβασμό στον τεράστιο σύλλογο που υπηρετούν, από τον τελευταίο μισθολογικά υπάλληλο μέχρι τον πρόεδρο».
ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ
«Η μόνη μου ελπίδα όταν έφυγα τον Δεκέμβριο ήταν, επειδή έβλεπα ότι υπήρχαν λιγότεροι πόροι ότι θα υπήρχε μια στρατηγική. Αν αυτό έβγαζε με μια ενιαία εικόνα προς τα έξω, θα ήμασταν εντάξει. Προφανώς το πόστο στο Τμήμα της επικοινωνίας το θεώρησαν ασήμαντο. Το ότι πήγαμε να φτιάξουμε ένα κομμάτι που θα προωθούσε την εικόνα του συλλόγου, το θεώρησαν ασήμαντο. Το αν θα γίνει το ΔΣ από πέντε άτομα δεν μου λέει τίποτα. Μπορεί να λειτουργήσει και με τρία. Τον αριθμό των στελεχών τον αποφασίζει αυτός που πληρώνει».
