Μετά τις επιδόσεις των παιδιών, που ήρθαν στον Ηρακλή στην αρχή της σεζόν, οι οποίες κυμάνθηκαν – επιεικέστατα – σε χαμηλά επίπεδα, μεγάλο ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στον επανασχεδιασμό του ρόστερ.
Όλοι στον Ηρακλή περιμένουν να διαπιστώσουν την ευστοχία ή μη των επιλογών του Ιανουαρίου και από τον αγώνα του Βόλου έχουν, πλέον, κάποια πρώτα δείγματα γραφής, τουλάχιστον για τρεις από αυτές τις επιλογές.
Ο Βασίλης Βιτλής συνέχισε για δεύτερο παιχνίδι βασικός στην αριστερή πτέρυγα του «κυανόλευκου» σχηματισμού και ήταν – πραγματικά – εξαιρετικός. Έκανε ό,τι μπορεί να ζητήσει ένας προπονητής από έναν μπακ – χαφ, καθώς αρίστευσε, τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά.
Αν θεωρήσουμε ότι ο Τζέιμς Μπορικό έρχεται για να διεκδικήσει αυτή τη θέση της ενδεκάδας στο «3-5-2» του Ρόκα, σίγουρα θα βρει σκληρό ανταγωνισμό από τον Έλληνα παίκτη…
Εκείνος, που δείχνει «με το καλημέρα» να καπαρώνει μια θέση στο κέντρο της αμυντικής γραμμής, ως αριστερός στόπερ (είτε σε σχηματισμό με τρεις στόπερ, είτε με δύο) είναι – αδιαμφισβήτητα – ο Εστέμπαν Μουνιόθ, αν κρίνουμε από αυτά, που μας έδειξε στη Νεάπολη.
Παντού και πάντα ο Ισπανός, προέβλεπε κάθε φάση, πρώτος στη μπάλα, είτε αυτή ήταν στον αέρα, είτε στο χόρτο, όρθωσε τείχος στην περιοχή της ομάδας με την εμπειρία και την αποτελεσματικότητά του. Κι όλα αυτά, βγαίνοντας για πρώτη φορά σε επαγγελματικό επίπεδο από την πατρίδα του και μόνο με πέντε προπονήσεις στο νέο ποδοσφαιρικό περιβάλλον.
Σαφώς και δίνει απάντηση σε όσους βιάστηκαν να σχολιάσουν την επιλογή του με το υπεραπλουστευτικό «παίκτης από τη Γ Εθνική της Ισπανίας…» και μας πείθει για το αυτονόητο, ότι δηλαδή η διαφορά επιπέδου στο ποδοσφαιρικό πεδίο μεταξύ των δύο χωρών είναι τεράστια και αποδεικνύεται στην πράξη…
Ο Γκι Νιαμπουγιού αγωνίστηκε ως βασικός και όχι ως αλλαγή, όπως στα Τρίκαλα, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του παρτενέρ του Εμανουέλ Περόνε, ρόλο για τον οποίο φαίνεται να τον προορίζει ο προπονητής του, όταν θα αγωνίζεται με δύο στην επίθεση.
Το σπουδαίο γκολ, το οποίο πέτυχε και μάλιστα στη μία και μοναδική ευκαιρία, που του δόθηκε, όσο αγωνίστηκε αφήνει υποσχέσεις για τη συνέχεια.
Όσο για τον Πέτρο Ορφανίδη, αγωνίστηκε στο δεύτερο μέρος, αρχικά στη φυσική θέση του, αυτήν του επιτελικού μέσου και προς το τέλος ως παρτενέρ του Κλέιτον στην επίθεση. Δεν τον βοήθησε η ροή του αγώνα να φανεί, αλλά είναι βέβαιο ότι στη συνέχεια θα έχει περισσότερες και πιο ουσιαστικές ευκαιρίες για κάτι τέτοιο…
