Ήταν ένα στοίχημα, το οποίο – δυστυχώς – δεν κερδήθηκε. Όπως δεν κερδήθηκαν άλλα δύο μεγάλα στοιχήματα λίγο νωρίτερα για το βόλεϊ του Ηρακλή. Δεν κερδήθηκε το στοίχημα της οικονομικής ανάσας από την πρόσφατη συναυλία του Γιώργου Μαργαρίτη, ενώ λίγο καιρό νωρίτερα δεν κερδήθηκε το στοίχημα των πωλήσεων των εισιτηρίων διαρκείας και, λίγο κατόπιν, το στοίχημα της έλευσης σημαντικών εσόδων από τους δύο ραδιομαραθωνίους…
Και στις τρείς περιπτώσεις δράσεων και εκκλήσεων προς τον κόσμο του Ηρακλή, από πλευράς της ομάδας βόλεϊ υπήρξε – ομολογουμένως – ανταπόκριση αρκετών Ηρακλειδέων. Δυστυχώς, όμως, όχι τόσων ώστε να εξυπηρετηθεί η προοπτική επιβίωσης μιας επαγγελματικής ομάδας, η οποία δεν διατηρεί άλλη πηγή χρηματοδότησης, πέραν της ίδιας της οπαδικής βάσης της.
Ναι, διατέθηκαν αρκετά διαρκείας. Όχι, όμως, τόσο όσα προσδοκούσαν οι διοικούντες ότι θα μπορούσε και θα έπρεπε να απορροφήσει ο τεράστιος κόσμος του Ημίθεου, προκειμένου να θωρακίσει οικονομικά τη φιλόδοξη προσπάθεια της ομάδας. Ναι, υπήρξε ανταπόκριση στους ραδιομαραθωνίους και συγκεντρώθηκε ένα – κάποιο – χρηματικό ποσό. Όχι ικανό, ωστόσο…
Με 600 προσκλήσεις και ελάχιστες εισπράξεις
Ερχόμαστε στα της συναυλίας του Γιώργου Μαργαρίτη. Το Κατσάνειο είχε πολύ κόσμο και το γλέντι ήταν υπέροχο. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι μία εκδήλωση διασκέδασης, που συγκέντρωσε σε έναν χώρο πλέον των εξακοσίων ανθρώπων, ήταν αποτυχημένη.
Η πραγματικότητα, πάντως, είναι σκληρή και αδυσώπητη. Αναφέρει ότι από τα έσοδα, τα οποία έφεραν οι περίπου 600 προσκλήσεις των 10 ευρώ που διατέθηκαν, θα έπρεπε να πληρωθούν όλα τα λειτουργικά έξοδα της εκδήλωσης, καθώς μόνο ο Γιώργος Μαργαρίτης συμμετείχε αφιλοκερδώς. Όλα τα παρελκόμενα έπρεπε να πληρωθούν. Οπότε, αντιλαμβάνεται κανείς για τι καθαρό περίσσευμα επί των εισπράξεων μιλάμε…
Η αλήθεια είναι ότι όταν η διοίκηση του βόλεϊ «ποντάριζε» στην προοπτική της συναυλίας και μιλούσε για ανάγκη μαζικής συμμετοχής σε αυτήν, προκειμένου να στηριχθεί ουσιαστικά η ομάδα, υπολόγιζε ένα Κατσάνειο «φισκαρισμένο», με 1.500 προσκλήσεις να έχουν διατεθεί. Κατά συνέπεια, γίνεται αντιληπτή η διαφορά…
Ορατή η διάλυση του ρόστερ
Αυτή τη στιγμή είναι άγνωστο αν η ομάδα, με όλα τα στελέχη της, ταξιδέψει σήμερα (Παρασκευή 22/12) για την Αθήνα, προκειμένου να αντιμετωπίσει την επομένη τον Εθνικό στο κλειστό του Εσπέρου.
Άπαντες στο αγωνιστικό τμήμα ανέμεναν την εισπρακτική επιτυχία της συναυλίας προκειμένου να πληρωθούν και, πλέον, αντιλαμβάνονται ότι στήριζαν τις ελπίδες τους σε μία ματαιότητα.
Ό,τι και να κάνουν οι διοικούντες, όλα δείχνουν ότι οι υπεράνθρωπες προσπάθειες που κατέβαλαν όλο αυτό το διάστημα προκειμένου να κρατήσουν ζωντανή την ομάδα, έχουν προσκρούσει σε ένα αδιαπέραστο τείχος. Στο τείχος της αδιαφορίας της μεγάλης μάζας των Ηρακλειδέων που παραμένουν πεισματικά απενεργοποιημένοι.
Το ίδιο ακριβώς παράπονο που έχουν και οι ιθύνοντες της ποδοσφαιρικής ομάδας. Το παράπονο που έχει να κάνει με την παθητική απόσταση που τηρεί από τα πράγματα του Συλλόγου η μεγάλη μάζα του «κυανόλευκου» οπαδικού κόσμου. Παντού, σε όλα τα Τμήματα συμμετέχουν οι οργανωμένοι και οι… «άρρωστοι» μη οργανωμένοι οπαδοί, που δεν μπορούν να αποβάλλουν το «μικρόβιο» του Ημίθεου και της ενεργούς παρουσίας κοντά του. Δεν είναι, όμως αρκετοί. Δυστυχώς…
Για αυτό, κι αν ακόμη η ομάδα, με πλήρη σύνθεση κατέβει και αντιμετωπίσει τον Εθνικό, κανείς δεν εγγυάται ότι το ρόστερ δεν θα διαλυθεί μέσα στις μέρες των εορτών, καθώς η διοίκηση δεν έχει κάποιο κίνητρο να προσφέρει στους αθλητές, οι οποίοι θα σπεύσουν να αναζητήσουν άλλη ομάδα για να συνεχίσουν στο υπόλοιπο της σεζόν.
Εξάλλου, κανείς τους δεν παίζει μόνο «για τον Ηρακλή». Δυστυχώς…
