Το κείμενο του φίλου Ηρακλειδέα, ο οποίος θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, έχει ως εξής:
«Μια μικρή ομάδα ανέμπνευστων ανθρώπων που αρέσκονταν να αυτοαποκαλούνται ως ενεργά μέλη της καθ’ όλα απονομιμοποιημένης “ΣΟΥΠΕΡ ΛΙΓΚΑ του Ελληνικού ποδοσφαίρου”, αποτόλμησαν για τρίτη συνεχή φορά τα τελευταία χρόνια, να βλάψουν τον ιστορικό “ΗΡΑΚΛΗ” Θεσσαλονίκης. Έτσι μη διαθέτοντας το απαιτούμενο κύρος και το σεβασμό του ελληνικού πληθυσμού και κάτω από ανύπαρκτες και αδιευκρίνιστες εξουσίες που ασφαλέστατα δεν εκπήγαζαν ούτε από νομική καταγωγή ούτε από πιθανή εκτελεστική δυνατότητα αποφάσισαν και πέτυχαν με πρωτοφανή εκδικητικό τρόπο και αδιανόητη τιμωρητική διάθεση να αποβάλουν από την εθνική κατηγορία την ομάδα του “ΗΡΑΚΛΗ”. Μια ομάδα που βεβαιωμένα και κρυστάλλινα είχε εξασφαλίσει την παραμονή της στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα
Για την αποτρόπαιη και βδελυρή αυτή ενέργεια τους χωρίς την παραμικρή αισχύνη επικαλέστηκαν μόνο ένα πρόσχημα. Η ομάδα αυτή δεν είχε αδειοδοτηθεί. Αγνόησαν φυσικά ότι παρόμοια πρόβλεψη δεν υπήρχε ούτε στην προκήρυξη ούτε στους κανονισμούς που οι ίδιοι είχαν θέσει και στην πραγματικότητα δεν είχαν προβλέψει. Αν η ασύγγνωστη αυτή παράλειψή τους οφείλονταν είτε σε άγνοια, είτε σε πλημμελή εφαρμογή της σοβαρής τους αυτής υποχρέωσης ή ακόμη και σε ανθρώπινη αβλεψία, ελάχιστη ασκούσε επιρροή.
Είχαν την δυνατότητα της ευπρεπούς και τίμιας αναγνώρισης τους λάθους τους να μη υιοθετήσουν την ακραία και εκδικητική επιβολή της αναφερομένης ποινής που τους εξέθετε στην έκπληκτη και απορημένη κοινή γνώμη των Ελλήνων φιλάθλων.
Και το αριστούργημά τους αυτό το επέβαλαν γνωρίζοντας τις ασυνήθιστα δύσκολες οικονομικές συνθήκες που διέρχονταν η χώρα μας και την από την αιτία αυτή οικονομική καχεξία όλων μας. Αν και μεγαλόστομα διεκήρυτταν ότι κύριο γνώρισμα του συνεταιρισμού που συνέστησαν ήταν η αγάπη και αλληλεγγύη τους, προς όλα τα μέλη του, αντίθετα επιτέθηκαν με εξοργιστική και απροσμέτρητη κυνικότητα προς τον ιστορικό σύλλογο. Τέλεσαν το ανοσιούργημά τους αυτό αγνοώντας τις οικονομικής ανάγκες του πρόσκαιρα χειμαζόμενου “συνεταίρου τους”. Όχι μόνον δεν κάμφθηκαν από την παροδική οικονομική αδυναμία που οι ίδιοι επικαλέστηκαν, αλλ’ αντίθετα επιχείρησαν με την ανομολόγητη αυτή ενέργειά τους και την αποβολή του από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις.
Το δικαστήριό σας αναγνωρίζοντας την ιστορικότητα και την τεράστια συνεισφορά του ιστορικού συλλόγου σε αθλητικά κοινωνικά και πολιτιστικά επιτεύγματα θα αποκαταστήσει το δίκαιο και αποτρέψει την για τρίτη συνεχή φορά καταδίκη του συλλόγου και μάλιστα για μη αγωνιστικούς λόγους να τον εξωθήσουν στο “γκρέμισμα” και την πιθανή του διάλυση. Δεν γνωρίζουμε αν με αυτή την ενέργειά τους αυτοί οριοθετούν την έννοια της “αλληλεγγύης” και της “φιλίας” μεταξύ των εταίρων.
Η ευθύνη τους είναι κολοσσιαία και απροσμέτρητη. Όμως η ώρα της αλήθειας έφθασε για όλους. Κι’ αυτή δεν είναι άλλη από την ώρα της δικαιοσύνης. Κι επειδή αυτή επιτυγχάνεται και καταξιώνεται μόνον όταν οι έντολμοι και θαρραλέοι δίνουν τον τόνο. Μάλιστα αυτό θα επιτευχθεί με τον πιο καθαρό και αδιάβλητο τρόπο. Δηλαδή με την ορθή και αδιάβλητη εφαρμογή του νόμου, παρακάμπτοντας κάθε προσπάθεια παράκαμψης και εξοστρακισμού της αλήθειας».
