Ένα τέλος που είναι και η αρχή ακόμα μιας ανηφόρας για τον κόσμο του Ηρακλή, τον τόσο κουρασμένο κόσμο του Ηρακλή.
Ο Τομ Παπαδόπουλος έριξε τη τελευταία του ζαριά προσπαθώντας να πάρει το ΑΦΜ του Βόλου. Ευτυχώς ή δυστυχώς τα πράγματα δεν ήρθαν όπως ήθελε. Επένδυσε την ύπαρξη του στα κοινά του Ηρακλή σε αυτή την εξαγορά, θεώρησε ότι επιχειρηματικά ο μοναδικός τρόπος να πάρει πίσω τα χρήματα που έβαλε ήταν μέσω της εξαγοράς αυτού του ΑΦΜ. Και δυστυχώς για όλους μας αυτή την απόφαση φαίνεται να την πήρε πολύ πριν τελειώσει το πρωτάθλημα στο οποίο προφανώς είχε πετάξει λευκή πετσέτα. Πλέον ο Ηρακλής μένει μετέωρος και ο ίδιος φορτώνεται περίπου 3 εκατομμύρια ευρώ χρέη με κάποια από αυτά να είναι προς το δημόσιο, με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται. Θα μπορούσε κάποιος να το πει και επιχειρηματική αυτοκτονία.
Οι ευθύνες του μεγαλομετόχου είναι τεράστιες και αυτό δεν νομίζουμε να το αμφισβητεί ούτε ο ίδιος. Αν τον βγάλουμε όμως λίγο από το κάδρο και αν κάνουμε ένα αστραπιαίο μπρος πίσω στο χρόνο ψάχνοντας αιτίες και αφορμές, συγκρίνοντας υποσχέσεις και πράξεις τότε θα δούμε το οπτικό μας πεδίο να γεμίζει από τη φιγούρα του υφυπουργού αθλητισμού του κυρίου Βασιλειάδη. Οι συναντήσεις μαζί του δεκάδες. Παλαίμαχοι, άνθρωποι του ΓΣ, του ιδρυτικού σωματείου ολόκληρος ο Ηρακλής παρέλασε από το γραφείο του για να πάρει διαβεβαιώσεις ότι αυτό που ο ίδιος ανέφερε σαν μέγιστη αδικία απέναντι στον σύλλογο του Ηρακλή δεν θα ξανασυμβεί. Δεν ζήτησε κανείς ελεημοσύνη. Δεν ζήτησε κανείς κάποια ειδική μεταχείριση. Χρόνο ζήτησε σύσσωμη η οικογένεια του Ηρακλή για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της πριν βρεθεί αντιμέτωπη και πάλι με τα αποτελέσματα της αναποτελεσματικότητας του ελληνικού κράτους, της ανοχής και της συγκάλυψης (αναφερόμαστε στην περίοδο Παπαθανασάκη).
Ο κύριος Βασιλειάδης ήταν λαλίστατος. Εγγυήθηκε τα πάντα. Αφού ενημέρωσε ότι δεν μπορεί να ενεργοποιήσει τον “νόμο της Παναχαϊκής ” όπως συνηθίσαμε να τον ονομάζουμε από τον οποίο ευεργετήθηκαν δεκάδες ομάδες, γιατί όπως ανέφερε καραδοκούσε ο Παναθηναϊκός ο οποίος θα έσβηνε έτσι τα χρέη του, υποσχέθηκε να παγώσει τα χρέη προς τρίτους μέχρι να τελειώσει η εκκαθάριση ενώ οι οφειλές προς το δημόσιο θα ρυθμίζονταν με το νομοσχέδιο των 120 δόσεων το οποίο αναμέναμε από μέρα σε μέρα για μια ολόκληρη σεζόν. Επίσης σύμφωνα με το ρεπορτάζ εκείνων των ημερών αλλά και σύμφωνα με τους ανθρώπους που τον συνάντησαν δεσμεύτηκε να “προωθήσει” τον Ηρακλή ώστε να μπορέσει να συνάψει εμπορικές συμφωνίες τα έσοδα από τις οποίες θα πήγαιναν αποκλειστικά και μόνο στην γρηγορότερη αποπληρωμή των χρεών. Μάλιστα για να γίνουν όλα αυτά έθεσε ως απαραίτητη προϋπόθεση να παρουσιαστεί ένας μεγαλομέτοχος και να συσταθεί η εταιρεία.
Η οικογένεια του Ηρακλή ανταποκρίθηκε. Έγιναν οι κινήσεις, βρέθηκε ο Τομ Παπαδόπουλος και ο Αιγύπτιος Σορουρ και μάλιστα πολύ έξυπνα οι άνθρωποι του Ηρακλή πέταξαν το μπαλάκι στην ΕΕΑ ώστε να ελέγξει και τους δυο και να μπει στη διαδικασία επιλογής μεταξύ των δυο αφού πρώτα και εάν αδειοδοτούνταν. Έτσι κι έγινε. Η ΕΕΑ έλεγξε και αποφάσισε ότι ο Τομ Παπαδόπουλος είναι κατάλληλος για να αναλάβει μια ΠΑΕ, οπότε κανείς τους δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αθετήθηκαν οι δεσμεύσεις τους διότι απέναντι τους είχαν κάποιον αφερέγγυο.
Δεν χρειάζεται να γράψουμε εμείς κάτι άλλο για τη τύχη αυτών των δεσμεύσεων, τη γνωρίζει ολόκληρος ο κόσμος του Ηρακλή. Προφανώς ο υφυπουργός θα ήταν πολύ απασχολημένος με την “εξυγίανση” του ελληνικού ποδοσφαίρου και με το πιο “τίμιο” πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων και λησμόνησε τις υποσχέσεις του.
Για σχόλια, παρατηρήσεις, ενστάσεις, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε με το info@bluearena.gr
