Οφείλουμε να το παραδεχθούμε: «Το παλεύει» ο Ρόκα…

Δουλειά στην τακτική και στην ψυχολογία και – προς το παρόν – αποτέλεσμα, από τον Ισπανό τεχνικό…

Απόψεις

Όσοι με τιμάτε, διαβάζοντας τις αράδες, που γράφω, γνωρίζετε ότι αυτά τα οποία σκέπτομαι, δύσκολα μπορώ να τα κρατήσω για τον εαυτό μου.

Υπό αυτήν την «επικίνδυνη» λογική, λοιπόν, να ομολογήσω ότι συμπλέω με όλους όσοι υποστηρίζουν το προφανές, ότι με την επιλογή του Μανουέλ Ρόκα ο Ηρακλής προχώρησε σε μία λύση για την άκρη του πάγκου του, η οποία αφορά σε έναν άνθρωπο, ο οποίος μέχρι τα 43 του δεν έχει απολύτως τίποτε να επιδείξει στο αντικείμενο της προπονητικής.

Δουλειές έχει, δεν του έλειψαν. Επιτυχία δεν έχει καταγράψει. Θα το αποδεχθούμε και θα μου επιτρέψετε να αναπτύξω το παρακάτω της σκέψης μου.

Μπορεί να φαντάζει ανάλογη περίπτωση με αυτήν του Δημήτρη Ελευθερόπουλου, όμως, με αυτά, που μας δείχνει στις δύο τελευταίες αγωνιστικές ο Ισπανός, παρουσιάζει δύο δομικές και πολύ αισιόδοξες διαφορές, που αφορούν σε πλευρές της προπονητικής προσωπικότητας του.

Η πρώτη είναι ότι «το παιδεύει» πολύ στον τομέα της τακτικής και τολμά. Στα Χανιά έπαιξε με δύο επιθετικούς, εγκαταλείποντας το… πολυφορεμένο «4-2-3-1», ενώ χθες, κόντρα στον Εργοτέλη, άλλαξε και πάλι σχηματισμό και επέλεξε το «3-5-2». Δεν είναι στατικός στο θέμα του τεχνικού σχεδιασμού, αλλά δυναμικός και φαίνεται τολμηρός, χωρίς να επιχειρεί «τρελά» πράγματα, που να μην ταιριάζουν με τίποτε στην ομάδα.

Το άλλο πολύ αισιόδοξο είναι ότι, μέσα σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα, πέτυχε αυτό, για το οποίο όλοι όσοι ασχολούνται με τον ποδοσφαιρικό Ηρακλή… εκλιπαρούσαν από την αρχή της περιόδου: να βγάλει η ομάδα δυναμισμό και πάθος. Να κερδίζει μονομαχίες, να πρεσάρει ψηλά, να κατακτά χώρους και μπάλες, να «πνίγει» τον αντίπαλο.

Όσοι γνωρίζουν τα εκ του σύνεγγυς του «κυανόλευκου» ποδοσφαιρικού τμήματος, ομολογούν ότι το όπλο της εποχής του Νίκου Παπαδόπουλου και του Σάββα Παντελίδη, αλλά και της περσινής χρονιάς της Γ΄ Εθνικής, δηλαδή το να είναι μια οικογένεια η ομάδα στα αποδυτήρια και μια γροθιά όλοι μαζί στην κοινή προσπάθεια, φέτος είχε απενεργοποιηθεί.

Οι ίδιοι συνομολογούν ότι ο Ισπανός καταβάλλει απίστευτες προσπάθειες για να το ενεργοποιήσει εκ νέου. Επιχειρεί να ανυψώσει το φρόνημα των παικτών του, να ανορθώσει τη ψυχολογία και να τους προσφέρει κίνητρο για να βγάλουν πάθος, πείσμα και θέληση στον αγωνιστικό χώρο.

Προσπαθεί να τους δώσει να αντιληφθούν τη φανέλα ποιας ομάδας φορούν και δουλεύει πολύ στον – τόσο κρίσιμο – εξωαγωνιστικό τομέα.

Δεν αντιλέγω, ο Μανουέλ Ρόκα, μέσα από το πέρασμά του στον Ηρακλή (ο μη γένοιτο, βεβαίως ) μπορεί – εν τέλει – να καταγράψει άλλη μία μη επιτυχημένη θητεία στην καριέρα του.

Όμως, φαίνεται ότι «το παλεύει», είναι ζωντανός, τολμηρός και παθιασμένος σε αυτό, που κάνει.

Ας του το αναγνωρίσουμε και βλέπουμε…

 

Για σχόλια, παρατηρήσεις, ενστάσεις, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε με το charilaoschariton@gmail.com

Back to Top