Η ομολογία ενός… «αφελή», που πίστεψε και, μάλιστα, πολύ…

Για να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να μην κάνουμε τους… Κινέζους…

Απόψεις

Παίδες, ευγενική, πρωινή χορηγία προς εσάς. Σας απευθύνομαι σε πρώτο ενικό και σας δίνω τεράστια ευκαιρία για ένα ακόμη (από τα πλείστα όσα) «κοινωνικοδιαδικτυακά» ξεσπάσματα, στα οποία αρκετοί αρέσκονται…

Σας ομολογώ ξεκάθαρα, λοιπόν, ότι ήμουν ένας από τους απίστευτους… «αφελείς», που πίστεψαν και μάλιστα σθεναρά στο project του Παύλου Μυροφορίδη.

Πίστεψα, διότι, αφενός μεν είχα (και εξακολουθώ να έχω) τεράστια εμπιστοσύνη στη δεξιότητα του συγκεκριμένου ανθρώπου να δημιουργεί ομάδες ανόδου στη μεγάλη κατηγορία κι επειδή πίστεψα με θέρμη ότι η υπεραξία των συγκεκριμένων παικτών, οι οποίοι συγκρότησαν το ρόστερ του φετινού Ηρακλή, θα ήταν αρκετή για την επίτευξη του στόχου στη συγκεκριμένη κατηγορία.

Μπορεί να προβληματίστηκα, όπως όλοι, από το μεγάλο της ποδοσφαιρικής ηλικίας βασικών στελεχών, στα οποία στηρίχθηκε ο συγκεκριμένος σχεδιασμός, αλλά συνελήφθην… «ενεός και κεχηνώς», αντικρίζοντας ποδοσφαιριστές – σε απολύτως «φυσιολογική» ηλικία ευρισκομένους (27χρονους και 28χρονους) – να είναι τόσο απορρυθμισμένοι αγωνιστικά και να προδίδουν με τις επιδόσεις τους στο γήπεδο τόσο καταλυτικά την εμπιστοσύνη του ανθρώπου, ο οποίος τους στρατολόγησε.

Είμαι εδώ, απέναντί σας και το ομολογώ: πίστεψα στο project και προσδοκούσα την επιτυχία. Θλίβομαι, επειδή το «έπαιξα και έχασα» του Παύλου είναι «έπαιξα και έχασα» και για τον Ηρακλή. Και αυτό δεν αλλάζει. Αλλά το να προσποιούμαστε ότι εκείνος ήταν ο μόνος, που πίστεψε στο συγκεκριμένο πλάνο, είναι ψευδές, αναξιοπρεπές και ανυπόστατο…

Εύγε σε όσους δεν πίστεψαν, σε όσους κατήγγειλαν τα πάντα και τους πάντες εξ αρχής και δικαιώθηκαν. Υπήρξαν διορατικότεροι και σίγουρα όχι «πεπλανημένοι» όπως εγώ.

Και, να σημειώσω κάτι, για να σας αφιονίσω έτι περαιτέρω: εξακολουθώ να είμαι μαζί με όλους εκείνους, οι οποίοι έκαναν τα πάντα τον περασμένο Αύγουστο για να έλθει ο Παύλος Μυροφορίδης στον Ηρακλή.

Αυτό έπρεπε να κάνουν, διότι αυτό εξυπηρετούσε το συμφέρον της ομάδας και του στόχου της. Και είναι κρίμα, που δεν επιβεβαιώθηκε στην πράξη αυτό το θεώρημα.

Κρίμα για τον Ηρακλή…

Πίστεψα, το ομολογώ. Έσφαλα και εγώ…

Να τα λέμε κι αυτά…

Για σχόλια, παρατηρήσεις, ενστάσεις, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε με το charilaoschariton@gmail.com

Back to Top