Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να φτάσει στο μέγιστο επίτευγμα του φετινού ποδοσφαιρικού Ηρακλή. Και έφτασε σε αυτό, επειδή – ακριβώς – είναι «ΗΡΑΚΛΗΣ». Μολονότι για κάθε κακοπροαίρετο ισχύει το «σιγά, πώς κάνετε έτσι, Γ΄ Εθνική είναι αυτή…», η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και την γνωρίζουν – αναγνωρίζουν ακόμη και εκείνοι. Και, βεβαίως, τους πονά, τους πληγώνει βαθύτατα.
Διότι αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει ομάδα επάνω σε αυτό το γαλαξιακό σύστημα, που να έφτασε ή να μπορεί να φτάσει με άνεση υγιεινού περιπάτου στον στόχο της ανόδου, ενώ όλες οι συνθήκες ήταν εναντίον της από την αρχή και ενώ, με τις δικές της προβληματικές, είχε δώσει πλεονέκτημα εκκίνησης τεράστιο στο σύνολο των ανταγωνιστών της.
Ομάδα, η οποία αποφάσισε την επανεκκίνησή της μέσω της Γ΄ Εθνικής τον… Οκτώβριο και μπήκε στην κλήρωση του πρωταθλήματος, τρέχοντας να προσθέσει το δικό της… μπαλάκι στην κληρωτίδα την τελευταία στιγμή, χωρίς διοίκηση, χωρίς ένα στοιχειώδες μπάτζετ και – πάνω από όλα – χωρίς καν έμψυχο δυναμικό, χωρίς ποδοσφαιριστές, χωρίς πρωταγωνιστές…
«Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τι θέλει να πετύχει ο Ηρακλής με αυτή τη συμμετοχή του. Προφανώς θέλει να μην χάσει τη χρονιά, θέλει κάπου να αγωνίζεται», σχολίαζαν το περασμένο φθινόπωρο οι «επαΐοντες» του χώρου, μετρώντας την κατάσταση με βάση τα ψυχρά, ορθολογιστικά δεδομένα. Την ώρα που έβλεπαν τους υπολοίπους της κατηγορίας να είναι οργανωμένοι, στελεχωμένοι και έτοιμοι από όλες τις απόψεις σε επαγγελματικό, σχεδόν, πλαίσιο.
Ιδίως όταν η χρονιά άρχισε με τον Ημίθεο να παλεύει με… πιτσιρικαρία στη σύνθεσή του, όλοι αυτοί οι ειδήμονες έφτασαν στο σημείο να… «συλλυπούνται» και να «κατανοούν» ότι, υπ’ αυτές τις συνθήκες, οι «κυανόλευκοι» δεν μπορούν να επιδιώξουν τίποτε περισσότερο από μία πορεία σωτηρίας και παραμονής στην κατηγορία, στην οποία με τόσα, μα τόσα μειονεκτήματα και τόσο καθυστερημένα βρέθηκε να αγωνίζεται αυτή η ομάδα.
Υπολόγιζαν, ωστόσο, χωρίς την υπεραξία του να είσαι «ΗΡΑΚΛΗΣ». Με τη δική τους, στενή, υλιστική, γήινη λογική, αποδίδοντας αξία στο χρήμα και στους απόλυτους αριθμούς. Και δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να τους αδικήσουμε. Έτσι θα ήταν τα πράγματα για οποιαδήποτε άλλη ομάδα,. Όχι όμως για αυτήν. Όχι όμως όταν είσαι «ΗΡΑΚΛΗΣ».
Όταν διαθέτεις τέτοια ασήκωτη φανέλα, την αύρα του μεγαλείου της ιστορίας και της δυναμικής σου στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, όταν έχεις έναν τέτοιο «πύρινο» και αποφασισμένο κόσμο, πιστό και αφοσιωμένο, που μετασχηματίζει σε «κυανόλευκη» έδρα κάθε γήπεδο στην Ελληνική επικράτεια, όταν στηρίζεσαι στις δικές σου δυνάμεις, μπορείς και κατορθώνεις το ασύλληπτο.
Και αναγκάζεις όλους εκείνους, οι οποίοι το περασμένο φθινόπωρο εξέφραζαν τη… λύπησή τους, να κάνουν λόγο για «θαύμα», για «επίτευξη του αδιανόητου», για «μεγάλο άθλο». Αφήστε τους να λένε. Αυτοί δεν είναι «ΗΡΑΚΛΗΣ». Τώρα μαθαίνουν και έχουν πολλά να μάθουν.
Άλλωστε, η φετινή πορεία αυτής της ομάδας αποτελεί ένα σεμινάριο Συλλογικού μεγαλείου και ασύλληπτης ποδοσφαιρικής μαγκιάς και ταχύρρυθμη παράδοση μαθημάτων του τι σημαίνει να είσαι «ΗΡΑΚΛΗΣ».
Γιατί μάγκας δεν γίνεσαι αγοράζοντας τους πάντες και τα πάντα, εκλιπαρώντας για τίτλους, όταν είναι δικά σου, αγορασμένα και καλοπληρωμένα, ακόμη και τα σημαιάκια του κόρνερ…
Έδωσε μαθήματα αυτή η ομάδα, αυτή η μέγιστη αθλητική οικογένεια με την πορεία και το κατόρθωμα του «εξπρές» περάσματος από τη Γ΄ Εθνική, με αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια και απόλυτη επιβολή. Με απόλυτο μεγαλείο, κόντρα σε όλους και όλα, κόντρα ακόμη και σε αυτό που ορίζουμε ως «κοινή ποδοσφαιρική λογική», χωρίς τα πολλά «φράγκα» και χωρίς να εξαγοράζει συνειδήσεις…
Και έδωσε μαθήματα. Καθώς, όπως το είπε αυτός ο μεγάλος ποιητής μας, ο Κωστής Παλαμάς,
«Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα.
Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα…».
Για σχόλια, παρατηρήσεις, ενστάσεις, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε με το charilaoschariton@gmail.com
