Ο βετεράνος του Ηρακλή και παράγοντας του Εδεσσαϊκού ,Κώστας Μαλουμίδης, φιλοξενήθηκε στο ραδιοφωνικό σταθμό Arena 89,4 και αναφέρθηκε στις δυνατότητες των “κυανόλευκων” αλλά και το παρελθόν του στην ομάδα.
Για την παρουσία του στο γήπεδο την Κυριακή: Χάρηκα πολύ που βρέθηκα στο Καυτατζόγλειο. Και στην διοίκηση του Εδεσσαϊκού που είμαι τώρα η ομάδα έχει πολύ καλή πορεία. Ο Ηρακλής είναι ήδη πρωταθλητής. Βλέπω την προσπάθεια που γίνεται και αυτή που θα γίνει στα μπαράζ και γενικότερα είμαι πάντα χαρούμενος όταν επιστρέφω στο Καυτατζόγλειο. Σποραδικά έρχομαι. Η ομάδα την τελευταία φορά ήταν στη πρώτη κατηγορία. Η κατάσταση είναι δύσκολη και με στεναχωρεί αυτό. Ακούω και άλλους ποδοσφαιριστές να συζητάνε και για τον Άρη που θα επιστρέψει. Είχαμε συνηθίσει να πρωταγωνιστούν και οι τρεις ομάδες της Θεσσαλονίκης και πρέπει να επιστρέψουν εκεί.
Για την αδικία που υφίσταται ο Ηρακλής: Αυτό που ενοχλεί τον οποιοδήποτε φίλαθλο είναι η αδικία. Βλέπουμε να συμβαίνουν και άλλα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν τιμωρούνται όλοι το ίδιο αυτομάτως θα μπει μια τάξη. Και μέσα στον αγωνιστικό χώρο και έξω από αυτό. Όταν κάποιος δεν έχει τα προσόντα για την αδειοδότηση ή δεν έχει άσχημη συμπεριφορά, όπως γίνεται στα τελευταία παιχνίδια, πρέπει να έχει ίδια αντιμετώπιση. Όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο στεναχωριούνται. Αυτό θα σταματήσει μόνο αν έχουν όλοι ίδια αντιμετώπιση. Αυτά πρέπει να έχουν γίνει ήδη. Τότε η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Και πρέπει επιτέλους να υπηρετήσουν το ποδόσφαιρο άτομα που έχουν γνώση και το αγαπούν πραγματικά. Άκουσα μια πρόταση του Κατσουράνη που ήταν πολύ σωστή. Παιδιά που ήταν στο Euro 2004. Να πάρουν ρόλους πιο χρήσιμους και βοηθούμενοι από ανθρώπους με τεχνογνωσία θα κάνουν πολύ ωραία πράγματα.
Για την εικόνα του φετινού Ηρακλή: Φυσικά και μπορεί να καταφέρει πολλά. Αλίμονο. Αλλά βέβαια θέλει απαραίτητη προσοχή, σοβαρότητα και το πάθος που απαιτείται σε τέτοια παιχνίδια. Εκεί θα κριθούν όλα. Ούτε είναι η ομάδα του Βόλου τόσο πολύ που συζητιέται. Έχω φίλους σε ομάδες του ομίλου και μου λένε ότι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Ο Ηρακλής σίγουρα μπορεί να την αντιμετωπίσει. Θα εξαρτηθεί και από την ατμόσφαιρα στο γήπεδο.
Για τους τίτλους που έχει χάσει ο Ηρακλής: Φυσικά και είναι αδικημένος. Μια χρονιά πριν έρθω εγώ, αλλά και τις χρονιές που ήμουν, με τα περιβόητα ουδέτερα γήπεδα. Αυτός που ήταν πιο εύκολος στόχος πλήρωνε το ίδιο παράπτωμα με πιο βαρύ τίμημα. Ας πούμε το ‘85 που πήρε ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα, και καλά έκανε και το πήρε βέβαια, παίξανε τρία παιχνίδια ένα στα Τρίκαλα που κάναμε ισοπαλία, ένα που χάσαμε και έτσι χάσαμε το πρωτάθλημα. Ή το ‘83, το ‘84 που είχε ο Ηρακλής πολύ καλή ομάδα συνέβη το ίδιο. Πήγαινε για τον τίτλο και βγήκε τρίτος. Ήταν τότε που έπρεπε να βγει στην Ευρώπη αλλά βγαίνανε μόνο δύο. Είχε τάξη τότε η ομάδα και συνέπεια. Ήμασταν οικογένεια τότε. Κάθε Πέμπτη βγαίναμε μαζί έξω. Αυτό είναι που θέλει και τώρα, ενότητα.
Για το παιχνίδι που θυμάται: Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ είναι το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στην έδρα μας. Με το που ξεκίνησε βάλαμε γκολ, μας το ακύρωσε και μετά δεχθήκαμε γκολ. Και στο τέλος πήραμε τη νίκη με 3-2. Είχα και θετική συμμετοχή τότε.