Σε ένα ιδιαίτερο παιχνίδι, ο Ηρακλής επικράτησε – έστω και δύσκολα – του Εθνικού το περασμένο Σάββατο στο Ιβανώφειο. «Ιδιαίτερο», καθώς ήταν ένα παιχνίδι «κεκλεισμένων» των θυρών, σε ένα «παγωμένο» Κλειστό και υπό το κράτος της ήττας στο Ψυχικό, αλλά και μίας συνολικής πορείας, που έχει εκτροχιαστεί (από όλες τις απόψεις) την ομάδα.
Ο μπασκετικός Ημίθεος εξακολουθεί να πορεύεται σε έναν δρόμο δύσβατο, τον οποίο ο ίδιος χάραξε, με τις εμφανείς, κτυπητές και απροσπέλαστες αδυναμίες, τις οποίες επέδειξε και επιδεικνύει μέχρι τώρα.
Ως εκ τούτου, κάθε νίκη, επί οποιουδήποτε αντιπάλου, μόνο ως φέρουσα θετικό πρόσημο μπορεί να εκληφθεί και ως θετικό γεγονός μπορεί να εκληφθεί και η επιτυχία επί των Πειραιωτών. Όπως επεσήμανε ο Λευτέρης Χατζηκυριακίδης, ήταν μία δύσκολη περίσταση, με τη νίκη να αποκτά ιδιαίτερη σημασία.
Οδεύει προς ένα δύσκολο «ζευγάρωμα»
Αν διατηρηθούν στη σημερινή κατάστασή τους οι ισορροπίες στην πρώτη τετράδα της βαθμολογίας, ο Ηρακλής οδηγείται, με μαθηματική ακρίβεια, στο πιο δύσκολο «ζευγάρωμα», που θα μπορούσε να συναντήσει στα play off ανόδου, καθώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον Απόλλωνα, με τους Πατρινούς, εκμεταλλευόμενοι το υπέρ τους 2-0 στις νίκες της κανονικής περιόδου, να χρειάζονται μόνο μία νίκη, έναντι τριών των «κυανολεύκων», προκειμένου να προχωρήσουν στην τελική φάση για το εισιτήριο της ανόδου…
Ο πραγματικός Κακαρούδης
Το πιο σημαντικό ίσως – πέραν της νίκης – από τον αγώνα του Σαββάτου, ήταν το γεγονός ότι ο Κώστας Κακαρούδης, μετά από αρκετές αγωνιστικές, έπιασε επίπεδα απόδοσης ανάλογα της εξαιρετικής μπασκετικής αξίας του και της ικανότητάς του στον επιθετικό τομέα. Ο ιδιαίτερα «κρίσιμος» για την επιθετική λειτουργία της ομάδας πολύπειρος φόργουορντ, πέτυχε σε λιγότερο από 22 λεπτά συμμετοχής 19 πόντους και μαζί με τον Δημήτρη Χαριτόπουλο, ο οποίος πέτυχε 20, ηγήθηκαν της «κυανόλευκης» προσπάθειας στην επίθεση.
Ο Ντάριους Ουάσινγκτον, εξακολουθεί να βοηθά σταθερά στον επιθετικό τομέα (πέτυχε 16 πόντους), αποδεικνύοντας, ωστόσο, ότι δεν είναι ούτε ο κλασικός σκόρερ, ούτε ο σουτέρ μακρινών αποστάσεων 0/3 τρίποντα), τον οποίο – λογικά – χρειαζόταν και – πιθανότατα – αναζητούσε η ομάδα, προκειμένου να ξεμπλοκαριστεί επιθετικά, καθώς, άλλωστε, ποτέ δεν «συστήθηκε» ως τέτοιος. Ωστόσο, με την εμπειρία και τις ικανότητές του, εκμεταλλευόμενος το χάρισμα της διείσδυσης και του σκοραρίσματος μέσα από τη γραμμή των τριών πόντων, κατορθώνει να είναι εξαιρετικά χρήσιμος.
