Όπως και να το κάνουμε, ο ίδιος ο Ηρακλής έφερε τον εαυτό του στην κατάσταση που βιώνει. Υπό διαφορετικές συνθήκες, με τη συγκεκριμένη αναμέτρηση, αυτήν της Κυριακής 11 Μαρτίου, κόντρα στον Άρη Παλαιοχωρίου, θα αποτελούσε μία τυπική διαδικασία, με τη γηπεδούχο πλευρά να είναι απελπισμένη και χωρίς την παραμικρή προοπτική διεκδίκησης του στόχου της ανόδου.
Σε αυτό το ενδεχόμενο, με μεγάλη προθυμία οι Παλαιοχωρίτες θα έσπευδαν να αποδεχθούν το αίτημα της Αστυνομίας για αλλαγή γηπέδου διεξαγωγής του αγώνα και ήδη θα είχε οριστεί, είτε στο Δημοτικό Στάδιο Αρναίας, είτε στο Δημοτικό Στάδιο Πολυγύρου, είτε στο Δημοτικό Στάδιο Νέας Τρίγλιας, για παράδειγμα… Άλλωστε, τότε, οι γηπεδούχοι θα έβαζαν μπροστά την προοπτική της εισπρακτικής επιτυχίας…
Για μια νίκη παραπάνω…
Ουσιαστικά, ο «Γηραιός» έδωσε… δικαιώματα, λόγω της μιας νίκης παραπάνω, την οποία χρειαζόταν, ώστε να μετασχηματίσει την υπόθεση της αναμέτρησης στη Χαλκιδική σε τυπική διαδικασία.
Για παράδειγμα, αν δεν εμφάνιζε εκείνο το μπλακ άουτ στο παιχνίδι της Πολίχνης, αν περνούσε από την αναμέτρηση με τον Μακεδονικό (στο πλέον πρόσφατο από τα στραβοπατήματά του) με το αποτέλεσμα που ήταν το πιο πιθανό και στο οποίο υπολόγιζαν οι περισσότεροι, με βάση τη διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων, θα πήγαινε απέναντι στους Χαλκιδικιώτες με το «+1» στη βαθμολογία και με αγώνα λιγότερο.
Επειδή, όμως, με το «αν» ποτέ δεν γράφτηκε η ιστορία, ο Ηρακλής έχει συγκεκριμένη αποστολή ενόψει της Κυριακής και αυτή δεν είναι άλλη από το να βγει νικητής από την αναμέτρηση κορυφής κι αυτό δεν αλλάζει με τίποτε…
