Ίδια συνταγή, ίδιο αποτέλεσμα. Μετά από δυόμισι σχεδόν μήνες, ο Ηρακλής βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να πρωταγωνιστήσει σε ένα ακόμη κακό – για εκείνον – αγωνιστικό σκηνικό. Ακριβώς όπως συνέβησαν τα πράγματα στον Λαγκαδά, διαμορφώθηκαν και στην Πολίχνη.
Σε έναν αγώνα, ο οποίος – δυστυχώς, το γράφαμε στις παραμονές του – ήταν ο θεωρητικώς δεύτερος δυσκολότερος πριν την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου, οι «κυανόλευκοι» εμφανίστηκαν σαφώς κατώτεροι των κρίσιμων περιστάσεων που είχαν να διαχειριστούν, γευόμενοι την ήττα στο χειρότερο χρονικά σημείο της πορείας τους.
Ουσιαστικά επαναλήφθηκε η ίδια… συνταγή με την προηγούμενη αποτυχημένη απόπειρα περάσματος από αντίπαλη έδρα, εκείνη στον Λαγκαδά, με εκείνο το – επίσης – 1-0, που ακόμη ενοχλεί βαθμολογικά τον «Γηραιό».
«Χλωμή» εμφάνιση
Όπως και στον Λαγκαδά, ομοίως και στην Πολίχνη, ο Ηρακλής εμφανίστηκε αγωνιστικά αποσυντονισμένος και αποπροσανατολισμένος. Απόλυτα ενδεικτικό της κακής αγωνιστικής μέρας των φιλοξενουμένων ήταν το γεγονός ότι ποτέ δεν «έστρωσαν» παιχνίδι και μολονότι είχαν την υπεροχή σε όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης, ανάλωσαν πολύτιμο χρόνο σε απόπειρες απειλής μέσω της «ψηλής» μπάλας…
Σέντρα, μετά από σέντρα, χωρίς υψηλόσωμο επιθετικό να απειλεί την αντίπαλη άμυνα, τακτική η οποία λειτούργησε πλήρως ανακουφιστικά για το συντεταγμένο «κατενάτσιο» του Μακεδονικού.
Όλοι οι παραγωγικοί παίκτες της ομάδας, εκείνοι που είναι οι βασικοί δημιουργοί φάσεων μπροστά στα αντίπαλα καρέ, ο δημιουργικός βραχίονας της μεσοεπιθετικής γραμμής, ήταν εκτός ρυθμού: Κώστας Παναγιωτούδης (η αλήθεια είναι ότι με την επάνοδό του από τον τραυματισμό ουδέποτε βρήκε τον εξαιρετικό εαυτό του, που μας είχε δείξει στην αρχή της παρουσίας του στην ομάδα), Αντώνης Αθανασίου, Βασίλης Παπαδόπουλος και Μηνάς Πτηνόπουλος, έμειναν μακριά από όσα μας έχουν συνηθίσει να κάνουν σε κάθε αγώνα, με τον Χρήστο Ρόβα – μοιραία – να μένει χωρίς δυνατότητα εκτέλεσης…
Καθοριστικός ο διαιτητής
Όπως στον Λαγκαδά, ομοίως και στην Πολίχνη, ο διαιτητικός παράγων υπήρξε καθοριστικός, ως προς την διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος.
Ο Κιλκισιώτης διαιτητής, Θανάσης Δραγούσης, «έκανε τη δουλειά του» ακυρώνοντας… «διά ασήμαντον αφορμήν» γκολ του Βασίλη Παπαδόπουλου σε καίριο χρονικό σημείο, αμέσως μετά το άνοιγμα του σκορ από πλευράς γηπεδούχων. Αν η επαφή του επιθετικού του Ηρακλή με τον αμυνόμενο εκληφθεί ως επιθετικό φάουλ (απαιτεί μεγάλη… φαντασία κάτι τέτοιο), τότε και στη φάση του 69΄, μετά το δοκάρι του Ντε Σμεντ, η από πίσω επαφή του αμυνομένου με τον επιτιθέμενο του Ημίθεου, ο οποίος πήγε να σπρώξει τη μπάλα με το κεφάλι επάνω στη γραμμή, επί κενής εστίας, είναι πέναλτι! Κατά απόλυτη αναλογία της ακύρωσης του «κυανόλευκου» γκολ. Παράλληλα, η διαιτησία ελέγχεται και για τη φάση του τέρματος που έκρινε τον αγώνα, με τον σκόρερ, Αντωνιάδη, να βρίσκεται σε ελεγχόμενη για οφσάιντ θέση…
«Επαγγελματική νίκη» του αντιπάλου
Τέλος, όπως στον Λαγκαδά, ομοίως και στην Πολίχνη, ο αντίπαλος – παρά την κακή εμφάνιση του Ηρακλή – περιορίστηκε σε όλο το παιχνίδι σε δεύτερο ρόλο, δίνοντας προτεραιότητα στο να καλύψει τα νώτα του και να αποφύγει την ήττα.
Και σε αυτήν την περίπτωση, ωστόσο, είχαμε ένα γκολ, που στάθηκε ικανό να φέρει τη νίκη στην άλλη πλευρά, επιβεβαιώνοντας δύο χαρακτηριστικές εκφράσεις – κλισέ της αθλητικής δημοσιογραφίας: το «κόντρα στη ροή του αγώνα» και το «επαγγελματική νίκη»…
