Πριν τη διακοπή για τις γιορτές, η απόφαση είχε ληφθεί στο Ιβανώφειο. Ο Ντόμαγκοϊ Μπούμπαλο είχε χάσει κάθε προοπτική ως προς το να εξακολουθήσει να θεωρείται βασικό και λειτουργικό αγωνιστικά στέλεχος της ομάδας κι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο είχε αρχίσει να λαμβάνει ελάχιστο – έως καθόλου – χρόνο συμμετοχής από τον Βαγγέλη Αλεξανδρή.
Το ζητούμενο εκείνη την περίοδο ήταν να προκύψει μια αξιόλογη εναλλακτική λύση αντικατάστασης του Κροάτη ψηλού, ώστε ο επόμενος ξένος να διαδραματίζει τον ηγετικό ρόλο που του αναλογεί στο «κυανόλευκο» αγωνιστικό συγκρότημα.
Αυτό ήταν και το στοιχείο, το οποίο «κράτησε» για αρκετές αγωνιστικές ακόμη τον συμπαθέστατο Κροάτη σέντερ στη Θεσσαλονίκη και όχι η ελπίδα ότι – κάποια στιγμή – θα κατορθώσει να προσφέρει σημαντικά στο παιχνίδι του συνόλου, δικαιολογώντας τη μία και μοναδική θέση ξένου που καταλαμβάνει. Κατάσταση, την οποία παρέλαβε με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας και ο Λευτέρης Χατζηκυριακίδης.
Με συνέπεια, ο Ηρακλή να εμφανίζει ένα δομικό πρόβλημα, που είχε να κάνει με το γεγονός ότι ο ξένος του διαδραμάτιζε έναν συμπληρωματικό ρόλο στη θέση «5», πίσω από τον εξαιρετικό Δημήτρη Χαριτόπουλο και – πλέον – πίσω και από τον Γιώργο Γεωργάκη.
Με την παρουσία Χαριτόπουλου, ο οποίος είναι σέντερ με ηγετικές διαστάσεις – στη συγκεκριμένη κατηγορία – και την προσθήκη Γεωργάκη στο ρόστερ, ο οποίος έχει σημαντικές εμπειρίες από τη Basket League, ο «Γηραιός» διαθέτει δύο δυνατά «πεντάρια», στα 2,05, με ανάλογα υψομετρικά χαρακτηριστικά των υπολοίπων συνδιεκδικητών της δεύτερης θέσης. Και, μάλιστα, υπερέχει στην περίπτωση Χαριτόπουλου, σε επίπεδο ποιότητας και εμπειρίας και δύναμης.
Αν προστεθεί και η δυνατότητα για παιχνίδι μέσα στη ρακέτα με δύο «τεσσάρια», με Κακαρούδη και Αγγελακόπουλο (με τον δεύτερο να καλύπτει το «5») – τακτική η οποία ακολουθείται κατά κόρον στην Α2, όπου σπανίζουν οι κλασικοί σέντερ – γίνεται αντιληπτό ότι ο πανύψηλος, αλλά «άχρωμος» και αναποτελεσματικός Μπούμπαλο, δεν φάνταζε απλώς, αλλά ήταν περιττός.
Την ώρα, κατά την οποία η ομάδα «κραυγάζει» για ανάγκη προσθήκης ενός ηγετικού περιφερειακού σκόρερ, που θα της κάνει πιο εύκολη τη ζωή στον τομέα της επιθετικής έκφρασης.
Συνεπώς, με την αποχώρηση του Ντόμαγκοϊ Μπούμπαλο, επιβεβαιώνεται η κοινή λογική, παρά το γεγονός ότι ο Κροάτης ήταν συμπαθέστατος και εξαιρετικός χαρακτήρας, με την ομάδα, όμως, να έχει επιτακτική ανάγκη για πολλά περισσότερα από ένα… «καλό παιδί» στη θέση του ξένου…
