Η αλήθεια είναι ότι, αν στην εκκίνηση του πρωταθλήματος κάναμε λόγο για ένα ποιοτικό ρόστερ – ως προς τα δεδομένα της Volley League – το οποίο είχαν κατορθώσει να διαμορφώσουν οι διοικούντες της ομάδας, τώρα, πλέον, ο λόγος γίνεται για ένα αγωνιστικό σύνολο με προοπτικές για τις κορυφαίες θέσεις της κατηγορίας.
Όσοι μπορούν να αντιληφθούν, έστω και σε αδρές γραμμές, από βόλεϊ, έχουν κατανοήσει ότι ο τωρινός Ηρακλής, με την προσθήκη ενός διεθνούς κλάσης, πολύπειρου κεντρικού, όπως ο Νίκος Σμαραγδής, με το «ξεπέταγμα» του Στέλιου Τζιουμάκα σε ρόλο βασικού και την εν αναμονή προσθήκη ενός ακόμη «έτοιμου» ακραίου, αλλάζει επίπεδο…
Αλλάζει επίπεδο, ακόμη και σε σχέση με το – πολύ καλό, ομολογουμένως – αγωνιστικό σύνολο το οποίο διέθετε πριν μπει στην αγωνιστική περίοδο, με την παρουσία του Κιόση και του Ριζόπουλου στη σύνθεσή του. Αναμφισβήτητα.
Συνιστά ένα βολεϊκό θαύμα, το πώς η διοίκηση (με την καταλυτική συνδρομή Ηρακλειδέων γύρω από την ομάδα και ιδίως με αυτήν των δύο παιδιών από τις ΗΠΑ) πέτυχε το ακατόρθωτο: όχι μόνο να κρατήσει ζωντανή αυτήν την ομάδα, αλλά και να την ενισχύσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε, από εδώ και πέρα, να «κτυπά» με αξιώσεις τετράδα…
Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι το μέγιστο των όπλο της, η οπαδική βάση της, ο κόσμος της, θα λάβει το μήνυμα και θα σπεύσει να συμπαρασταθεί δυναμικά στην προσπάθεια, απολαμβάνοντας μαζί με το συγκρότημα του Γιάννη Ορφανού την προοπτική της επιτυχίας…
