Την ώρα που γράφονται αυτές οι αράδες, ο Βαγγέλης Ζιάγκος δεν δικαούται να αισθάνεται ικανοποιημένος από τις επιλογές των ξένων, οι οποίοι αποφάσισε να ενισχύσουν το ρόστερ της ομάδας, τουλάχιστον όχι σε επαρκές επίπεδο…
Όντως, ο Έντ Ντάνιελ δείχνει να μην μπορεί να διαδραματίσει με αξιοπρέπεια το ρόλο του ψηλού, που θα δίνει ανάσες στον Βασίλη Καββαδά, πολλώ δε μάλλον του σέντερ, ο οποίος θα κληθεί να αντικαταστήσει τον διεθνή άσσο, στο ενδεχόμενο απουσίας του από κάποιον αγώνα.
Ωστόσο – για να μην κρυβόμαστε εξωραΐζοντας την πραγματικότητα – ο φετινός Ηρακλής δείχνει να “υπολειτουργεί” στο πεδίο της προσφοράς των ξένων του και αυτή είναι η σκληρή αλήθεια…
Αν εξαιρέσουμε τον Ολίβιε Χάνλαν, ο οποίος μπορεί να μην είναι στα επίπεδα του περσινού “killer”, αλλά είναι πάντα πολύτιμος επιθετικά, ιδίως στις δύσκολες στιγμές και τον σταθερά καλό πλέον, Σκάιλερ Μπόουλιν, ο οποίος είναι χαρισματικός ασισταδόρος, ικανός αμυντικός και βοηθά με το μακρινό σουτ, από εκεί και πέρα συναντάμε μόνο χαμηλές πτήσεις…
Ο Ουίλ Χάτσερ απέχει μακράν από την παικτική κανονικότητά του κι αν για το γεγονός ότι δεν μπορεί να “βρει” καλάθι “ενοχοποιείται” η μακρά αποχή του, παραμένει αδικαιολόγητο το να υποπίπτει σε δύο συνεχόμενες αναμετρήσεις σε τόσα παιδαριώδη λάθη στην οργάνωση του παιχνιδιού. Στη δική του περίπτωση, λόγω της εγνωσμένης αξίας του, ελπίζεται (προφανώς δικαιολογημένα) ότι θα συναντηθεί με τον πραγματικό αγωνιστικό εαυτό του…
Πάντως, μάλλον δεν ισχύει το ίδιο και για τον Μάικ Μουρ. Ένα “τεσσάρι”, του οποίου ο μόνος προφανής ρόλος παρουσίας του στην πεντάδα είναι το να… ακροβολίζεται για να δοκιμάσει τρίποντο… Μπορεί σε θεωρητικό επίπεδo να πρόκειται για έναν ευκίνητο ψηλό, με γρήγορα πόδια, όμως η χρησιμότητά του στο παιχνίδι της ομάδας παραμένει προς σοβαρή διερεύνηση, την ώρα που κυλούν σημαντικοί αγώνες και ο ίδιος περνά απαρατήρητος…
Τέλος, υπάρχει η ιδιότυπη περίπτωση του Σκοτ Σαγκς. Ο έμπειρος Αμερικανός γκαρντ – φόργουορντ λειτουργεί “με τα φεγγάρια του”… Έχει στιγμές μέσα στα παιχνίδια, που βοηθά επιθετικά και πολύ περισσότερες, που απογοητεύει… Εργατικότατος και ορεξάτος στον αμυντικό τομέα, αλλά είναι απορίας άξιον πώς ένας παίκτης με τόση εμπειρία, ο οποίος αγωνίζεται στις θέσεις “2” και “3”, εμφανίζει τόση δυσχέρεια στο να σκοράρει από μακρινή απόσταση…
Εν ολίγοις, η τεχνική ηγεσία, στη δεδομένη χρονική στιγμή, έχει να διαχειριστεί μια τετράδα ξένων, η οποία αντί να βοηθά το παιχνίδι της ομάδας, μάλλον δημιουργεί πρόσθετους προβληματισμούς…
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους…