Ο Όμιλος 1899 και η αίσθηση… στήριξης προς τον Άρη…

Ο “κυανόλευκος” φορέας, με μακροσκελή ανακοίνωσή του, αναφέρεται σε μία κατάσταση, που έχει ενοχλήσει τον κόσμο του Ημίθεου…

Ηρακλής, Μπάσκετ

Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης του Ομίλου 1899 έχει ως εξής:

Group therapy.
Συγνώμη για το σεντόνι αλλά θα πάθουμε κατάθλιψη στο τέλος με ότι είδαμε την Τρίτη . . .

Μέσα στην ελεύθερη πτώση του Ηρακλή όπου οι ομάδες ποδοσφαίρου και βόλεϊ σβήστηκαν απ’ τον χάρτη, η ομάδα μπάσκετ έχει την τύχη να έχει σταθερό χρηματοδότη σε μια δύσκολη εποχή και παράλληλα να βρίσκει τους αντιπάλους της ΠΑΟΚ και Άρη με τεράστια χρέη και αδυναμία να παρουσιάσουν ανταγωνιστικές ομάδες. Σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο που οι αντίπαλοι στην πόλη βρίσκονται στις καλύτερες εποχές τους, το μπάσκετ είναι το πεδίο μάχης όπου ο Ηρακλής όχι απλά μπορεί να ανταπεξέλθει αλλά μπορεί να γίνει το νέο σημείο αναφοράς στην μπασκετική Θεσσαλονίκη.

Μεγάλος ντόρος έχει γίνει κατά πόσο συμφέρει τον Ηρακλή η παρουσία των συμπολιτών στην Basket league. Τα παραπάνω εισιτήρια, η μεγαλύτερη τηλεθέαση, η μείωση εξόδων μετακίνησης είναι τα βασικά επιχειρήματα. Δεν είναι ανάγκη να απαντήσουμε “στραβοστόμικα”. Διαχρονικά η πορεία των ομάδων της πόλης επηρεάζεται και απ’ την πορεία των συμπολιτών. Βραχυπρόθεσμα δεν αλλάζει εύκολα κάτι, μακροπρόθεσμα όμως χτίζεις πάνω στα ερείπια του άλλου, η πίτα των φιλάθλων της πόλης άλλωστε είναι δεδομένη, το ίδιο και τα παιδιά των ακαδημιών μπάσκετ αλλά και των οπαδικά ουδέτερων επιχειρήσεων – δυνητικών χορηγών.

Ένας μπασκετικός Ηρακλής με όραμα, με σταθερά βήματα μπροστά έχει τη δυνατότητα να βρίσκεται σταθερά στην 1η θέση της Θεσσαλονίκης για αρκετά χρόνια ακόμα (εφόσον τα χρέη των συμπολιτών δύσκολα να εκμηδενιστούν) και στοχεύοντας συνολικά στην είσοδο του στην τετράδα θα μπορεί σταδιακά να αποτελέσει την κύρια μπασκετική ομάδα της πόλης φέρνοντας έτσι περισσότερες διαφημίσεις, περισσότερα παιδιά στις ακαδημίες (δεν είναι όλοι οι γονείς φανατικοί με μια εκ των 3ων ομάδων) και φυσικά να κρατάει όλο και περισσότερο κόσμο της ομάδας ζεστό με το μπασκετικό τμήμα και το Ιβανώφειο να είναι και πάλι μικρό για τον κόσμο του Ηρακλή. Μιλάμε όμως για έναν Ηρακλή που θα είναι ξεκάθαρα 1ος στην πόλη και όχι με το να είναι η θυγατρική του εκ των ουραγών Άρη και να χάνει κάθε χρόνο στο Αλεξάνδρειο αφήνοντας ψίθυρους, έχοντας μάλιστα πιο πριν παίξει τρια (3) φιλικά με τον συμπολίτη!

Ο κόσμος-πελάτης θέλει τον Ηρακλή να παίζει με πάθος. Κανένας Αρειανός δεν θα μπορούσε να προσάψει κάτι στην ομάδα του αν έχανε βλέποντας τον Κουζέλογλου και τους υπόλοιπους να παίζουν με τόσο πάθος, να πανηγυρίζουν σε κάθε θετική τους φάση. Το ίδιο έκανε και ο κόσμος του Ηρακλή τη χρονιά 2002-03 όταν τα πιτσιρίκια του Κακιούση χάσανε 6-7 παιχνίδια με διαφορές κάτω των 3 πόντων.

Ο πρόεδρος κ. Δρακόπουλος έχει την ευνοϊκή συγκυρία για να μπορέσει να δημιουργήσει μια πετυχημένη ομάδα μπάσκετ που θα εδραιωθεί μακροπρόθεσμα στην κορυφή της πόλης χωρίς να υπερβεί το μπάτζετ της. Έχει την στήριξη των περισσοτέρων φίλων της ομάδας που όμως έχουν ξενερώσει απόλυτα απ’ την εμφάνιση και τις κακές επιλογές του προπονητή στον αγώνα με τον Άρη, κάτι το οποίο είναι μάλιστα το 2ο καμπανάκι προς την τεχνική ηγεσία μετά από την ήττα-σοκ στην Κύπρο.

Η καχυποψία για τις ικανότητες ή τη διάθεση του προπονητή στον χθεσινό αγώνα δεν θα φύγει με μια νίκη στην Νίκαια, άλλωστε ο πρόεδρος ως οπαδός του Ηρακλή γνωρίζει πολύ καλά πως δεν είναι όλες οι νίκες ίδιες. Το ότι η πλειοψηφία του κόσμου της ομάδας είναι καλοπροαίρετη φαίνεται και απ’ το γεγονός ότι πέρσι δέχθηκε θετικά απ’ την αρχή και αγκάλιασε στη συνέχεια το άπειρο προπονητικά δίδυμο Καντζούρη-Σιγάλα. Δεν χρειάζεται να έρθει ο Πατ Ράιλι αλλά χρειάζεται ο προπονητής του Ηρακλή να γνωρίζει ότι μετά από ένα περσινό άτυχο παιχνίδι στο Παλέ που άφησε πολύ συζήτηση πίσω δεν παίζεις 3 φιλικά με τον Άρη και κάνεις τόσο ατυχείς επιλογές στον αγώνα με τον συμπολίτη… Δεν είμαστε η θυγατρική του Άρη και δεν εμπνέει την πλειοψηφία του κόσμου αυτή η κατάσταση.

Σεβόμαστε τον κ. Δρακόπουλο για την προσφορά του στην ομάδα που μας έδωσε και πάλι πνοή στο μπάσκετ και τον στηρίζουμε ζητώντας να προστατέψει την προσπάθεια που έχει κάνει ως τώρα. Το να εθελοτυφλούμε δεν είναι στήριξη, είναι να κρύβεις τα προβλήματα κάτω απ’ το χαλί και να σου έρθουν αργότερα εις το δεκαπλάσιο . . .

Σχετικά Άρθρα

Back to Top