Η δήλωση του νεαρού ποδοσφαιριστή έχει ως εξής:
Προς όλους και όλες που αγωνίζονται για την ιδέα του Ηρακλή, Εκπροσωπώντας τον Ηρακλή τα τελευταία δέκα χρόνια -τα πιο δύσκολα χρόνια της ιστορίας του- έχω ζήσει στιγμές όμορφες και άσχημες, πλούσιες και φτωχές πρωτόγνωρες και συνηθισμένες.
Έχω παραστάσεις με την ομάδα σε όλες τις κατηγορίες, έχω συνεργαστεί με πάρα πολλούς ανθρώπους, έχω κατακτήσει πρωτιές, έχω γνωρίσει την περηφάνεια, την ευτυχία, την δόξα, την απογοήτευση. Αυτό που πάντα όμως έμενε ίδιο και ανεπηρέαστο κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, ήταν το αίσθημα μέσα μου, η αγάπη μου για τον ημίθεο.
Από μικρό παιδί που πήγαινα στο Καυτατζόγλειο και παρακολουθούσα την ομάδα έθεσα ως στόχο και όνειρο μια μέρα να αγωνιστώ στην ανδρική ομάδα του Ηρακλή και να φορέσω με τιμή το περιβραχιόνιο της. Χρειάστηκε να αγωνιστώ με σοβαρό πρόβλημα στο γόνατο το 2017 όταν επρόκειτο να αντιμετωπίσουμε εμείς, μία παρέα παιδιών, την έμπειρη Καρίτσα στην Κατερίνη μπροστά σε τόσο κόσμο. Θα φορούσα το περιβραχιόνιο του Ηρακλή, ένα όνειρο πραγματοποιήθηκε. Θυμάμαι να παίζω και να σιγοτραγουδώ παράλληλα τα συνθήματα των φιλάθλων μας. Κανένας πόνος δεν θα μπορούσε να με καταβάλει. Τίποτα δεν θα εμπόδιζε εκείνη την μαγική στιγμή.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, από τότε που ανέβηκε η ομάδα ξανά στην Α’ Εθνική το 2015 κάθε καλοκαίρι είναι αβέβαιο και βασανιστικό όχι μόνο για τον σύλλογο αλλά και για όλη την οικογένεια του Ηρακλή, αφού μέχρι τον Σεπτέμβριο είναι αβέβαιο όχι μόνο το μέλλον της ομάδας αλλά και η κατηγορία στην οποία θα αγωνιστεί.
Η περσινή χρονιά έμελλε να προξενήσει ακόμη μία αντίστοιχη περιπέτεια. Πάρθηκε η απόφαση η ομάδα να αγωνιστεί στην Γ’ ερασιτεχνική κατηγορία, από το μηδέν, στην χαμηλότερη κατηγορία της χώρας! Δεν χρειάστηκε να σκεφτώ ούτε στιγμή τον δρόμο που έπρεπε να διαλέξω. Δεν με φόβισαν ούτε οι δυσκολίες που θα ακολουθούσαν ούτε ο κίνδυνος να λοξοδρομήσω από την μέχρι τότε αξιόλογη πορεία μου. Απέρριψα καλές προτάσεις δίχως κανέναν ενδοιασμό γιατί η καρδιά μου ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά στον Ηρακλή μου.
Πήγα κόντρα στην επαγγελματική νοοτροπία και υπάκουσα στο πιο δυνατό μου συναίσθημα, στο κυανόλευκο. Εγώ έμεινα.. Η χρονιά μας βρήκε πρωταθλητές και αήττητους. Θεωρήσαμε όλοι ότι ήταν μία χρονιά περίεργη που έπρεπε να την διασχίσουμε με σοβαρότητα και αξιοπρέπεια και τα καταφέραμε. Αισθάνομαι υπερήφανος που αγωνίστηκα στην χαμηλότερη κατηγορία με την μεγαλύτερή μου αγάπη. Αισθάνομαι περήφανος που κουβαλάω στις πλάτες μου το αστέρι του 2011, το αστέρι του 2017 και το αστέρι του 2019.
Αισθάνομαι περήφανος που κατέκτησα πρωτάθλημα Γ’ Εθνικής, πρωτάθλημα νέων Football League και πρωτάθλημα στην Γ’ Ερασιτεχνική κατηγορία με τον ΗΡΑΚΛΗ. Μα πάνω από όλα είμαι υπερήφανος για τον τρόπο με τον οποίο τίμησα την φανέλα, για τις αρχές που πρέσβευα εντός του συλλόγου, για το ότι δεν κρύφτηκα ποτέ πίσω από το δάχτυλο μου και για το ότι στάθηκα δίπλα στον ημίθεο στις πιο δύσκολες στιγμές.
Μακάρι να ήμουν σε θέση να τιμήσω την φανέλα για πολλά χρόνια ακόμη… Ωστόσο αποδεικνύεται ότι αυτό δεν είναι στο χέρι μου -και ούτε φάνηκε να κρίθηκα βάσει της αξίας μου και όσων έχω προσφέρει στην ομάδα διαχρονικά. Παρά τα κολακευτικά λόγια και τις υποσχέσεις που έλαβα όλα άλλαξαν ‘’εντελώς τυχαία’’ μέσα σε μία νύχτα.
Καμία υποστήριξη, καμία βοήθεια, καμία επαφή με την πραγματικότητα.. Η γνησιότητα και η υγεία του Ηρακλειδέα σπανίζουν..
Υ.Γ. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ δεν περιορίζεται σε δήθεν παράγοντες και πρόσωπα που καπηλεύονται το όνομά του. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ
Εις το επανιδείν μεγάλη μου αγάπη, Ορέστης Αποστόλου.