Μπορεί από τους “εσωτερικούς” Τελικούς μόνο ο ένας να είχε την κατάληξη, που ποθούσαν οι Ηρακλειδείς, ωστόσο οι “κυανόλευκοι” έχουν το εκπληκτικό 100% της επιτυχίας στη συμμετοχή τους σε ευρωπαϊκό Τελικό… Όσο κι αν η μετέπειτα κατάργηση του θεσμού από την UEFA οδήγησε στο να μην έχει ακόμη προβολή η συγκεκριμένη επιτυχία, κανείς δεν ξεχνά ότι ο Ηρακλής είναι ο κατακτητής και τροπαιούχος της Διοργάνωσης του Βαλκανικού Κυπέλλου του 1985, σαν σήμερα, στις 23 Ιουνίου.
Αρχή με Γάλατασαράι
Η ιστορία αρχίζει ένα φθινοπωρινό βράδυ στο Καυτανζόγλειο, καθώς ο Ημίθεος κάνει τα δειλά, πρώτα βήματά του στην διοργάνωση. Στις 25 Οκτωβρίου 1984 αντιμετωπίζει στο Καυτανζόγλειο τους Τούρκους της Γάλατασαράι και τους “φιλοδωρεί” με το βαρύ 5-1 (17΄ Καραϊσκος, 49΄ Αδάμου, 59΄ Μαλουμίδης, 71΄ Χατζηπαναγής, 78΄ Παπαιωάννου).
Μετά από μεγάλο χρονικό χάσμα (12 Δεκεμβρίου 1984) έρχεται η ρεβάνς, με τους Τούρκους να επικρατούν με το φτωχό 1-0 και τους Έλληνες να προκρίνονται, αγωνιζόμενοι με αρκετές εφεδρείες.
Η σειρά της Άνκαρα Σπορ
Στις 20 Φεβρουαρίου 1985, στην επόμενη Φάση του Βαλκανικού Κυπέλλου, στα ημιτελικά, ο Ηρακλής βρίσκει και πάλι Τούρκους στον δρόμο του. Αντιμετωπίζει στο Καυτανζόγλειο την Άνκαρα Σπορ, την οποία καταβάλλει με εκτέλεση πέναλτι του Βάσια στο 37΄, με 1-0.
Από το πρώτο παιχνίδι η Άνκαρα Σπορ αποδείχθηκε “σκληρό καρύδι” και στον επαναληπτικό της Άγκυρας ο «Γηραιός» αντιμετώπισε ένα φανατικό (όσο και εχθρικό) κοινό, περίπου 40.000 Τούρκων, στις 20 Μαρτίου 1985. Στην κανονική διάρκεια η Ελληνική ομάδα έχανε με 1-0 και η πρόκριση κρίθηκε, νικηφόρα για αυτήν, στην διαδικασία των πέναλτι, με καθοριστικές τις δύο αποκρούσεις του Γιάννη Γκιτσιούδη. Η πρόκριση στον Τελικό του Βαλκανικού Κυπέλλου είναι γεγονός. Εκεί προκρίθηκαν και οι Ρουμάνοι της Άργκες Πιτέστι. Ο Τελικός Βαλκανικού Κυπέλλου, διπλός…
Η πρώτη πράξη του τελικού με την Άργκες Πιτέστι
Το πρώτο παιχνίδι επί Ρουμανικού εδάφους, στις 12 Ιουνίου 1985. Οι γηπεδούχοι εκμεταλλεύονται το πλεονέκτημα της έδρας και επικρατούν των “κυανολεύκων” με 3-1 (το Ελληνικό γκολ ο Χατζηπαναγής στο 53΄, με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι). Το γκολ του “Νουρέγιεφ” βοήθησε πολύ στην κατάκτηση του τροπαίου, καθώς το σκορ της ήττας ήταν βαρύ και δύσκολα ανατρέψιμο.
Κυριακή 23 Ιουνίου 1985: «κυανόλευκη» διεθνής «κούπα»!
Η δίψα των Ηρακλειδέων για έναν τίτλο και μάλιστα Ευρωπαϊκό, μεγάλη. Ζύγωνε η συμπλήρωση 10ετίας από το Κύπελλο του ’76. Στη ρεβάνς του τελικού, στο Καυτανζόγλειο, οι κερκίδες σχεδόν κατάμεστες. Ήταν ένα ζεστό κυριακάτικο βράδυ στα τέλη του Ιουνίου. Στις 23 Ιουνίου 1985.
Ο Τέλης Μπατάκης έδωσε φανέλα βασικού στα πιο επίλεκτα αγωνιστικά στελέχη του. Παρά το 3-1 του πρώτου αγώνα, το πάθος ομάδας και κόσμου για το Κύπελλο οδήγησε την προσπάθεια στην επιτυχία. Οι Ρουμάνοι πάλεψαν τον αγώνα, μολονότι στο 68΄ βρέθηκαν μπροστά στην καταιγιστική ανατροπή του σκορ από τον Ηρακλή, με το 3-0, “πάγωσαν” το Καυτανζόγλειο μειώνοντας το σκορ σε 3-1, αλλά δώδεκα λεπτά πριν το τέλος, μια αριστουργηματική κομπίνα σε εκτέλεση φάουλ των παικτών του Τέλη Μπατάκη, έχρισε σκόρερ τον Σάββα Κωφίδη.
Φάουλ για τον Ημίθεο σε εξαιρετική θέση, λίγο έξω από το ημικύκλιο της ρουμανικής περιοχής, με τον δεινό σουτέρ μακρινής απόστασης, Γιώργο Καραΐσκο, να παίρνει φόρα. Αντί για απευθείας εκτέλεση, πασάρει στον Λάκη Παπαϊωάννου, που ήταν πλασαρισμένος στην δεξιά πλευρά του τείχους των αντιπάλων και την ίδια ώρα ο Σάββας Κωφίδης – πλασαρισμένος στην ακριβώς αντίθετη πλευρά του τείχους – ξεκινούσε μπάσιμο στην περιοχή και δεχόμενος την άμεση πάσα στα νώτα του τείχους, που σχημάτισαν οι Ρουμάνοι, εκτελεί από κοντά, με τους τελευταίους να μην καταλαβαίνουν πως δέχτηκαν το καθοριστικό τέταρτο τέρμα… «Πρόκειται για κομπίνα εξαιρετικά δουλεμένη στις προπονήσεις μας, για αυτό τα παιδιά την εξετέλεσαν με τόση ταχύτητα και αυτοματισμό», εξηγούσε μετά το τέλος του αγώνα ο κόουτς των θριαμβευτών, για ένα γκολ, το οποίο έδωσε τον τελευταίο τίτλο της μέχρι τούδε ιστορίας της ομάδας και έμελλε να καταγραφεί με ένα εμφατικό και αλησμόνητο τέρμα, απαύγασμα της ποιοτικής διαφοράς που έκαναν οι τρεις των τεσσάρων «άσσων» του περίφημου «μαγικού τετραγώνου» του ποδοσφαιρικού Ημίθεου των ’80s …
Με το ένα παραπάνω γκολ, ο “Γηραιός” έγραψε ιστορία κατακτώντας Διεθνή Τίτλο, που πανηγυρίστηκε μετά το τέλος του αγώνα, από τους δεκάδες χιλιάδες φίλων του, που βρέθηκαν στο Εθνικό Στάδιο της Θεσσαλονίκης. Ήταν ένα (έστω και προσωρινό) βάλσαμο για την αποχή από τους τίτλους… Και ήταν το τελευταίο, που αλείφθηκε πάνω στις “κυανόλευκες” πληγές… Δυστυχώς…
Οι πρωταγωνιστές: Γκεοργκίεφ, Ζίφκας, Περγαμηνός (73΄ Βακαλόπουλος), Λευκόπουλος, Καραϊσκος, Κωφίδης, Αδάμου, Παπαϊωάννου, Χατζηπαναγής, Μαλουμίδης (79΄ Μαυρίδης), Κρέταρσον. (Εμτυπωσιακό το να μελετήσει κανείς την επιθετικότητα του αρχικού σχήματος: μόνο τρεις αμυντικοί, Ζίφκας, Περγαμηνός και Λευκόπουλος, και από εκεί και πέρα, δύο μέσοι, Καραΐσκος, Κωφίδης, δύο μεσοεπιθετικοί, Παπαϊωάννου, Χατζηπαναγής και τρεις επιθετικοί, Αδάμου, Μαλουμίδης, Κρέταρσον!!!).
Τα «χρυσά» γκολ: 34΄ Καραϊσκος, 38΄ Κρέταρσον, 68΄ Χατζηπαναγής (πέναλτι), 78΄ Κωφίδης.
Εκτεταμένα στιγμιότυπα από τον μεγάλο αγώνα του Καυτανζογλείου, που έφερε διεθνή τίτλος στον Ημίθεο:
