Το κύπελλο του 1976 – “Περασμένα μεγαλεία…”

Σαν σήμερα, πριν από 43 χρόνια…

Blue Moments

Ο τελικός διεξήχθη στη Νέα Φιλαδέλφεια, στις 9 Ιουνίου του 1976 και στο τέλος της κανονικής του διάρκειας οι δυο ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες 2-2. Χωρίς νικητή ολοκληρώθηκε και η διαδικασία της παράτασης (4-4) με τον νικητή να κρίνεται στα πέναλτι, εκεί όπου ο Ηρακλής επικράτησε με 6-5.

Για να φτάσει στον τελικό της Φιλαδέλφειας, ο ΗΡΑΚΛΗΣ την περίοδο 1975-1976, είχε μια λαμπρή διαδρομή στο θεσμό του Κυπέλλου. Απέκλεισε εκτός έδρας τη Βέροια, με 6-7 στα πέναλτι, ενώ ο κανονικός αγώνας είχε λήξει με 2-2 (τα «γαλάζια» γκολ οι Γκέσιος και Πανταζής), εντός έδρας τον Πιερικό με 1-0 (το γκολ ο Γκέσιος), εκτός τα Τρίκαλα και πάλι με ένα γκολ του Γκέσιου (0-1), ενώ συνέτριψε τον Παναιτωλικό εκτός έδρας με 1-7 (Ποντίκης 15΄και 86΄, Πανταζής 40΄ και 71΄, Χατζηπαναγής 58΄, Αντονίεβιτς 73΄και 75′).

Στον ημιτελικό της 12ης Μαΐου 1976 ο ΗΡΑΚΛΗΣ υποδέχθηκε τον Παναθηναϊκό και τον νίκησε με 3-2, με σκόρερ τους Ματσουκατίδη, Ποντίκη και Γκέσιο, σε αγώνα με παρασκηνιακή συνέχεια, καθώς οι «πράσινοι», δυσκολευόμενοι να αποδεχτούν τον αποκλεισμό προσέφυγαν στην ΕΠΟ ζητώντας να επαναληφθεί το παιχνίδι, με τον ισχυρισμό ότι το γκολ του Γκέσιου προήλθε από θέση οφσάιντ και ότι ο αγώνας δεν έληξε στα 90 λεπτά, αλλά πολύ αργότερα, έως ότου πέτυχε το νικητήριο γκολ ο ΗΡΑΚΛΗΣ.

Η Ομοσπονδία αποφάσισε (ψήφοι 9 – 6) την επανάληψη του αγώνα, «πειθαρχώντας» στις επιθυμίες του ΠΑΟ και μολονότι η Κεντρική Επιτροπή Κυπέλλου αποφάνθηκε ότι ο αγώνας έληξε κανονικά. Οι «κυανόλευκοι» προσέφυγαν στο ΑΣΕΑΔ, ενώ παράλληλα διοργάνωσαν εκδηλώσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας με τη συμμετοχή των Αρχών της Θεσσαλονίκης και άλλων αθλητικών Σωματείων. Στις 2 Ιουνίου 1976 το Ανώτατο Συμβούλιο Επίλυσης Αθλητικών Διαφορών δικαιώνει τον ΗΡΑΚΛΗ και εγκρίνει την πρόκρισή του στον 34ο Τελικό Κυπέλλου της 9ης Ιουνίου.

Στις 9 το βράδυ αυτής της μέρας, μια εβδομάδα μετά τη λήξη της δικαστικής περιπέτειας, έμελλε να αρχίσει η λάμψη του υπέρλαμπρου αστεριού του Βασίλη Χατζηπαναγή, που με την εμφάνιση και τα γκολ του τρέλανε το φίλαθλο πανελλήνιο. «Χατζηπαναγιά μου!», μονολογούσε χαρακτηριστικό πρωτοσέλιδο της επόμενης μέρας του Τελικού. Η περιεκτική αγωνιστική ταυτότητα του Μεγάλου Τελικού της «κυανόλευκης» ιστορίας και 34ου της διοργάνωσης, τα λέει όλα:

Ολυμπιακός: Κελεσίδης – Κυράστας, Σιώκος, Γκλέζος, Αγγελής, Καραβίτης, Βιέρα (91′ Βασιλόπουλος), Δαβουρλής, Κρητικόπουλος (46′ Συνετόπουλος), Γαλάκος, Σταυρόπουλος.

ΗΡΑΚΛΗΣ: Φανάρας – Σεντελίδης, Ξανθόπουλος, Χριστοφορίδης, Καλαϊτζίδης, Τουμπόγλου, Κουσουλάκης, Αντονίεβιτς, Χατζηπαναγής, Γκέσιος (113′ Ποντίκης), Πανταζής (80′ Ματσουκατίδης).

Διαιτητής: Λέλος Βαμβακόπουλος

Σκόρερς: 25′ Χατζηπαναγής, 60′ Σιώκος, 72′ Κουσουλάκης, 81′ Βιέρα, 102′ Χατζηπαναγής, 111′ Γκέσιος, 115′ Καραβίτης, 119′ Γκλέζος

(Ο Δαβουρλής απεβλήθη στο 110΄).

 Η σειρά των πέναλτι:

Κυράστας (1-0), Σεντελίδης (1-1), Καραβίτης (2-1), Avτονίεβιτς (2-2), Σταυρόπουλος (3-2), Χριστοφορίδης (3-3), Βασιλόπουλος (4-3), Ποvτίκης (4-4), Συνετόπουλος (απόκρουση), Χατζηπαναγής (απόκρουση), Γκλέζος (5-4), Κουσουλάκης (5-5), Σιώκος (απόκρουση), Τουμπόγλου (5-6).

Η εκτέλεση στο πέναλτι του Ποντίκη επαναλήφθηκε, καθώς στην αρχική ο Κελεσίδης απέκρουσε, έχοντας κινηθεί νωρίτερα.

Ο αρχηγός – και ηρωικός στην διαδικασία των πέναλτι – Γρηγόρης Φανάρας, σηκώνει στον ουρανό της Αθήνας το βαρύτιμο τρόπαιο και οι 24.781 θεατές του Τελικού (εκ των οποίων χιλιάδες Ηρακλειδέων) αποθεώνουν εκείνη την μεγάλη ομάδα. Στη Θεσσαλονίκη ξεσπά θύελλα ενθουσιασμού, με φίλους της ομάδας κατά χιλιάδες να σκορπούν έξαλλοι στους δρόμους με σημαίες και άλλα διακριτικά της ομάδας. Το σύνθημα εκείνης της ζεστής βραδιάς του Ιουνίου είναι το περίφημο «Ήτα Ρο Άλφα Κλης, Κυπελλούχος ΗΡΑΚΛΗΣ! Στο Λευκό Πύργο στήνεται το μεγάλο πανηγύρι μέχρι το πρωί.

Σχετικά Άρθρα

Back to Top