Το να καταγράψεις το αυτονόητο, όπως και να το επισημάνεις είναι – εκ της λογικής – περιττό.
Όχι όμως και στην περίπτωση του ποδοσφαιρικού Ηρακλή, ο οποίος ταλαιπωρείται από το απόλυτο της αβεβαιότητας σχετικά με το αύριο της ύπαρξής του και από την παρουσία στα πραγματικότητά του μιας διοίκησης, η οποία δεν έχει μπορέσει να βρει «πατήματα» στον οργανωτικό τομέα, ούτε καν σε στοιχειώδες επίπεδο.
Εξ αυτού του λόγου, η επισήμανση μπορεί να αποδειχθεί και χρήσιμη και – εν πολλοίς – επιβεβλημένη.
Συνεπώς, να σημειώσουμε ότι η ΠΑΕ Ηρακλής, από τη στιγμή κατά την οποία ανασυσταθεί και βρει τον δρόμο της και την προοπτική της συνέχειάς της, οφείλει να καθιερώσει ετήσια απόδοση τιμής στη μνήμη του Γιώργου Ξενίδη, ή – εν πάση περιπτώσει – να προβεί σε δράσεις και ενέργειες προς αυτήν την κατεύθυνση.
Πρόκειται για ποδοσφαιριστή της ομάδας, ο οποίος υπήρξε παιδιόθεν Ηρακλειδέας, αναδείχθηκε από την Ακαδημία του Συλλόγου, διετέλεσε αρχηγός της πρώτης ομάδας και την υπηρέτησε επί σειρά ετών και συναντήθηκε με την τραγική μοίρα ενός πρόωρου και αιφνιδίου χαμού από τη ζωή.
Όλα αυτά καθιστούν σαφές και αντιληπτό το γιατί ο ποδοσφαιρικός Ημίθεος θα πρέπει να αναζητήσει τρόπους απόδοσης τιμής στην μνήμη του Γιώργου και καθιέρωσης αυτής της ενέργειας στο διάβα του χρόνου, όπως ακριβώς συμβαίνει με την περίπτωση του Γιόβαν Γκοΐκοβιτς…