Είναι αλήθεια ότι πέρασαν 42 ημέρες από εκείνο το απόγευμα του αγώνα με τη Κέρκυρα στις 17 Φεβρουαρίου, όπου ο ανέτοιμος Περόνε κλήθηκε από τον Εμμάνουελ Ρόκα να ξεκινήσει ως βασικός. Ο Ηρακλής στάθηκε τυχερός και το γκολ που πέτυχε ο Αργεντίνος ήταν ικανό να του δώσει έστω και ένα βαθμό. Δεν ίσχυε όμως το ίδιο για τον παίκτη. Οι οδηγίες του ιατρικού επιτελείου προς τον τότε προπονητή της ομάδος ήταν σαφείς: Ο παίκτης δεν είναι έτοιμος στο 100%, ούτε καν στο 80%. «Αν πρόκειται να τον χρησιμοποιήσεις, να το κάνεις αν είναι απόλυτη ανάγκη και το πολύ για 10-15 λεπτά». Δυστυχώς η εισήγηση αυτή δεν εισακούσθηκε και το αποτέλεσμα ήταν η υποτροπή της θλάσης στους οπίσθιους μηριαίους του αριστερού του ποδιού.
Ο χρόνος αποχής υπολογίσθηκε εκ νέου μεταξύ 3 και 6 εβδομάδων και ο λόγος της μεγάλης απόκλισης έχει της εξήγησή του. Το «βαρύ και καταπονημένο» κορμί του 36χρονου Περόνε έχει υποστεί στο παρελθόν τουλάχιστον 4 φορές θλάση 2ου βαθμού και μερικές ακόμη,κάποιες ελαφρότερες. Αυτό έχει δημιουργήσει μία ανισορροπία στη λεκάνη και στη σταθερότητα της περιοχής καθώς και στη μυϊκή ισχύ του πάσχοντος σκέλους.
Η απόφαση του επικεφαλής του ιατρικού επιτελείου Κωνσταντίνου Μανώλογλου, μετά και το τελευταίο τραυματισμό ήταν σαφής και μη διαπραγματεύσιμη. «Ο αθλητής θα επανέλθει στην αγωνιστική δραστηριότητα όταν όχι απλά αποθεραπευτεί πλήρως από τη θλάση, αλλά κυρίως όταν το κορμί του θα έχει «δουλέψει» όλες εκείνες τις μυϊκές ομάδες και δομές στις οποίες υπολείπεται». Δεν είχε σημασία ο χρόνος αλλά η κατάσταση στην οποία επιθυμούσαν να έλθει ο Περόνε, όλοι οι άνθρωποι οι οποίοι ασχολήθηκαν με το παίκτη.
Η αποθεραπεία ήταν ως ένα βαθμό αργή, αλλά πολύ στοχευμένη. Μετά τη πλήρη επούλωση της θλάσης, ξεκίνησε η επίπονη διαδικασία της μυϊκής ενδυνάμωσης και συναρμογής. Το ατομικό πρόγραμμα στο γυμναστήριο συνεχίστηκε με ασκήσεις στο πεδίο και η επανένταξη με την υπόλοιπη ομάδα έγινε με πολύ ελεγχόμενο τρόπο. Όλο το διάστημα της προοδευτικής ομαδικής προπόνησης, η ατομική βελτίωση στα σημεία που προαναφέρθηκαν, συνεχιστηκε με αμείωτους ρυθμούς.
Όλα τα παραπάνω έφτασαν το χρόνο αποχής στο μέγιστο προβλεπόμενο, με αποκλειστικό στόχο, έναν Περόνε να μπορεί να αντέξει ολόκληρο 90λεπτο, ένα Περόνε να μην κινδυνεύει με τραυματισμό κάθε φορά που κάνει μια περίτεχνη ενέργεια ή ένα δύσκολο σουτ, ένα Περόνε που να αποδεικνύει σε κάθε αγώνα ότι οι μεγάλοι παίκτες είναι ακόμη εδώ, σε πείσμα όλων όσοι πιστεύουν ότι φτάνει σιγά σιγά η ώρα της αποχώρησης…
