Ο Ηρακλής, ως Σύλλογος, ως όλον, διάγει την πλέον δυσχερή περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του.
Η μητρική κοιτίδα του, ο Γυμναστικός Σύλλογος λειτουργεί υπό το σκότος των μη διαχειρίσιμων οφειλών (που του φόρτωσαν οι προηγούμενες διοικήσεις του), χάρη στην προσπάθεια και στο μεράκι Ηρακλειδέων, οι οποίοι έχουν αναλάβει το βάρος να «τρέξουν» με φιλότιμο και αγάπη την προσπάθεια και να εξακολουθήσουν να τον κρατούν στη ζωή, έστω και με «κοκκινισμένο» τον ΑΦΜ και με τεράστιες εγγενείς δυσκολίες.
Στο ποδόσφαιρο, η κατάσταση, μετά τη «λαίλαπα Παπαθανασάκη», δεν απαιτεί περιγραφή. Έρχεται να προστεθεί στο όλο σκηνικό η αναποφασιστικότητα της Πολιτείας στο να συνδράμει στη νέα προσπάθεια, έστω και στο ελάχιστο, παράλληλα με το γεγονός ότι η διοίκηση Τομ Παπαδόπουλου (τουλάχιστον σε πρώτη φάση) απέτυχε παταγωδώς να προσφέρει σιγουριά σε ό,τι αφορά στη δική της χρήση, ασχέτως με ό,τι κληρονόμησε από την προηγούμενη.
Το μπάσκετ, εξακολουθεί να στηρίζεται στο μεράκι του Θόδωρου Δρακόπουλου και επιχειρεί (για μία ακόμη χρονιά) την επάνοδο στη μεγάλη κατηγορία, έχοντας όμως προλάβει να καθιερωθεί, δυστυχώς, σε χώρο μακριά από αυτήν…
Το βόλεϊ στηρίζεται στην προσπάθεια Ηρακλειδέων της κερκίδας και διατηρεί ως τεράστια επιτυχία – υπό τις δεδομένες οικονομικές συνθήκες, που το διέπουν – το γεγονός ότι βρίσκεται στη Volley League και, μάλιστα, ως ομάδα μεσαίας και αξιοπρεπούς δυναμικής. Ωστόσο, κανείς στον «κυανόλευκο» πλανήτη δεν ξεχνά ότι ήταν αυτή η ομάδα, η οποία έκτισε μια αυτοκρατορία, τα προηγούμενα χρόνια, στον ελληνικό και ευρωπαϊκό χώρο…
Κι όμως, αυτός ο Σύλλογος έχει ακόμη παλμό, εξακολουθεί να είναι τεράστιος, ακριβώς λόγω του ιδιαίτερου dna, το οποίο διαθέτει και διαπερνά τον οργανισμό του. Αυτό αποδείχθηκε χθες βράδυ στη μεγάλη βραδιά, που διοργάνωσε ο Ερασιτέχνης.
Σε ένα ασφυκτικά γεμάτο «Βελλίδειο», με πολύ κόσμο να παρακολουθεί την εκδήλωση όρθιος, αλλά και να παραμένει έξω από την αίθουσα, απλώς διότι ούτε οι ίδιοι οι διοργανωτές μπόρεσαν να υπολογίσουν την ανάγκη των Ηρακλειδέων – προβεβλημένων ή μη – να περάσουν αυτή τη βραδιά εκεί. Να γιορτάσουν με τον Ηρακλή τους, που ήδη έχει κλείσει 110 χρόνια ένδοξης ζωής…
Το «Βελλίδειο», λοιπόν, έστειλε – μέσα στην ώρα της δυσκολίας – μηνύματα παλμού, ζωντάνιας, μεγαλείου και μαχιμότητας, ενός Συλλόγου, ο οποίος δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ, διότι είναι προορισμένος να ζει, κόντρα σε κάθε αντιξοότητα…