Ο Μανουέλ Ρόκα, μετά τον αγώνα με την Παναχαϊκή και σε συνέχεια της… «αγάπης» που ζήτησε, δια γραπτής τοποθέτησής του την παραμονή της αναμέτρησης, έσπευσε να ζητήσει από τον κόσμο να δείξει υπομονή μέχρι το τέλος της αγωνιστικής περιόδου.
Ο ίδιος – απολύτως φυσιολογικά – δεν θα μπορούσε να το εκφράσει με αυτόν τον τρόπο και τόσο άκομψα, όπως ακριβώς έχουν τα πράγματα, όμως η αλήθεια είναι ότι ο φετινός ποδοσφαιρικός Ηρακλής δεν απαιτεί – απλώς – υπομονή από τον κόσμο του, αλλά και αδιαφορία…
Διότι ο μόνος τρόπος, με τον οποίο μπορείς να υπομείνεις την εμπεδωμένα πλέον – τραγική αγωνιστική εικόνα της ομάδας, την οποία έχεις στη ψυχή σου και υποστηρίζεις παθολογικά, είναι να αδιαφορήσεις. Δεν μπορείς να υπομένεις. Δεν αντέχεται αυτή η εικόνα πλήρους αδυναμίας και κακουχίας και δεν είναι διαχειρίσιμη μέσω της αρετής της υπομονής.
Απαιτείται εκλογίκευση από τους Ηρακλειδείς και λήψη μιας σκληρής απόφασης: ότι, δηλαδή, φέτος θα συνεχιστεί μέχρι τέλους αυτή η κατάσταση και ότι θα πρέπει να υπάρχουν απαιτήσεις μόνο για την αποφυγή του χειρότερου δυνατού και όχι για ουσιαστική βελτίωση.
Λίγο – πολύ να αδιαφορήσουν, ώστε να αντιμετωπίσουν τα δυσάρεστα δεδομένα, τα οποία βιώνουν από την αρχή της περιόδου. Τουτέστιν, να το πάρουν απόφαση ότι η κατάσταση δεν έχει γιατρειά, ειδάλλως θα «σκάσουν».
Κόουτς, δυστυχώς, αυτήν την εικόνα πλήρους καχεξίας και παντελούς απουσίας αγωνιστικής ποιότητας δεν μπορεί να την υπομείνει κανείς, όταν αγαπά, όπως λες και εσύ…
Μόνο αν την απαξιώσει και αδιαφορήσει, κάτι το οποίο και δύσκολο συναισθηματικά είναι και επικίνδυνο για την ίδια την ομάδα και την οπαδική βάση της…
Υ.Γ. Και μιας και ο λόγος περί «ποιότητος» και της ανάγκης παρουσίας του Κλέιτον στην ενδεκάδα, λόγω των ιδιαίτερων στοιχείων, που διαθέτει, αλήθεια, πόσο θα πρέπει να επιμένει η τεχνική ηγεσία στη χρησιμοποίησή του, προκειμένου ο Βραζιλιάνος να βγει από τη… σκιά του εαυτού του και να βοηθήσει;…