Όσο και να προσπαθούσαν στον Ηρακλή να αποφύγουν την αναταραχή στον αρχικό σχεδιασμό, ήταν αδύνατον να την αποφύγουν. Το έδειχναν τα ίδια τα πράγματα.
Μια αλληλουχία κραυγαλέων αποτυχιών, οδήγησε στον απόλυτο αγωνιστικό αποπροσανατολισμό τους «κυανολεύκους» και στον εκτροχιασμό τους, από πολύ νωρίς μέσα στη σεζόν. Χωρίς να έχουν βρει αγωνιστικό ρυθμό και ταυτότητα και χωρίς να θέλγουν σε επίπεδο απόδοσης, επικράτησαν του Ηροδότου στην πρεμιέρα, για να ακολουθήσει η εβδομάδα της καταστροφής με τη συντριβή από τον Ατρόμητο και την ήττα στην Κέρκυρα.
Αντιμετώπισαν ως εφαλτήριο βαθμολογικής και ψυχολογικής ανάκαμψης την εντός έδφρας αναμέτρηση με τον Αιγινιακό, αλλά… επλανήθησαν πλάνην οικτράν…
Από μόνες τους οι καταστάσεις και οι δυσάρεστες εξελίξεις, οι οποίες επέμεναν να σωρεύονται, η μία μετά την άλλη, κραύγαζαν υπέρ της αποχώρησης της τεχνικής ηγεσίας. Αυτό, καθώς, όπως ο ίδιος ο Παύλος Μυροφορίδης φώναζε προς τους παίκτες μετά το τέλος του χθεσινού αγώνα, οι πρωταγωνιστές (δηλαδή εκείνοι) δεν μπορούν να αλλαχθούν, πριν την Πρωτοχρονιά…
Η μόνη δομική αλλαγή σχεδιασμού, η οποία μπορεί να συντελεστεί άμεσα, λοιπόν, συντελείται. Ο προπονητής αποχώρησε και ο διάδοχός τους είναι καθ’ οδόν. Με το δυσκολότατο και βαρύτατο έργο να επανατροχοδρομήσει το «κυανόλευκο» τρένο, με πορεία προς τον αρχικό προορισμό του, που είναι το πρωτάθλημα και η άνοδος.
Χρόνος και προϋποθέσεις υπάρχουν. Περιθώρια για άλλες – τόσο κραυγαλέες – αποτυχίες δεν υπάρχουν. Και ό,τι επιλεγεί να γίνει, θα πρέπει να στεφθεί με επιτυχία και μάλιστα άμεσα…
Πραγματικά, καλή τύχη στον νέο κόουτς. Διότι με αυτό το πρόσωπο, που δείχνει η ομάδα, θα τη χρειαστεί και μακάρι να την έχει. Και αυτήν, αλλά και την – απαραίτητη – ικανότητα…
