Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο διεξάγονται τα φιλικά παιχνίδι, ιδίως όταν αυτά αφορούν σε μία περίοδο προετοιμασίας. Εξυπηρετούν στο να επιβεβαιωθούν στον τομέα της αγωνιστικής πρακτικής οι δυνατότητες και να αποκαλυφθούν σε όλη τη διάστασή τους οι αδυναμίες.
Στον αγώνα με τον Απόλλωνα Σμύρνης και απέναντι σε ένα σύνολο, το οποίο οικοδομήθηκε για να ανταποκριθεί (έστω και ανεπιτυχώς, όπως φαίνεται) στα δεδομένα της Super League, οι «κυανόλευκοι» επέδειξαν το φετινό στρατηγικό πλεονέκτημά τους, ως προς τη μάχη στην παρακάτω κατηγορία, στην οποία θα κληθούν να αγωνιστούν: το βάθος λύσεων, που διαθέτουν και μάλιστα σε επίπεδο πρώτης γραμμής.
Αυτό γίνεται κατανοητότερο, αν κανείς μπει στη διαδικασία να αναλογιστεί ότι από τη χθεσινή… 22άδα έλειπαν παίκτες και μάλιστα – επίσης – «πρωτοκλασάτοι», όπως ο Εμανουέλ Περόνε…
Ως προς τις αδυναμίες, ουδείς αρμοδιότερος από τον ίδιο τον τεχνικό της ομάδας, να εστιάσει σε αυτές. Ο Αλέκος Βοσνιάδης έκανε λόγο για ανάγκη περισσότερης και πιο αποτελεσματικής δουλειάς σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού (σε αμυντική και επιθετική λειτουργία), αλλά κυρίως στις στατικές φάσεις και στην ολοκλήρωση ευκαιριών.
Στο σημερινό ποδόσφαιρο οι στατικές φάσεις κρίνουν πολλά παιχνίδια και αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο ο φετινός Ηρακλής οφείλει να εξελιχθεί και έχει όλες τις προοπτικές να το κάνει, με βάση την εμπειρία του αγωνιστικού δυναμικού του, αλλά και τα υψομετρικά χαρακτηριστικά, που διαθέτει το βασικό σχήμα του.
Οι δύο στόπερ (όποιοι από τους Ζιαμπάρη, Γιαννίτση, Κουκόλη και Κούσα επιλεγούν), ο αμυντικός μέσος του (Μουμίν), ο σέντερ φορ του (Περόνε) και ο ένας εξτρέμ του (Πασάς), είναι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι μπορούν να απειλήσουν στον αέρα (επιθετικά) ή να βοηθήσουν στην ανάσχεση, σε φάση άμυνας, στις «στημένες μπάλες».
Όσο για την επιθετική αποτελεσματικότητα και σε αυτόν τον τομέα έχει κάθε λόγο να αισιοδοξεί ο Θεσσαλονικιός προπονητής, καθώς με αυτήν την μεσοεπιθετική γραμμή τα πράγματα αναμένεται να γίνουν πολύ πιο εύκολα, όταν η ομάδα θα αποκτήσει τον απαραίτητο ρυθμό.
