Οι γνώσεις και η ευστοχία του Παύλου Μυροφορίδη στο θέμα της συγκρότησης ενός αγωνιστικού δυναμικού, αγγίζουν παροιμιώδη επίπεδα, με βάση την επαλήθευση στην πράξη. Ωστόσο, όταν τα αποτελέσματα της προσπάθειάς του μετασχηματίζονται σε αγωνιστική καθημερινότητα, γίνονται ορατά και εύληπτα και για όλους εμάς, τους μη επαΐοντες του αντικειμένου.
Έτσι λοιπόν, πέρα από τα προφανή συμπεράσματα περί ανάγκης της ομάδας να αποκτήσει αγωνιστικό ρυθμό μέσα από την τριβή των παιχνιδιών, γίνεται ήδη σαφές ότι ο «κυανόλευκος» τεχνικός διευθυντής έχει ποντάρει – προφανώς, με τεράστια ευστοχία – στην καταλυτική ποιοτική υπεροχή του κεντρικού άξονα της μεσαίας γραμμής.
Ένα χώρος, στον οποίο δεσπόζουν εμφατικά ικανοί ποδοσφαιριστές, ο καθένας του με τα δικά του, ιδιαίτερα αγωνιστικά χαρακτηριστικά, που όλοι μαζί, συνθέτουν μια απαράμιλλων ικανοτήτων τριάδα, από την οποία – είναι βέβαιο – δεν έχουμε δει παρά ψήγματα ικανοτήτων μέχρι τώρα. Εξάλλου, όπως όλη η ομάδα και εκείνοι, είναι ακόμη μακριά από τα επίπεδα της ικανοποιητικής ετοιμότητας.
Ο Χουσεΐν Μουμίν είναι βέβαιο ότι θα δικαιώσει τον Παύλο Μυροφορίδη, ως προς την εκτίμηση ότι αποτελεί την κορυφαία λύση ως «εξάρι» στη Football League. Με μόνη – αλλά σημαντική – αδυναμία (πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα από τον ίδιο) το υπέρμετρα δυναμικό παιχνίδι του (παιχνίδι και κίτρινη κάρτα), φαντάζει ως «κόφτης πολυτελείας» για την κατηγορία. Θετικός σε κάθε κίνησή του, με σωστές τοποθετήσεις και καλύψεις χώρου, στιβαρός, με σωματοδομή, που «ψηλώνει» το σύνολο του Ημίθεου στον νευραλγικό χώρο του κέντρου και προσφέρει υπεροχή στον αέρα, με το προνομιακό δεδομένο του να είναι αριστεροπόδαρος και ατάραχος στο παιχνίδι με την μπάλα στα πόδια. Ικανός στη δημιουργία, με προσεγμένες μεταβιβάσεις και δυνατότητα μακρινής μπαλιάς, αλλά και «εμπνευσμένης» ασίστ, μπορεί να προσφέρει, κάνοντας πολλά και πολύ περισσότερα από την επιτυχή αναχαίτιση του παιχνιδιού των αντιπάλων.
Ο Κώστας Μενδρινός δείχνει να διατηρεί όλες τις προϋποθέσεις για να θεωρηθεί ιδανικό «οκτάρι» για το συγκεκριμένο επίπεδο ανταγωνισμού. Με ποιότητα επιτελικού μέσου και ψύχραιμο χειρισμό της μπάλας, είναι ταυτόχρονο συμπαραστάτης του Μουμίν στην ανασταλτική αποστολή του, αλλά και του Κλέιτον στην οργάνωση του παιχνιδιού. Το προσόν των αποτελεσματικών τελικών επαφών του με τη μπάλα, τον καθιστά εξαιρετικά χρήσιμο και στον επιθετικό τομέα και επικίνδυνο για την αντίπαλη άμυνα.
Μπροστά από το συγκεκριμένο δίδυμο, ο Κλέιτον, για την αξία και την προοπτική προσφοράς του οποίου θα πρέπει να καταγράψουμε τα λιγότερα. Μία κίνησή του και μία έμπνευσή του στο 58΄ του αγώνα στη Νάξο, έφερε το γκολ του Ζιαμπάρη και «ξεκλείδωσε» την καλά οργανωμένη αντίπαλη άμυνα. Έμπνευση, φαντασία, δημιουργία και εκτέλεση, όλα αυτά είναι τα προσδοκώμενα από τη σημαντικότατη παρουσία του Βραζιλιάνου στον φετινό Ηρακλή.
Ένας άξονας μεσαίας γραμμής, λοιπόν, από τον οποίο έχουμε – και πρέπει – να περιμένουμε πολλά. Για να δούμε…
