Κέρδισε κάτι περισσότερο από μία πρόκριση…

Αυτά τα πέναλτι δεν έσωσαν, απλώς τα προσχήματα, αλλά προσέφεραν στην ομάδα ένα αγαθό, που κανονικά θα έπρεπε να θεωρείται – και να είναι – αυτονόητο: τριών εβδομάδων ηρεμία…

Δεν μπορεί κανείς να μην αντιλαμβάνεται πώς αισθάνθηκαν όλοι στον ποδοσφαιρικό Ηρακλή, όταν είδαν την μπάλα να καταλήγει στο βάθος της εστίας, σε εκείνο το 10ο  πέναλτι της σειράς, που τόσο πολύ μας άγχωσε. Αισθάνθηκαν το παραδείσιο συναίσθημα της λύτρωσης, της ανακούφισης, θέλοντας να βγάλουν μέσα από το ίδιο τους το «είναι» όλο το… «ουφ», που θα μπορούσαν να επιστρατεύσουν.

Όχι μόνο επειδή γλίτωσαν στο… «και πέντε» το στραβοπάτημα και άρχισαν χωρίς… «κάζο» τις επίσημες αγωνιστικές υποχρεώσεις και όχι μόνο επειδή προκρίθηκαν στη φάση των Ομιλών του κυπέλλου Ελλάδας. Αυτό το… «ουφ», υποδηλώνει κάτι πολύ μεγαλύτερο, το οποίο – υπό φυσιολογικές συνθήκες – σε μία ομάδα με ορθολογιστική κουλτούρα σκέψης σε επίπεδο οπαδικού κοινού, θα θεωρούνταν από αυτονόητο μέχρι πρακτικώς δεδομένο: κέρδισαν τρεις βδομάδες ηρεμίας.

Θα μπορούν να εργαστούν ήρεμα μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου, οπότε και αρχίζει (επιτέλους) αυτή η ρημάδα η Football League και να φτάσουν στα αναγκαία επίπεδα ετοιμότητας, ώστε να ανταποκριθούν στις αγωνιστικές απαιτήσεις ως Ηρακλής. Ως ομάδα έμπειρη, ποιοτική, με πολλές εναλλακτικές λύσεις, που, πράγματι, ΕΙΝΑΙ…

Αυτή η πρόκριση περιορίζει τους ρέκτες των social media και ανακόπτει τη φόρα των πολλών να πέσουν να κατασπαράξουν ένα αγωνιστικό σύνολο, το οποίο βρέθηκε μόλις πριν από μερικές εβδομάδες στο σύνολό του και εδώ και (επίσης, μόλις) μερικές μέρες με τη νέα τεχνική ηγεσία.

Ήδη υπάρχουν αρκετοί, οι οποίοι δεν συγκρατήθηκαν και ακολουθούν πιστά το… «καλλιτεχνικό πρόγραμμά» τους, ωσάν να ήρθε ο αποκλεισμός και όχι η πρόκριση. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν ο αποκλεισμός ήταν η πραγματικότητα, που θα βιώναμε αυτή τη στιγμή.

Δε έχει σημασία για εκείνους, αν τα παιδιά αυτά, που αγωνίζονται, είναι ακόμη σαν… «κλειδωμένα τιμόνια» από το ανέτοιμο της αγωνιστικής κατάστασής τους κι αν ως ομάδα δεν έχουν βρει το ρυθμό για να βγάλουν αυτοματισμούς και αλληλοσυνεννόηση, διότι – απλούστατα – δεν είχαν τον χρόνο για να φτάσουν σε αυτό το σημείο.

Πού να εξηγήσεις το αυτονόητο και πώς να ζητήσεις το εύλογο… Ευτυχώς, οι Ηρακλειδείς, οι οποίοι δημιουργούν αρνητικό κλίμα μέσω των κοινωνικών δικτύων, δεν μπορούν και δεν πρόκειται ποτέ να υπερτερήσουν όλων εκείνων των πολλών, οι οποίοι έχουν και νου και γνώση. Και δεν βιάζονται. Και δίνουν χρόνο στην ομάδα. Και της επιτρέπουν να δουλέψει. Και της επιτρέπουν να αναπνεύσει. Και δεν είναι αρνητικοί από… χούι… Έτσι απλά, επειδή δεν μπορούν αλλιώς.

Όμως, τουλάχιστον, έστω και με αυτόν τον τρόπο, η ομάδα κέρδισε τρεις εβδομάδες. Τρείς εβδομάδες, όχι παραπάνω. Με τους μίζερους να είναι πάντα με το δάκτυλο στη σκανδάλη, ρίχνοντας προειδοποιητικές.

Λες και δεν πρόκειται για την ομάδα τους…

 

 

Σχετικά Άρθρα

Bελέντζας: “Με Μονεμβασιώτη και τον κόσμο του, ο Ηρακλής θα είναι υπερδύναμη!”

Ποδόσφαιρο

Back to Top