Μέσα από τη διαδικασία των προσπαθειών, που καταβάλλουν οι ιθύνοντες της διοικούσας επιτροπής της ποδοσφαιρικής ομάδας, προέκυψε ένα σημαντικό ποσό, το οποίο κινείται λίγο πριν την κάλυψη του συνολικού μετοχικού κεφαλαίου της υπό σύσταση νέας ΠΑΕ Ηρακλής.
Το εύλογο ερώτημα, το οποίο προέκυψε μετά από αυτήν την εξέλιξη, ήταν αν τα συγκεκριμένα χρήματα ήταν εγγυημένα ή –απλώς – υπεσχημένα.
Η απάντηση δόθηκε από εκείνους, οι οποίοι ήταν οι μόνοι αρμόδιοι να τη δώσουν και δεν είναι άλλοι από τους επιχειρησιακούς υπεύθυνους της όλης προσπάθειας: «Δεν είναι δυνατόν να έχουν δοθεί τα χρήματα, πριν ολοκληρωθούν όλες οι γραφειοκρατικές διαδικασίες για το άνοιγμα λογαριασμού για το μετοχικό κεφάλαιο. Προφανώς πρόκειται περί προφορικών δεσμεύσεων…».
Κι εδώ κάπου ακούστηκε το… υπόκωφο «ωχ»! Βγαλμένο από τα σπλάχνα της λογικής του γνωστού από τα Ομηρικά έπη «έπεα πτερόεντα», («λόγια ιπτάμενα», ή πιο χαρακτηριστικά, «λόγια του αέρα»…).
Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Μπήκαμε στο δεύτερο μισό του Ιουλίου και το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του ποσού κάλυψης του μετοχικού κεφαλαίου της νέας «κυανόλευκης» ποδοσφαιρικής εταιρείας είναι «στον αέρα», καθώς ο οποιοσδήποτε δεσμεύτηκε, όταν έρθει η ώρα της κατάθεσης, μπορεί να «σφυρίζει αδιάφορα»;
Όχι, δεν είναι, για δύο σαφείς, ευεξήγητους και αλληλένδετους λόγους…
Όποιος διαπράξει αυτό το έγκλημα – διότι περί εγκλήματος πρόκειται όταν, στην πιο κρίσιμη στιγμή της επανεκκίνησης, κάνεις τον Σύλλογο να στηριχθεί στη συνεισφορά σου και στη συνέχεια αθετείς τη δέσμευσή σου – γνωρίζει ότι προσφέρει υπηρεσίες πολύ χειρότερες από όλους όσοι είναι Ηρακλειδείς, έχουν την οικονομική δυνατότητα να συμβάλλουν, αλλά τηρούν αποστάσεις, αδιαφορώντας και μη μετέχοντας στο εγχείρημα.
Οι τελευταίοι, τουλάχιστον, επέλεξαν τη φυγή, την αποχή, το γύρισμα της πλάτης. Το «δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις». Όσοι, ωστόσο, δεσμεύτηκαν και παίρνουν πίσω τη δέσμευσή τους, «κρεμούν» τον Ηρακλή, για τον οποίο αισθάνονται και ενδιαφέρονται και αυτό είναι απολύτως αντιληπτό και ευνόητο.
Όσο για τον δεύτερο λόγο, για τον οποίο τα συγκεκριμένα χρήματα είναι διασφαλισμένα, αυτός έχει να κάνει με το γεγονός ότι αθέτηση μιας τέτοιας δέσμευσης, πέρα από έγκλημα εις βάρος του Ημίθεου και της κοινής προσπάθειας, που καταβάλλεται από όλη την «κυανόλευκη» κοινωνία, θα σημάνει – με λογική διπλής συνεπαγωγής και βεβαιότητας – και έγκλημα εναντίον των ιδίων των εαυτών, όσων συλληφθούν ασυνεπείς…
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι οι επιτελείς της προσπάθειας θα «δώσουν» ονόματα και διευθύνσεις, όσων δεσμεύτηκαν, αλλά δεν υλοποίησαν τη δέσμευσή τους, όμως μία κλειστή κοινωνία, μία τεράστια οικογένεια είναι ο Ηρακλής και – αργά ή γρήγορα – είτε το θέλουμε, είτε όχι, όλα και για όλους μαθαίνονται…
Και η ποινή της δημόσιας διαπόμπευσης είναι, όντως, βαρύτατη…
Συνεπώς, τα χρήματα του μετοχικού κεφαλαίου είναι, πράγματι, διασφαλισμένα και συγχαρητήρια σε όλους εκείνους τους Ηρακλειδείς, οι οποίοι θα συνεισφέρουν. Τελεία και παύλα…