Πλέον είναι προφανές, ξεκάθαρο και το παραδέχονται και οι ίδιοι οι φορείς του εγχειρήματος της σύστασης της νέας «κυανόλευκης» ποδοσφαιρικής εταιρείας: τίποτε δεν προχωρά και το αδιέξοδο έχει ορθώσει τείχος, στο οποίο προσκρούει κάθε προσπάθειά τους.
Εξ αρχής (ορθολογικότατα) ξεκαθάρισαν ότι σενάριο της «εταιρείας λαϊκής βάσης» δεν πρόκειται να προκύψει, καθώς τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας της βαθιάς κρίσης, αλλά και της κοινωνίας των Ηρακλειδέων, η οποία μαστίζεται από τα συνεχή πλήγματα, τα οποία υφίσταται, με το μεγαλύτερο μέρος της να είναι οπαδικά απενεργοποιημένο, δεν ευνοούν – σε ρεαλιστικό επίπεδο εφαρμογής – τη συγκεκριμένη εκδοχή.
Επιχειρήθηκε η ξεκάθαρη και «κλασική» λύση, του ενός και ισχυρού επενδυτή – μεγαλομετόχου, η οποία δεν τελεσφόρησε, καθώς δεν υπάρχει διαθέσιμος επιχειρηματίας για αυτόν τον, τόσο καταλυτικό για τα δεδομένα της ομάδας, ρόλο.
Με την πρωτοβουλία του Θόδωρου Καράογλου επιχειρήθηκε η «συγκροτημένη» πολυμετοχικότητα, με κεντρική ομάδα βασικών μετόχων. Ένα σχήμα, το οποίο θα στηρίζεται σε μια ομάδα «δυνατών» «κυανόλευκων» επιχειρηματιών, σε ρόλο «κεντρικών παικτών» στη χρηματοδοτική συνεισφορά και στο μετοχικό κεφάλαιο, με το υπόλοιπο κοινό των Ηρακλειδέων να μετέχει περιφερειακά στο σχήμα, με όποιον τρόπο μπορεί (διαρκείας ή αγορά περιορισμένου αριθμού μετοχών).
Ήδη, από την επόμενη μέρα της συγκέντρωσης για την πολυμετοχικότητα, ο ίδιος ο διοργανωτής της, Θόδωρος Καράογλου, έδωσε το στίγμα, σηματοδοτώντας ότι το εγχείρημα «δεν βγαίνει». «Προσκάλεσα σημαντικούς Ηρακλειδείς επιχειρηματίες, οι οποίοι θα μπορούσαν να συμβάλλουν, αλλά δεν παρευρέθησαν καν στη συγκέντρωση», είχε σημειώσει ραδιοφωνικώς, καταδεικνύοντας την απογοήτευσή του…
Ο μόνος δρόμος από εκεί και πέρα, ήταν αυτός, που ακολουθήθηκε εξ ανάγκης: σαφάρι για συγκέντρωση χρημάτων, με μεθόδους… εράνου και περιστασιακής συνδρομής, ώστε να μην φρενάρει η προσπάθεια, την ώρα κατά την οποία οι εξελίξεις, ενόψει της σύστασης της νέας ΠΑΕ, «τρέχουν» και επείγουν.
Κάπου εδώ, όμως, ήρθε η ώρα να βγάλουν φωνή απόγνωσης οι ίδιοι οι Ηρακλειδείς, οι οποίοι μπήκαν μπροστά και πέτυχαν υπό τη διοίκησή τους το θαύμα της ανόδου από τη Γ΄ Εθνική, υπό απολύτως αντίξοες συνθήκες. Προσέκρουσαν σε τοίχο. Οι υποχρεώσεις συνεχείς, πολλαπλές και δυσανάλογα υπερμεγέθεις, σε σχέση με τα χρήματα που συγκέντρωσαν και που συνεχίζουν – ευρώ με το ευρώ – να συγκεντρώνουν…
Οι παίκτες του περσινού ρόστερ, οι οποίοι προσυμφωνούν να παραμείνουν, το κάνουν «καλή τη πίστει», επειδή σημαίνει πολλά για την προοπτική της καριέρας τους το να αγωνιστούν με τον Ηρακλή στις επαγγελματικές κατηγορίες και με την ελπίδα ότι «θα βρεθεί άκρη» στον κρίσιμο τομέα της χρηματοδότησης.
Δεν υπάρχουν χρήματα, ούτε για να συνεχίσει να υποστηρίζεται η εκκαθάριση.
Τα 320.000 ευρώ της κάλυψης του μετοχικού κεφαλαίου, ως προαπαιτούμενο σύστασης της νέας ΠΑΕ, αποτελούν – στην παρούσα φάση – μακρινό και εξαιρετικά δυσπροσέγγιστο στόχο. Δηλαδή, ακόμη και το θεμελιώδες για την επόμενη μέρα του ποδοσφαιρικού Ημίθεου. Ακόμη και αυτό…
Αυτή είναι η κατάσταση, όπως τη συνομολογούν και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές στη Μίκρα. Χωρίς εξωραϊσμούς, χωρίς εικονικές πραγματικότητες. Διότι μόνο η απόλυτη επαφή με την πραγματικότητα μπορεί να βοηθήσει σε αυτό το κρίσιμο, για την επιβίωση του ποδοσφαιρικού Ηρακλή, σημείο…
Και όσοι περισσότεροι έρθουμε «κατάφατσα» με τη σκληρή, αλλά δεδομένη, πραγματικότητα, που απειλεί τον Σύλλογο, τόσο θα μεγεθύνουμε τις προοπτικές εξεύρεσης λύσης. Ξεκάθαρα πράγματα…
