Για τον Μυροφορίδη, αξίζει να ξεπεράσετε «προσωπικές προτιμήσεις»…

Οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου, που «τρέχουν» το project της επανεκκίνησης και η λογική, που θα πρέπει να υπερβούν, για να πετύχουν και το δεύτερο «θαύμα»…

Απόψεις

Λοιπόν. Για να συνεννοηθούμε με μεγαλύτερη ευχέρεια, θα απευθυνθώ σε πρώτο ενικό και, παρακαλώ, συγχωρείστε με για αυτό. Γενικά, θα είναι ένα κείμενο χωρίς «τσιριμόνιες» και δημοσιοσχεσίτικες ισορροπίες. Θα στενοχωρήσω κόσμο και – πολύ πιθανόν – θα αδικήσω κόσμο. Όμως, όταν κρίνεται το αύριο του Ηρακλή και η λαχτάρα ενός ολόκληρου οπαδικού κόσμου, το τελευταίο, που ενδιαφέρει είναι αν η ασημαντότητά μου θα είναι αρεστή σε συγκεκριμένους ανθρώπους…

Πρώτο δεδομένο. Οι Ηρακλειδείς, οι οποίοι ανέλαβαν το εγχείρημα της επανεκκίνησης του ποδοσφαιρικού Ηρακλή, μέσω του πρωταθλήματος της Γ΄ Εθνικής και – σε πρώτη φάση – γνώρισαν τεράστια και απόλυτη επιτυχία στο έργο τους, είναι εξαιρετικά πιθανό (έως βέβαιο) να έχουν διοικητικό λόγο και στην εποχή της Football League.

Όλα δείχνουν ότι, είτε θα κινηθούμε προς την κατεύθυνση μιας πολυμετοχικής ιδιοκτησίας με ομάδα Ηρακλειδέων επιχειρηματιών, η οποία θα διαμοιραστεί το πλειοψηφικό μετοχικό πακέτο, είτε θα πάμε (πολύ πιο δύσκολο) προς έναν ιδιοκτήτη, ο οποίος θα προέλθει μέσα από προσπάθειες και επαφές των ίδιων των ανθρώπων, οι οποίοι διοικούν αυτή τη στιγμή την ποδοσφαιρική ομάδα. Και στις δύο περιπτώσεις, συνεπώς, οι τελευταίοι, διατηρούν αυξημένες πιθανότητες παραμονής στη Μίκρα.

Δεύτερο δεδομένο. Στη συγκεκριμένη διοίκηση, ανεξαρτήτως τυπικών τίτλων, κατευθυντήριο ρόλο (και πολύ ορθώς) διαδραματίζουν άνθρωποι του ποδοσφαίρου, διακεκριμένοι βετεράνοι του Ημίθεου, οι οποίοι έχουν εμπεδωμένες απόψεις για όλους σχεδόν τους ομολόγους τους. Τους ανθρώπους, δηλαδή, του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Τρίτο δεδομένο. Όπως μας απέδειξαν – και μάλιστα με τον πλέον αμήχανο για όλους μας τρόπο, μέσα από ανοίκειες για τον Σύλλογο ραδιοφωνικές αντιμαχίες – αυτές οι προσωπικές εκτιμήσεις τους μπαίνουν μπροστά στο διάβα της διοικητικής παρουσίας τους, τις υποστηρίζουν με σθένος και προχωρούν, ελπίζοντας ότι το αποτέλεσμα θα τους δικαιώσει. Χωρίς εκπτώσεις και δεύτερες σκέψεις.

Αυτά είναι τα δεδομένα, τα οποία οδηγούν τη σκέψη μου και τη φοβία μου, μήπως αυτή η «πολιτική των προσωπικών προτιμήσεων», των εμπεδωμένων απόψεων για ανθρώπους και στελέχη του ποδοσφαιρικού χώρου, οδηγήσει τον Ηρακλή (διότι αυτός ενδιαφέρει και αυτού το μέλλον κρίνεται) στο να χάσει μία μεγάλη ευκαιρία.

Ειλικρινά δεν γνωρίζω την άποψη των διοικούντων, των «ποδοσφαιρανθρώπων» της διοίκησης, (οι οποίοι θα επηρεάσουν και την τελική κρίση των υπολοίπων, δηλαδή) σχετικά με το πρόσωπο του Παύλου Μυροφορίδη.

Πολύ πιθανόν να είναι θετικότατη (όπως – εκ των πραγμάτων και των απτών αποτελεσμάτων – θα όφειλε να είναι) και αδίκως να σας κουράζω με αυτές τις κούφιες αράδες μου.

Αν, όμως, είναι και ο Παύλος Μυροφορίδης στην κατηγορία των… «μη προτιμητέων», τότε η ομάδα, επαναλαμβάνω, Η ΟΜΑΔΑ, θα χάσει μία τεράστια ευκαιρία: να πραγματοποιήσει την ολική επαναφορά του στην Μίκρα ο «Τεχνικός Διευθυντής – εργολάβος ανόδων», ο άνθρωπος που κατέχει τη τεχνογνωσία του να δημιουργεί με ελάχιστο κοστολόγιο ομάδες, οι οποίες… κοιμούνται στη Football League και το ξημέρωμα τις βρίσκει στη μεγάλη κατηγορία…

Ο Παύλος περιμένει τον Ηρακλή. Το αποδεικνύει καθημερινά. Απέρριψε τη δελεαστική πρόταση των Τρικάλων, δηλώνει και διαδηλώνει την επιθυμία του για επιστροφή στον Ημίθεο, αλλά δεν μπορεί να το κάνει εσαεί.

Βεβαίως και σαφέστατα οι διοικούντες αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να κινηθούν προς την κατεύθυνσή του, διότι δεν έχουν τίποτε χειροπιαστό και δεδομένο να του προτείνουν. Όμως, αρκεί, πραγματικά να θέλουν να συνεργαστούν μαζί του.

Χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις. Χωρίς να κρύβονται πίσω από το «ακόμη είναι όλα στον αέρα, δεν αποφασίζουμε εμείς, είναι νωρίς για τέτοιες επιλογές»… Διότι, λίγο καιρό αργότερα, δεν θα είναι νωρίς και θα πρέπει να λάβουν συγκεκριμένη θέση ως προς το ενδεχόμενο μιας τέτοιας κομβικής, για την αγωνιστική προοπτική της ομάδας, συνεργασίας.

Αρκεί να επιθυμούν πραγματικά αυτήν την επιστροφή. Κι αν δεν την επιθυμούν, ας αφουγκραστούν την κοινωνία του Ηρακλή, η οποία μακριά από «προσωπικές προτιμήσεις» και «προσωπικές πολιτικές», κραυγάζει «φέρτε τον στην ομάδα, χθες!!!»…

Το σημείωσα και παραπάνω, μακάρι να τα γράφω αδίκως, όσα γράφω και να τον εκτιμάτε πραγματικά. Διότι το ίδιο το έργο του σας αναγκάζει να τον εκτιμάτε.

Κι αν όχι, η περίπτωση του Παύλου Μυροφορίδη θα πρέπει να σας αναγκάσει να κάνετε το βήμα της προσωπικής υπέρβασής σας. Να συνεργαστείτε και με κάποιον, τον οποίο μπορεί να μην… «γουστάρετε», αλλά θα σας κάνει τη «δουλειά» και θα δώσει χαρά στον κόσμο, οδηγώντας το δικό σας project στην κορύφωση της επιτυχίας του…

Αξίζει, πράγματι…

 

Για σχόλια, παρατηρήσεις, ενστάσεις, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε με το charilaoschariton@gmail.com

Back to Top