Η αλήθεια, που μας δίδαξε ο Χολαργός

Άλλη μια σεζόν, η οποία έφερε την αποτυχία στο «κυανόλευκο» μπάσκετ, αλλά υπήρξε πλήρης διδαγμάτων…

Ηρακλής, Μπάσκετ

Όπως και να το δει κανείς, η φετινή αγωνιστική περίοδος είχε ακόμη πιο αποτυχημένη έκβαση από την περασμένη. Αν, βεβαίως, μπορούμε να… βαθμολογήσουμε την έκταση της αποτυχίας, καθώς ο παρονομαστής – σε κάθε περίπτωση – παραμένει κοινός και αφορά στην – ούτως ή άλλως – αστοχία στην επίτευξη του αντικειμενικού σκοπού της ανόδου στη μεγάλη κατηγορία.

Ωστόσο, αν περάσουμε σε τέτοιο επίπεδο ανάλυσης, ο φετινός Ηρακλής ήταν… «πιο αποτυχημένος» από τον περσινό, όχι μόνο γιατί έχασε την άνοδο από την πρώτη φάση των play offs και όχι στην τελική, αλλά και διότι, πέρσι, «τον πέταξαν στο καναβάτσο ο Πανιώνιος και ο Φάρος», ενώ φέτος – πέρα από το αδιαμφισβήτητα ακαταμάχητο Περιστέρι – δεν μπόρεσε «να τα βάλει» με τον Απόλλωνα Πάτρας και – κυρίως – τον Χολαργό, ο οποίος κατέκτησε το δεύτερο εισιτήριο ανόδου…

Δηλαδή, αν κατατάξουμε το Περιστέρι στην κατηγορία «Φάρος» (ομάδα με κορυφαίο μπάτζετ και κορυφαίο ρόστερ, απίστευτης αγωνιστικής χημείας), ο Χολαργός με τίποτε δεν θα μπορούσε να ενταχθεί στην κατηγορία «περσινός Πανιώνιος», ούτε από πλευράς μπάτζετ, ούτε από πλευράς επιπέδου ποιότητας ρόστερ.

Ωστόσο, το «project Χολαργός», όσο κι αν κατέληξε επιτυχημένο, χάρη στις ανόητες ήττες του ίδιου του Ηρακλή στην κανονική περίοδο, δεν παύει να μας αποκαλύπτει και μία σημαντική αλήθεια: ότι γνώρισε την επιτυχία, χωρίς να διαθέτει το ρόστερ των μεγάλων ονομάτων του Ημίθεου (μιλάμε για σχεδόν μια δωδεκάδα «ονομάτων» για τα δεδομένα της Α2, η οποία συνέθετε το ρόστερ του «Γηραιού»), αλλά διέθετε κάτι πολύ θεμελιώδες και απολύτως ουσιαστικό…

Αγωνιστική χημεία και εύστοχες επιλογές! Αυτή είναι η αλήθεια του Χολαργού, την οποία μας δίδαξε η ομάδα της αθηναϊκής συνοικίας και οφείλουμε να μάθουμε από αυτήν. Ομάδα, με μεγάλο μπάτζετ, αλλά όχι μεταξύ των δύο κορυφαίων της κατηγορίας, η οποία στηρίχθηκε στην παρουσία ενός εξαιρετικού ξένου (για το επίπεδο της Α2), όπως ο Ρασάντ Μπελ, τρεις – τέσσερις πρωτοκλασάτους Έλληνες – αλλά σε «κανονική» αθλητικά ηλικιακή κατάσταση – και κάποιους ακόμη καλούς συμπληρωματικούς παίκτες.

Υπέρ άνω όλων, η κατάλληλη αγωνιστική χημεία, με έναν έξυπνο κόουτς, τον Στέργιο Κουφό, ο οποίος προχώρησε σε εύστοχες επιλογές, με άξονα αναφοράς του το – διαπιστωμένο από όλους τους επαΐοντες του χώρου – «δόγμα», ότι «στην Α2 κερδίζει η ομάδα με το καλό περιφερειακό σκορ».

Σωστές επιλογές, σωστό διάβασμα των αναγκών της κατηγορίας, σωστά δομημένη «ανθρωπογεωγραφία» ρόστερ και η επιτυχία ήρθε. Ό,τι, δηλαδή δεν διέθετε ο Ηρακλής, από τη συγκρότησή του το περασμένο καλοκαίρι…

 

 

 

Σχετικά Άρθρα

Back to Top