Το «αντίο», που έπρεπε σε έναν κύριο…

Πως το αγωνιστικό τμήμα τίμησε την τελευταία αγωνιστική παράσταση του Παντελή Κρυστάλλη…

Ήταν έτοιμος να κλείσει μια μεγάλη και πλούσια από εμπειρίες και κατορθώματα καριέρα στις «μικρές» κατηγορίες του Ελληνικού ποδοσφαίρου, αγωνιστικό επίπεδο, στο οποίο δημιούργησε έναν δικό του, προσωπικό «θρύλο». Όμως, όταν ήρθε η πρόταση του Ηρακλή, ο πολυσκόρερ αυτών των κατηγοριών, Παντελής Κρυστάλλης, οδεύοντας στα 36 του, με ενθουσιασμό αποδέχθηκε το κίνητρο να φορέσει – έστω και ακριβώς στην εκπνοή της ποδοσφαιρικής καριέρας του – αυτήν την ανεκτίμητη φανέλα, βοηθώντας με όλες τις δυνάμεις του το εγχείρημα της «κυανόλευκης» επαννεκίνησης.

Και την τίμησε με το παραπάνω, όχι μόνο όντας συνεπής – όσες φορές και όσο του ζητήθηκε – σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά – όπως σημειώσαμε σε πρόσφατη ανάρτησή μας – γενόμενος ο άνθρωπος – σημείο αναφοράς των «κυανόλευκων» αποδυτηρίων για όλους τους νεαρούς παίκτες της ομάδας.

Χθες, Κυριακή 27 Μαΐου 2018, θα έδινε την τελευταία παράστασή του, με την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή και άπαντες στο αγωνιστικό τμήμα έκαναν τα πάντα για να τον τιμήσουν και να λαμπρύνουν αυτήν την ανεπανάληπτη για εκείνον περίσταση.

Ο Σπύρος Μπαξεβάνος και ο Τάσος Κατσαμπής τον προέτρεψαν να είναι εκείνος, ο οποίος θα απευθυνθεί στην ομάδα πριν τον αγώνα, αμέσως μετά από τις σύντομες τελευταίες οδηγίες του προπονητή προς τους παίκτες. Οι νεαροί συμπαίκτες του τον άκουσαν με ευλάβεια, όπως έκαναν όλες αυτές τις προηγούμενες μέρες στα αποδυτήρια στις κατ’ ιδίαν και… ανεπίσημες συνομιλίες μαζί του.

Ο κόουτς, του έδωσε την ευκαιρία να ζήσει από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή τον «τελευταίο χορό» του, χρησιμοποιώντας τον ως βασικό ως το τελικό σφύριγμα του διαιτητή, ενώ του δόθηκε – τιμητικά – το περιβραχιόνιο του αρχηγού του Ημίθεου. Μάλιστα, αγωνίστηκε – αποδίδοντας θαυμάσια και δημιουργώντας ένα από τα τρία γκολ της ομάδας – σε ρόλο… επιτελικού και όχι στον κλασικό του, αυτόν του σέντερ φορ…

Επίσης, όταν η ομάδα κέρδισε το πέναλτι στο 0-0, στην αρχή του αγώνα, αμέσως άπαντες, εντός αγωνιστικού χώρου και εκτός αυτού, έπεσαν πάνω του για να είναι εκείνος, ο οποίος θα αναλάβει την εκτέλεσή του. Με την προσδοκία όλων, βεβαίως, να απολαύσει τη χαρά του κλεισίματος της καριέρας του με ένα γκολ, με τη φανέλα της μέγιστης ομάδας, στην οποία ευτύχησε να τερματίσει το ποδόσφαιρο. Όπως κι έγινε.

Τέλος, μετά το σφύριγμα της λήξης, οι συμπαίκτες του έτρεξαν επάνω του να τον αποθεώσουν, να τον αγκαλιάσουν, να τον τιμήσουν, να τον σηκώσουν στον αέρα, να του προσφέρουν με απλοχεριά και από βάθους ψυχής την τιμή ενός μεγάλου αποχαιρετισμού.

Ενός αποχαιρετισμού, όπως έπρεπε σε έναν πραγματικό κύριο…

 

Σχετικά Άρθρα

Bελέντζας: “Με Μονεμβασιώτη και τον κόσμο του, ο Ηρακλής θα είναι υπερδύναμη!”

Ποδόσφαιρο

Θέλει – οπωσδήποτε – τη νίκη… “ξορκίζοντας” την Κοζάνη…

Ποδόσφαιρο

Back to Top