Προκαταβολικά, προκειμένου να μην μας θεωρήσουν «από άλλο πλανήτη» όλοι εκείνοι οι φίλοι της ομάδας, που επιμένουν να λένε ότι ο Ντάριους Ουάσινγκτον δεν έχει καμία σχέση με τον χαρισματικό περιφερειακό «bomber», που αναζητούσε ο Ηρακλής για να αντικαταστήσει τον Μπούμπαλο και να εξισορροπήσει το επιθετικό πρόβλημά του (ιδίως στα «μεγάλα» ματς), να σημειώσουμε ότι συμφωνούμε μαζί τους.
Εξάλλου, μαζί τους συμφωνούν και οι ίδιοι οι ιθύνοντες των «κυανολεύκων», οι οποίοι είχαν θέσει ως πρώτο και μεγάλο στόχο τους για αυτό το ρόλο τον Στιβ Μπαρτ Τζούνιορ, όμως το γεγονός ότι στις 15 Φεβρουαρίου έληγε η προθεσμία αλλαγής ξένου για την Α2, σε συνδυασμό με τις – τότε – υποχρεώσεις του στο Ιρανικό πρωτάθλημα, απέτρεψαν την πραγματοποίηση μιας συγκλονιστικά καλής προσθήκης…
Όντως, λοιπόν, ο Ντάριους δεν είναι ο κλασικός «χεράς», που θα δώσει εύκολες, πολλές και σε σταθερό επίπεδο, λύσεις από την περιφέρεια. Ποτέ δεν συστήθηκε μπασκετικά ως τέτοιος, άλλωστε. Ένα ικανός πλέι μέικερ, με ικανοποιητική επιθετική έκφραση είναι και μάλιστα αυτή η επιθετική έκφρασή του εντοπίζεται – κυρίως – στην ικανότητά του στη διείσδυση και στην εκμετάλλευση του ανοικτού γηπέδου.
Συνήθως, οι Αμερικανοί πλέι μέικερ, οι οποίοι διαθέτουν επιθετική προοπτική, δεν δυσκολεύονται να αγωνιστούν στο «2», κάτι, που επιχειρεί και ο Λευτέρης Χατζηκυριακίδης με την περίπτωση του Ουάσινγκτον. Βεβαίως, αυτό το οποίο δυσκολεύει τον Ντάριους στον συγκεκριμένο ρόλο είναι το γεγονός ότι χρειάζεται διαρκώς τη μπάλα στα χέρια για να γίνει απειλητικός, καθώς σε καμία περίπτωση δεν είναι ο «αμείλικτος» σουτέρ μακρινών αποστάσεων…
Σε κάθε παιχνίδι οι επιδόσεις του στα σουτ τριών πόντων επιβεβαιώνουν ότι το τρίποντο, ναι μεν το έχει, αλλά οπωσδήποτε δεν είναι το δυνατό σημείο του. Είναι εξάλλου το συγκριτικό πλεονέκτημα του Μπάρτ, για παράδειγμα, όταν καλείται να παίξει στο «2». Εν ολίγοις, μη έχοντας τα χρονικά περιθώρια και την πληθώρα επιλογών, η «κυανόλευκη» τεχνική ηγεσία αποφάσισε να παλέψει το «στοίχημα Ουάσινγκτον», επιχειρώντας να… «δυαροποιήσει» έναν καλό επιθετικά «άσσο», ο οποίος, όμως, δεν διαθέτει σταθερά καλό μακρινό σουτ.
Όλα αυτά μας κάνουν να καταλήγουμε στο συμπέρασμα μιας αποτυχημένης επιλογής; Σαφέστατα όχι…
Σημαντικός – Το απέδειξε και θα το αποδείξει…
Ο 32χρονος Αμερικανός δεν παραλείπει να βοηθά επιθετικά την ομάδα, όχι στον βαθμό, που θα είχε ανάγκη ο – εν πολλοίς προβληματικός – φετινός Ηρακλής, αλλά είναι ένα περιφερειακός, ο οποίος σου δίνει περί τους 15 πόντους ανά παιχνίδι (χωρίς να αγωνίζεται για πολύ παραπάνω από 20 λεπτά) και στις δύσκολες στιγμές είναι ένας από τους παίκτες, που ζητούν μπάλα και διαθέτει τον τρόπο να την αφήσει στο καλάθι, έστω κι αν – συνήθως – επιχειρεί από κοντινή απόσταση.
Το πόσο σημαντικός μπορεί να είναι ο Ντάριους το απέδειξε στον πρόσφατο αγώνα στη Λευκάδα, όταν σε έναν χαμηλών επιδόσεων για τον ίδιο αγώνα, πήρε τις δύο τελευταίες επιθέσεις της ομάδας, πέτυχε πέντε πόντους και – ουσιαστικά – «πήρε» και το παιχνίδι…
Τον περιμένουν στα play off
Μην λησμονούμε και το γεγονός ότι ο Ουάσινγκτον, πέρα από το γεγονός ότι η ομάδα του αναζητούσε «κάτι διαφορετικό» στη θέση του, έχει να διαχειριστεί και το τεράστιο μειονέκτημα της μακράς αγωνιστικής αποχής του. Το παιδί ήρθε στον Ηρακλή μετά από μεγαλύτερη του ενός χρόνου αποχή από την αγωνιστική δράση και απολύτως απορυθμισμένος αθλητικά. Στον τομέα αυτό έχει κάνει λαμπρά βήματα προόδου τον τελευταίο καιρό και σύντομα αναμένεται να βρει το απόλυτο της φυσικής κατάστασής του.
Σε αυτό ποντάρει και η τεχνική ηγεσία, προσδοκώντας να έχει τον πραγματικό Ντάριους Ουάσινγκτον στην καθοριστική διαδικασία των play off, όταν ο Αμερικανός – καλώς εχόντων των πραγμάτων – θα έχει μεγαλύτερες αντοχές και πιο… «ζεστό» χέρι.
Δεν τον βοηθά και η άμυνα
Αχίλλειος πτέρνα στην αγωνιστική διαδρομή του «Γηραιού» η ευάλωτη αμυντική συμπεριφορά της ομάδας, η οποία δεν δείχνει να βελτιώνεται, επί του παρόντος. Ακόμη και με ομάδες χαμηλής δυναμικής, ακόμη και εντός Ιβανωφείου, οι «κυανόλευκοι» βλέπουν το καλάθι τους να «φορτώνεται» με πολλούς πόντους, αδυνατώντας να καταγράψουν αποτελεσματικές αμυντικές επιδόσεις.
Για έναν περιφερειακό, ο οποίος σκοράρει μεν, αλλά όχι… κατά ριπάς, όπως ο Ουάσινγκτον, μια «σφιχτή» αμυντικά ομάδα θα του παρείχε τη δυνατότητα να αναδείξει ακόμη πιο εμφατικά την προσφορά του, καθώς οι πόντοι της συνεισφοράς του στην επίθεση θα «φαίνονταν» περισσότερο.
