Φαινομενικά ο αγώνας με την Καρδία στο Καυτανζόγλειο ήταν ένας από εκείνους που ο Ηρακλής έπρεπε να «καθαρίσει» με χαρακτηριστική ευκολία, επειδή – απλώς – μας έχει συνηθίσει να «καθαρίζει» εύκολα τέτοιου είδους παιχνίδια.
Με μία γενικόλογη θεώρηση των πραγμάτων, όντως περί ενός «τέτοιου» παιχνιδιού επρόκειτο. Αν, όμως, σκύψουμε πάνω από τις ιδιαιτερότητες της συγκεκριμένης αναμέτρησης, θα διαπιστώσουμε ότι ο Σάκης Αναστασιάδης και οι ποδοσφαιριστές του είχαν να διαχειριστούν μια εξαιρετική κατάσταση, η οποία μόνο εύκολα διαχειρίσιμο δεν καθιστούσε τον αγώνα.
«Off» οι τρεις πρώτες επιλογές στην ίδια θέση
Όταν υπογραμμίζουμε ότι από τον Ιανουάριο κι έπειτα ο Ηρακλής συγκέντρωσε πλούσιο αγωνιστικό δυναμικό, με πληθώρα επιλογών σε κάθε θέση για τα πλάνα του προπονητή, εννοούμε ότι ο Σερραίος τεχνικός έχει να διαχειριστεί τουλάχιστον δύο «έμπειρες» επιλογές για κάθε ρόλο της ενδεκάδας.
Στη χθεσινή αναμέτρηση, ωστόσο, κλήθηκε να αντιμετωπίσει ένα… ακραίο πρόβλημα, που είχε να κάνει με το γεγονός ότι, ο ένας μετά τον άλλον, οι τρεις έμπειροι παίκτες του για τη θέση του «κόφτη» στη μεσαία γραμμή ετέθησαν εκτός μάχης…
Ο Αντώνης και ο Παντελής Αθανασίου ήταν γνωστό ότι δεν θα ήταν διαθέσιμοι, αλλά υπήρχε η κάλυψη της θέσης από τον βασικό «κάτοχό» της, τον Μάριο Κωστούλα. Όμως, όπως διαπιστώθηκε την τελευταία στιγμή, ούτε εκείνος κατάφερε να είναι διαθέσιμος, με συνέπεια (προκειμένου να μην υπάρξει η καταφυγή στη λύση του νεαρού Γιώργου Μούδιου) να απατηθούν αλλεπάλληλες αντιμεταθέσεις ρόλων σε ποδοσφαιριστές, ώστε να καλυφθούν τα κενά: ο Μιχάλης Γιαννίτσης πέρασε αμυντικός μέσος, ο Μηνάς Πτηνόπουλος «οκτάρι» δίπλα στον Κώστα Παναγιωτούδη, ο Κριστιάνο Μεντί βασικός, για να καλύψει το κενό του Πτηνόπουλου στα επιθετικά άκρα, ενώ στη συνέχεια νέες διορθωτικές κινήσεις σημειώθηκαν με την είσοδο του Λεό Ντε Σμεντ στην ενδεκάδα και την επαναφορά του Γιαννίτση στην αμυντική γραμμή, με τον Παναγιωτούδη από «οκτάρι» να μετατρέπεται σε «εξάρι»…
Ξεπέρασε το θέμα, έστω και «σφιχτός»
Μέσα από αυτές τις ιδιαιτερότητες, δεν θα πρέπει να σταθούμε στο γεγονός ότι ο χθεσινός Ηρακλής ήταν πιο… «σφιχτός» παραγωγικά από όσο μας έχει συνηθίσει, αλλά ότι κατόρθωσε να πετύχει τον στόχο του.
Η ομάδα ήταν προφανές, για όποιον παρακολούθησε τον αγώνα, ότι αποσυντονίστηκε, έχασε το μοντάρισμά της και την κανονικότητά της, μέσα από όλες αυτές τις… «αλχημικές» και αναγκαστικές κινήσεις, στις οποίες κατέφυγε ο κόουτς, προκειμένου να βρει λύσεις για το κενό που δημιούργησε η… τριπλή απουσία των πρωταγωνιστών του ίδιου ρόλου.
Κι ευτυχώς, που πάντοτε υπάρχει ο χαρισματικός στο σκοράρισμα, Χρήστος Ρόβας, ο οποίος δίνει τις κατάλληλες λύσεις. Αυτό κρατάμε και προχωράμε…