- Bluearena - https://bluearena.gr -

Πέντε χρόνια χωρίς τον Νίκο Σαμαρά (pics, vids)

ια τυχαία συνάντηση. Σε ένα περίπτερο. Ούτε ο ίδιος μπορούσε να φανταστεί ότι έτσι θα άρχιζαν όλα. Και η παρότρυνση της γιαγιάς του. Και ο μικρός Νίκος, παιδί πανύψηλο για την ηλικία του, αποφάσισε να ασχοληθεί με το βόλεϊ. Και να γράψει τη δική του ιστορία, να γίνει θρύλος του αθλήματος, να αναγνωριστεί από συμπαίκτες και από αντιπάλους… Να γίνει σύμβολο.

 «Ο Νίκος ήταν ένας εξαιρετικός αθλητής κι ένα σοβαρό, πάρα πολύ σοβαρό παιδί. Όλοι μιλούσαν γι’ αυτόν και άρχισα να τον ψάχνω, χωρίς όμως επιτυχία. Τελικά τον είδα συμπτωματικά μπροστά μου στο περίπτερο έξω από το Δημοτικό Σχολείο. Ήταν Νοέμβριος του 1985 κι εκεί του είπα χωρίς περιστροφές “Εσύ θα έρθεις να παίξεις βόλεϊ”. Τον πήρα και πήγαμε στο γήπεδο. Στην αρχή μου ξέφυγε και δεν ήθελε να συνεχίσει, με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να πάω σπίτι του. Εκεί τον παρότρυνε η γιαγιά του κι έτσι ξεκίνησε.

Ο Νίκος ήταν ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο ταλέντο που πέρασε από τα χέρια μου. Ήταν αφοσιωμένος σε αυτό που έκανε και γι’ αυτό έπαιζε μέχρι 42 χρόνων. Πολλοί τον είχαν παρεξηγήσει, αλλά δεν ήταν ο άνθρωπος που παρουσίαζαν κάποιοι. Εγώ δεν είχα ποτέ πρόβλημα μαζί του, απλά όταν λες τα πράγματα με το όνομα τους, τότε ακούς και… διάφορα. Κρίμα γιατί έφυγε ένας σπουδαίος αθλητής και άνθρωπος».

Είναι τα λόγια του ανθρώπου που ανακάλυψε τον Νίκο Σαμαρά, του προπονητή Γιώργου Καμπερίδη.

Από το 1988 μέχρι το 1998 στην Ορεστιάδα. Εκεί έζησε σπουδαιες στιγμές. Βασικό στέλεχος της επί μία δεκαετία παρά το γεγονός ότι σε κάθε μεταγραφική περίοδο τον… διεκδικούσαν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός.

Με την παρουσία του Σαμαρά η ακριτική ομάδα έγραψε ιστορία στο ελληνικό βόλεϊ: φιναλίστ του κυπέλλου Ελλάδας το 1993, 3η θέση στο πρωτάθλημα επί τρεις συνεχόμενες χρονιές: 1994, 1995 (ενώ είχε τερματίσει 2η κατά την κανονική περίοδο), 1996 και φιναλίστ επί δύο συνεχόμενες χρονιές: 1997 και 1998, στο απόγειο της σταδιοδρομίας του στην Ορεστιάδα, όπου χάνει τον τίτλο στις λεπτομέρειες. Την πρώτη χρονιά ενώ έχει αποκλείσει τον Ολυμπιακό χάνει στον τελικό από τον Άρη και τη δεύτερη χρονιά ενώ έχει τερματίσει πρώτη κατά την κανονική περίοδο και έχει το πλεονέκτημα έδρας χάνει στο πέμπτο και αποφασιστικό ματς μέσα στην Ορεστιάδα.

Με την Ορεστιάδα αγωνίστηκε τρεις συνεχόμενες χρονιές στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας (1994, 1995, 1996), εκ των οποίων κορυφαία ήταν η παρουσία στον τελικό του 1995.

Μετά την απώλεια του πρωταθλήματος το 1998, ο Σαμαράς αποφάσισε να αφήσει την ομάδα της καρδιάς του. Πήγε στον Ηρακλή, με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας το 2000, τον μοναδικό σημαντικό τίτλο της καριέρας του.

Στη συνεχεία αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό και στο εξωτερικό στην ιταλική Φαλκονάρα, την ισπανική Σεβίλη, την τουρκική Φενέρμπαχτσε και την ελβετική Σενουά, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα, όπου τα τελευταία χρόνια της καριέρας του έπαιξε σε ΑΕΚ, Εθνικό Αλεξανδρούπολης και Μίλωνα, τον οποίο ανέβασε από την Α2 το 2012.

Τη σεζόν 2012-13 αγωνιζόταν στην ομάδα της Λήμνου, την οποία που είχε ιδρύσει ο ίδιος και την προπονούσε από το 2010.

Μετά τον θάνατό του, η ομάδα του κατάφερε στο τέλος της σεζόν 2012-13 να κερδίσει την άνοδο στην Α2 ανδρών κάνοντας πραγματικότητα το δικό του όνειρο…

Αγωνίστηκε 160 φορές στην εθνική εφήβων και 263 στην ανδρών. Έπαιξε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων (1989) και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανδρών (1994), κατακτώντας σε αμφότερες τις διοργανώσεις την 6η θέση. Στην εθνική ομάδα ήταν αναντικατάστατο στέλεχος και αρχηγός και είχε συμμετάσχει σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις: World League, Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, Μεσογειακούς Αγώνες.

Στις 4 Ιανουαρίου 2013 κατέρρευσε ξαφνικά έπειτα από αδιαθεσία που ένιωσε, ενώ βρισκόταν σε σπίτι φίλων του στην Αθήνα. Διακομίστηκε στο Λαϊκό Νοσοκομείο, αλλά είχε ήδη αφήσει την τελευταία πνοή του…

Η τελευταία φωτογραφία του, μια εβδομάδα πριν από τον θάνατό του. Την είχε ανεβάσει στο facebook η σύζυγός του…