Μπορεί να περνά «by», όμως είναι απολύτως άξιο καταγραφής. Και ίσως να περνά στα «ψιλά», διότι δεν εντυπωσιάζει όλους όσοι αντιμετωπίζουν το μπάσκετ ως θέαμα, ως τέρψη, ως το «επιστητό». Ως αυτό που θα μας εντυπωσιάσει, δηλαδή. Χωρίς αναλύσεις και βαθιές φιλοσοφικές διεισδύσεις.
Ο λόγος για τη φετινή αγωνιστική παρουσία του Γιάννη Γκαγκαλούδη στον Ηρακλή και το απόλυτο γεγονός ότι παρακολουθούμε τον πιο μεστό και τον πιο ικανό σε επίπεδο πολυδιάστατης προσφοράς Γκαγκαλούδη, ίσως και της μακράς καριέρας του ολάκερης.
Και το πετυχαίνει αυτό, ενώ σε μερικούς μήνες (πάντα γερό να είναι το παιδί) θα κλείσει τα 40 χρόνια του, με ό,τι αυτό κι αν συνεπάγεται. Πράγματι, λοιπόν, ο αρχηγός φέτος είναι «το κάτι άλλο», το «κάτι διαφορετικό» κι ας μην πετυχαίνει να εντυπωσιάσει το «πρόχειρο» μάτι, όλων όσοι κυνηγούν τον άμεσο και φτηνό εντυπωσιασμό.
Μαέστρος, μεστός και ομαδικός…
Ο φετινός Γιάννης Γκαγκαλούδης δεν είναι ο Γιάννης Γκαγκαλούδης της Λιβαδειάς, ή ακόμη και ο Γιάννης Γκαγκαλούδης της πρώτης χρονιάς της παρουσίας του στον Ηρακλή. Δεν αισθάνεται την ασφυκτική πίεση του «πρέπει» να του στραγγαλίζει την παρουσία του στο παρκέ.
Έχει υποτάξει κάθε έννοια αφέλειας και του όποιου υπερβολικού αυθορμητισμού στον τρόπο παιχνιδιού του και έχει μετεξελιχθεί σε έναν… «σοφό μαέστρο» αυτής της ομάδας, γνωρίζοντας πότε πρέπει να πασάρει, πού πρέπει να πασάρει, πώς πρέπει να πασάρει και πότε απαιτείται να πάρει την πρωτοβουλία για επιθετικό τελείωμα φάσης.
Είναι τόσο μεστή και εγκρατής η παρουσία του, που πολλές φορές δείχνει σαν να έχει τύχει κάποιας… επιφοίτησης, η οποία τον μετέτρεψε από ένα… «attack beast», σε έναν χαρισματικό οργανωτή που εκμεταλλεύεται με δεξιοτεχνία όλα τα καλά εργαλεία που διαθέτει η ομάδα τη φετινή αγωνιστική περίοδο. Σπουδαίες πάσες αιφνιδιασμού στον Τότσιο, απίστευτα «περάσματα» τύπου «πάρε – βάλε» στους εξαιρετικούς ψηλούς της ομάδας και γενικότερα αγωνιστική συμπεριφορά… ασισταδόρου ολκής, χαρακτηρίζουν το παιχνίδι του.
Βεβαίως, ποτέ δεν ξεχνά ότι είναι ένας ατόφιος «killer» στην επίθεση και δεν… λησμονεί να «φορτώνει» το αντίπαλο καλάθι, όποτε το κρίνει απαραίτητο, για να ανακουφίσει στο σκοράρισμα την ομάδα.
Απελευθερώνεται ως «δυάρι»…
«Μπασκετικότατος» άνθρωπος της ομάδας, σε συζήτηση που είχαμε, υπογράμμισε ότι ο Γιάννης στον αγώνα με την Καστοριά αγωνίστηκε για τουλάχιστον οκτώ λεπτά ως σούτινγκ γκαρντ, βάζοντας στο προσκήνιο ένα ακόμη στοιχείο της πολυδιάστατης φετινής προσφοράς του αρχηγού.
Όντως, με την επιμήκυνση της παρουσίας του εξαιρετικού Δημήτρη Καλαϊτζίδη στην πεντάδα και την δυνατότητα που προσφέρει η προσθήκη στην ομάδα ενός ακόμη κλασικού πλέι μέϊκερ, του Απόλλωνος Δεληγεώργη, ο Γιάννης Γκαγκαλούδης μπορεί να περνά για αρκετή ώρα στο «2». Θέση που του ταιριάζει εξαιρετικά και του προσφέρει την ευχέρεια να αναδείξει και από εκεί την υψηλού επιπέδου πολυδιάστατη δυνατότητα προσφοράς του στη φετινή ομάδα.
Κρατά πολύτιμες ανάσες για την άνοιξη…
«Με αυτό το μεστό παιχνίδι του, φέτος ο Γιάννης, όχι μόνο ανεβάζει ένα επίπεδο πάνω τη συνολική προσφορά του στην ομάδα, αλλά θα πετύχει να κρατήσει πολύτιμες ανάσες για το τέλος του πρωταθλήματος», υπογραμμίζει ο «μπασκετικότατος» συνομιλητής. Και πόσο δίκιο έχει…
Ένας Γκαγκαλούδης «μαέστρος», ένας Γκαγκαλούδης χωρίς την πίεση του «εσύ είσαι μόνο, αν δεν τραβήξεις σκορ εσύ, καταστρεφόμαστε», ένας τόσο μεστός Γκαγκαλούδης, είναι λογικό να είναι και πιο φρέσκος στο τέλος του πρωταθλήματος, οπότε και θα κριθούν τα πάντα στην υπόθεση της ανόδου.
Και θα κριθούν, αν όχι μέσω της κανονικής περιόδου, τότε μέσω της – ακόμη πιο απαιτητικής – διαδικασίας των play off, διαδικασία η οποία – μην ξεχνάμε – ήταν εκείνη που, τελικά, «πρόδωσε» την περσινή επική προσπάθεια…
