Αναλύοντας διεξοδικά τα αγωνιστικά δεδομένα στην ομάδα, όπως έχουν διαμορφωθεί μετά και την τελευταία δυσάρεστη εξέλιξη με το ατύχημα και την απενεργοποίηση του Κώστα Παναγιωτούδη, ο Σάκης Αναστασιάδης και οι τεχνικοί συνεργάτες του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι τελικές μεταγραφικές κινήσεις του Ηρακλή θα πρέπει να είναι δύο και να έχουν πολύ συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά.
Η μία εκ των δύο θα πρέπει να προσφέρει «απάντηση» στο πρόβλημα που έθεσε η κακή στιγμή του άτυχου νεαρού μεσοαμυντικού και η δεύτερη, να προσφέρει πολύτιμες λύσεις σε περισσότερα τους ενός θέματα, τα οποία προκύπτουν και πρέπει να διαχειριστεί η τεχνική ηγεσία, σχετικά με την επιθετική ανάπτυξη της ομάδας.
Αποκτάται ανασταλτικός μέσος
Μετά την απώλεια του Παναγιωτούδη τα δεδομένα αναφέρουν ότι ο μόνος έμπειρος κλασικός αμυντικός μέσος στη διάθεση του προπονητή είναι ο Παντελής Αθανασίου. Κατά συνέπεια, η απόκτηση ενός ακόμη «εξαριού» αποτελεί μονόδρομο. Κι αν μάλιστα προκύψει και λύση με ποδοσφαιριστή, που να συγκεντρώνει και τη δυνατότητα να αγωνίζεται – παράλληλα – και ως «οκτάρι» (όπως ο τραυματισμένος μέσος του «Γηραιού») τα πράγματα θα είναι ακόμη πιο ευνοϊκά για τα πλάνα του κόουτς.
Ο «πολυδιάστατος» επιθετικός
Αρχικά επικράτησε η σκέψη για απόκτηση ενός κλασικού σέντερ φορ, στο στυλ του Παντελή Κρυστάλλη. Ψηλός, «κολώνα», «περιοχάτος», «φουνταριστός» και, ει δυνατόν, με εμπειρίες από τα υψηλά κλιμάκια του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Εξ ου και επιχειρήθηκε το «μεγάλο κόλπο» με την υπόθεση Μπαστακού.
Όμως, από τη στιγμή που ο νεαρός Καλαματιανός – ελέω άρνησης Σπανού – δεν επέστρεψε στην Μίκρα, η στόχευση άλλαξε. Ο Μπαστακός συγκέντρωνε πολλές ιδιαιτερότητες, που τον καθιστούσαν πολύ ελκυστικό ως επιλογή, έστω κι αν η μόνη θέση την οποία μπορούσε να καλύψει ήταν αυτή του κλασικού σέντερ φορ.
Τώρα, εφόσον δεν φαίνεται στον ορίζοντα άλλη αναλόγου επιπέδου επιλογή (λόγω της χρονικής συγκυρίας – τέλη Οκτωβρίου, άλλωστε), αποφασίστηκε ότι τα τεχνικά πλάνα εξυπηρετούνται περισσότερο από την προσθήκη στη «γαλάζια» επιθετική γραμμή ενός «πολυδιάστατου» παίκτη, που θα μπορεί – αναλόγως των τακτικών αναγκών – να αγωνίζεται είτε ως σέντερ φορ (αντί του Κρυστάλλη), είτε ως επιθετικός της πλάγιας γραμμής, αυτό, δηλαδή, που αποκαλούμε «χαφ – εξτρέμ». Εξάλλου, η ίδια λογική υπαγόρευσε και την επιλογή του Βασίλη Παπαδόπουλου, καθώς οι ανάγκες είναι το ίδιο αυξημένες και στις δύο αυτές θέσεις, δηλαδή τόσο για την κορυφή της γραμμής κρούσης, όσο και για την πτέρυγα του μεσοεπιθετικού χώρου.
