«Η αλήθεια είναι ότι είσαι αρκετά επιφυλακτικός, έως και αρνητικός. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Να συμφωνήσουμε ότι δεν έχουμε την υπερομάδα που θα τελειώσει αήττητη το πρωτάθλημα, αλλά…». Όταν, λοιπόν, μια συζήτηση με άνθρωπο που βρίσκεται πολύ κοντά στο μπάσκετ του Ηρακλή – ιδίως αυτά τα τελευταία χρόνια της προσπάθειας επανόδου στην Α1 – σε κάνει να δεις διαφορετικά την ίδια πραγματικότητα, σε σχέση με το πώς τη θωρούσες μέχρι χθες. Να τη δεις αλλιώς. Την άλλη όψη, του ίδιου νομίσματος…
Συνεχίζοντας σε προσωπικό τόνο, είναι αλήθεια ότι εξέφρασα πολλές επιφυλάξεις σχετικά με την αγωνιστική προοπτική της ομάδας του Βαγγέλη Αλεξανδρή, ακριβώς διότι έχω κατά νου την εμπειρία της περσινής χρονιάς. Όταν – και πάλι – ήμασταν δυνατοί, αλλά όχι τόσο όσο να εξασφαλίσουμε την άνοδο… Όπως όλοι οι Ηρακλειδείς, ήθελα το «κάτι παραπάνω» για να κλειδώσουμε αυτήν τη ρημάδα την άνοδο, επιτέλους…
Η συζήτηση, λοιπόν, με τον συγκεκριμένο εξαιρετικό Ηρακλειδέα, που ανήκει στην κατηγορία, όχι απλώς των… «μπασκετικών», αλλά των… «μπασκετικότατων», μου έφερε στο προσκήνιο της θεώρησής μου κάποια απλά δεδομένα, κάποιες αλήθειες, τις οποίες… παραμελούσα. Όχι ότι τις αγνοούσα, αλλά η αγωνία μου μπροστά στο ενδεχόμενο νέας ατυχούς έκβασης της προσπάθειας, με έκανε να τις παρακάμπτω και να συνεχίζω με συγκρατημένο αρνητισμό, με φοβία έναντι της ομάδας και των αγωνιστικών προοπτικών της.
Ας δούμε, λοιπόν αυτές τις αλήθειες, που μου προέκυψαν μέσα από την εποικοδομητικότατη αυτή συνομιλία και ας αισιοδοξήσουμε – επιτέλους – παρέα…
Το φετινό πρωτάθλημα της Α2 δεν διαθέτει Πανιώνιο – Φάρο – Δούκα, αλλά μόνο Περιστέρι… Η πρώτη αλήθεια, που πρέπει να διαχειριστούμε με θετική διάθεση.
Ο Ηρακλής είναι πολύ πιο πλήρης σε τρεις θέσεις της πεντάδας (στη front line) σε σχέση με πέρσι, όταν και όλο το βάρος σήκωναν οι «κοντοί».
Αντικειμενικά, για τα δεδομένα της κατηγορίας, η «κυανόλευκη» ομάδα βρίσκεται σε υψηλότατο ποιοτικό επίπεδο.
Η αλήθεια για την οικονομική επένδυση του Θόδωρου Δρακόπουλου για την ομάδα ξεπερνά αυτά που ανέφερα μέχρι πρότινος. Το μπάτζετ για το αγωνιστικό δυναμικό δεν ανταποκρίνεται στα «πάνω από 200.000 ευρώ, που βάζει από την τσέπη του», όπως έγραψα επανειλημμένως, αλλά αγγίζει τις 300.000 ευρώ, με τον προϋπολογισμό να προβλέπει και άλλες 100.000 ευρώ για τα λειτουργικά έξοδα!
Τα δεδομένα στην «κατάταξη» των μπάτζετ της Α2 για τη νέα περίοδο έχουν αλλάξει δραματικά. Ο Ημίθεος δεν διαθέτει πλέον το 6ο μπάτζετ όπως πέρσι (πίσω από Φάρο, Πανιώνιο, Δούκα, Αίολο και Χολαργό), αλλά το 2ο, ελαφρώς πίσω από το Περιστέρι…
Οι εξ Αθηνών «επαΐοντες» του χώρου (οι οποίοι σπανίως αστοχούν στις προβλέψεις τους) προβλέπουν, μεν, μάχη μεταξύ Ηρακλή και Περιστερίου για την κατάκτηση της πρωτιάς, δίνουν, δε, προβάδισμα στην δική μας πλευρά…
Η απόλυτη αίσθηση που κυριαρχεί στην τεχνική ηγεσία είναι ότι το αγωνιστικό δυναμικό της ομάδας είναι επαρκέστατο για το στόχο του πρωταθλητισμού, ενώ ο προγραμματισμός σε όλα τα επίπεδα (λόγω της «διδακτικής» περσινής εμπειρίας) αρτιότερος και πιο ασφαλής.
Τέλος, ο συνομιλητής μου σημείωνε χαρακτηριστικά ότι «μέσα στα συνεχή μακρινά ταξίδια του κυπέλλου σε αντίπαλες έδρες και υπό το βάρος της υπερβολικής κούρασης, ο μόνος που μπόρεσε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση ήταν ο Ιωνικός, ο οποίος – αν το θέλεις να το δεις και έτσι, βγάζοντας εύκολα και πρόχειρα συμπεράσματα απογοήτευσης – δεν μετέχει στην κατηγορία. Σίγουρα θα ήταν ένας ακόμη σκληρός αντίπαλος αν μετείχε, αλλά δεν μετέχει. Κι αν μετείχε, δεν θα μας έβρισκε με τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα στην πλάτη μας, μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα»…
Επίσης, μου επεσήμανε το πόσο εξαιρετικό είναι το κλίμα στο εσωτερικό της ομάδας και πόσο σημαντική παράμετρο στην επιδίωξη της επιτυχίας συνιστά αυτό το δεδομένο…
Η αλήθεια είναι ότι αυτή η συζήτηση με έκανε πιο αισιόδοξο. Με έκανε να δω την άλλη όψη του νομίσματος. Να σκεφτώ «γιατί οι άλλοι κι όχι εμείς». Να μπω στη λογική του «positive thinking», που λένε και οι αγγλοσάξονες.
Ας μπούμε όλοι μας σε αυτήν τη λογική κι ας πιστέψουμε στην ομάδα. Ιδίως τώρα που βρίσκεται στην εκκίνηση. Μας χρειάζεται και – πάνω από όλα – χρειάζεται τη θετική σκέψη μας. Την πίστη μας για αυτή. Εμπρός, λοιπόν, για την άνοδο, μέσα από μια σκληρή, δύσβατη, αλλά και μακρά διαδρομή. Με πίστη και συμπαράσταση. Με αύρα θετική από όλους μας…