- Bluearena - https://bluearena.gr -

Πρόεδρε, αν είναι εφικτό, κάνε την υπέρβαση…

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε ούτε με τους μεν, ούτε με τους δε. Ούτε, δηλαδή με εκείνους που «φέρνουν τον κατακλυσμό» μετά την αποτυχία στο «crash test» με τον Ιωνικό (που διαθέτει δυναμική ομάδας υψηλών θέσεων της Α2), υποστηρίζοντας ότι «και φέτος δεν ανεβαίνουμε με τίποτε», ούτε με εκείνους που εφησυχάζουν σε πελάγη νηφαλιότητας και ψυχραιμίας με το επιχείρημα «είμαστε καλύτεροι από πέρσι, είμαστε πολύ έμπειρη ομάδα και μόνο το Περιστέρι έχουμε να παλέψουμε»…

Όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις, θεωρούμε, ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στα μισά του δρόμου των δύο συλλογιστικών. Ναι, μεν, ο μπασκετικός Ηρακλής είναι πολύ ισχυρός για τα δεδομένα του συγκεκριμένου πρωταθλήματος, σίγουρα πιο ενισχυμένος σε σχέση με την περσινή ομάδα, ωστόσο δεν μπορεί να πείσει ότι θα υπερβεί σε απόλυτο βαθμό τις δυσκολίες που συνάντησε την περασμένη αγωνιστική περίοδο και οι οποίες του στέρησαν την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Έστω και για… λίγο, αλλά του τη στέρησαν…

Είναι και τι εικόνα σου δίνει μια ομάδα. Αναμφισβήτητα, είναι εμφανές, ακόμη και με «γυμνό μάτι», ότι η front court «γέμισε» με καλύτερο τρόπο από πέρσι.

Τα δεδομένα είναι απλά: δεν μπορεί να γίνει σύγκριση μεταξύ Αθανασούλα και Χρυσόπουλου, στη θέση «3».

Στο «4» υπήρχε ο εξαιρετικός Αγγελακόπουλος και, πλέον, πέρασε σε πρώτο επίπεδο ο – ακόμη πιο εξαιρετικός – Κακαρούδης, ενώ ο Αγγελακόπουλος παραμένει από δίπλα για να μοιράζεται τη θέση.

Στο «5», αντί του καλού, φιλότιμου και χρήσιμου Ρουτκάουσκας, που όμως δεν είναι σέντερ και του Δέσπου, που δεν μπόρεσε να βοηθήσει πέρσι, ήρθε ο Μπούμπαλο, που είναι κλασικό και μάλιστα ψηλό «πεντάρι», αντάμα με τον πολύπειρο και σημαντικά ποιοτικό για την κατηγορία, Χαριτόπουλο.

Στην περιφέρεια παρέμειναν τα ίδια πρόσωπα: οι σπουδαίοι για αυτό το επίπεδο Γκαγκαλούδης και Τότσιος και οι πάντοτε χρήσιμοι Καλαϊτζίδης και Γιαννακίδης, με την προθήκη του χρήσιμου ρολίστα, αλλά χωρίς προοπτική σημαντικής επιθετικής συμμετοχής, Παπαδιονυσίου.

Ίσως εδώ να λείπει αυτό το «κάτι», που να δώσει φρεσκάδα, σιγουριά και εύκολο σκοράρισμα, όταν οι βασικοί γκαρντ ξεμένουν από δυνάμεις στα δύσκολα παιχνίδια στις «γειτονιές» της Αθήνας… Ίσως να λείπει σε άλλη θέση, δεν ξέρουμε, δεν είμαστε ειδικοί (κάθε άλλο, βεβαίως), αλλά την αίσθηση ότι «κάτι λείπει» την έχουμε (τη… ρημάδα) και δεν είναι χρήσιμο να την κρατήσουμε μέσα μας. Όπως την έχει – κακά τα ψέματα – πολύς κόσμος, που παρακολουθεί την πορεία της ομάδας…

Είμαστε οι πρώτοι που έχουμε σημειώσει ότι το να υπάρχει στη σημερινή πραγματικότητα του Ηρακλή χρηματοδότης, ο οποίος να βάζει από την τσέπη του πάνω από 200.000 ευρώ κάθε χρόνο για το μπάτζετ της ομάδας αποτελεί πραγματικό ευτύχημα. Και μπράβο, ένα πολύ μεγάλο «μπράβο» στον Θόδωρο Δρακόπουλο.

Μήπως, όμως, θα πρέπει να θωρακίσει την ίδια τη δική του επένδυση, πραγματοποιώντας μια υπέρβαση, έστω και τώρα την τελευταία στιγμή με την προσθήκη κάποιου «δυνατού» παίκτη;

Χωρίς να κρυβόμαστε πίσω από συλλογιστικές του τύπου «η τεχνική ηγεσία κρίνει ότι η ομάδα είναι πλήρης», μια δυνατή προσθήκη πάντοτε είναι χρήσιμη αλλά και κρίσιμη. Διότι όλα θα παιχτούν στη μία θέση: στην πρώτη. Αν σου την πάρουν, μπλέκεις και πάλι στον κυκεώνα των play off, με όλα τα γνωστά και δεδομένα παρελκόμενα: δύο αγώνες την εβδομάδα, αλλεπάλληλα οδικά πήγαινε – έλα, επιπλέον κόπωση στους ηλικιακά «προχωρημένους» αγωνιστικούς ηγέτες σου κλπ, κλπ, κλπ… Τα περάσαμε πέρσι, μην τα λησμονούμε…

Αν γίνεται λοιπόν, πρόεδρε Θόδωρε Δρακόπουλε, κάνε αυτήν την μία κίνηση, αν και εφόσον το μπορείς, χωρίς να καταστρέψεις τον οικονομικό προγραμματισμό σου και, αν –βεβαίως – είναι εφικτό να βρεθεί παίκτης ικανός για μια τέτοια αποστολή αυτή τη στιγμή, με βάση την κρίση του πολύπειρου κόουτς Αλεξανδρή…

Αν είναι εφικτό. Αν, όχι και πάλι φίλοι θα `μαστε, θα πιστεύουμε και θα στηρίζουμε την ομάδα…