- Bluearena - https://bluearena.gr -

Το πάθημα του Παναθηναϊκού και το «θαύμα» του «κυανόλευκου» βόλεϊ…

Η καθημερινότητα της κοινωνίας μας σε όλες τις εκφάνσεις της αναπτύσσεται και προσδιορίζεται μέσα από τη σύγκριση των μεγεθών (σε κάθε επίπεδο). Το ίδιο συμβαίνει και στην κοινωνία του ομαδικού αθλητισμού και – στην περίπτωσή μας – στον μικρόκοσμο του Ελληνικού βόλεϊ. Σε αυτήν την περίπτωση η σύγκριση έρχεται αβίαστα και είναι απολύτως ουσιαστική. Από την μία ο Παναθηναϊκός, από την άλλη ο Ηρακλής.

Ο Παναθηναϊκός, ο οποίος φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να πετύχει κάτι το θεωρητικώς αυτονόητο για ένα Σύλλογο στο δικό του επίπεδο και με τις δικές του δυνατότητες και αυτό δεν είναι άλλο από τη συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Volley League 2017-2018. Και αναφερόμαστε στον Παναθηναϊκό, με ό,τι αυτή η αναφορά εμπεριέχει, προϋποθέτει αλλά και συνεπάγεται…

Ο ΠΑΟ των επιχειρηματιών και των χορηγών…

Εν ολίγοις, αποδεικνύεται στην πράξη, με τον πιο προφανή και σκληρό τρόπο, ότι η όλη κατάσταση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, που μαστίζει τη χώρα έχει αρχίσει να εμφανίζει αμείλικτες συνέπειες και στο επίπεδο του ομαδικού αθλητισμού υψηλού επιπέδου. Και μάλιστα τόσο μεγάλες, ώστε ένα Σωματείο, όπως ο Παναθηναϊκός, με απολύτως ενεργοποιημένους επιχειρηματικούς υποστηρικτές και τέτοια πληθώρα εναλλακτικών λύσεων σε επίπεδο οικονομικής συμβολής στην όποια προσπάθεια της ομάδας βόλεϊ, αποτυγχάνει να υποστηρίξει και την ύπαρξή του ακόμη…

Ο Παναθηναϊκός των Βαρδινογιάννηδων, των Γιαννακοπουλαίων, του Σταθοκωστόπουλου, του Πατέρα και των λοιπών «πράσινων» μεγαλοεπιχειρηματικών παραγόντων, ο Παναθηναϊκός των μεγάλων χορηγικών συμφωνιών και των σημαντικών επενδυτικών project, κινδυνεύει με τον πιο άμεσο τρόπο με αποβολή από το πρωτάθλημα…

Ο Παναθηναϊκός, βεβαίως, που το 2013 έδωσε μάχη, προκειμένου να ρίξει εξωαγωνιστικά στην Α2 τον Ηρακλή και να παραμείνει ο ίδιος στη Volley League, μολονότι είχε υποβιβαστεί βαθμολογικά. Μάχη στην οποία (όπως είθισται, όταν εμπλέκεται Ηρακλής) κέρδισε, βεβαίως…

Το «θαύμα» της «κερκιδάτης» διοίκησης του Ηρακλή…

Στον αντίποδα όλης αυτής της κατάστασης, αυτό που πετυχαίνει η διοίκηση του βολεϊκού Ηρακλή υπερτονίζεται από τα συμβαίνοντα στον Παναθηναϊκό. Πολύ απλά, διότι εδώ δεν μιλούμε για τις ίδιες συνθήκες, προϋποθέσεις και δυνατότητες, ούτε για την ίδια βάση εκκίνησης και οικονομικής ισχύος. Κάθε άλλο μάλιστα…

Μιλάμε για μια διοίκηση εξ ολοκλήρου αποτελούμενη από παιδιά της κερκίδας, από μάχιμους Ηρακλειδείς και για μια ομάδα απολύτως απογυμνωμένη, όχι μόνο από τους λεγόμενους «παραδοσιακούς» παράγοντες, αλλά και από την πολύτιμη στήριξη του «κυανόλευκου» επιχειρηματικού κόσμου.

Χωρίς μεγάλες χορηγικές συμφωνίες, χωρίς εναλλακτικές επιλογές οικονομικής υποστήριξης της ομάδας, με μόνο εφαλτήριο την (καχεκτική – μέχρι στιγμής – για τα δεδομένα της δυναμικής του Συλλόγου, συμπαράσταση της οπαδικής βάσης) και την προσωπική συμβολή από το υστέρημά τους, πέτυχαν αυτό που πέτυχαν. Όχι μόνο να διαχειριστούν παλαιά και νέα χρέη, εξαιρετικά δυσβάσταχτα για τα δεδομένα του Ελληνικού βόλεϊ, αλλά και να δημιουργήσουν ένα αξιολογότατο ρόστερ, με προοπτικές στο προσεχές πρωτάθλημα…

Αφού, βεβαίως, εξασφάλισαν, στραγγίζοντας το «αίμα» τους, αυτό που για τον Παναθηναϊκό των μεγαλοεπιχειρηματιών αποδεικνύεται αδύνατο, δηλαδή την άδεια συμμετοχής στη Volley League…

Λίγη στήριξη να είχαν…

Μέσα από όλη αυτή τη συγκριτική αντιπαράθεση καθίσταται προφανής η επιτυχία της «κυανόλευκης» βολεϊκής διοίκησης. Η οποία πέτυχε μεν στη μάχη της ύπαρξης, αλλά βρίσκεται πολύ μακριά από το να επικρατήσει στον πόλεμο της μακροπρόθεσμης επιβίωσης της ομάδας. Αν είχε μια παραπάνω βοήθεια και ο δεύτερος – πολύ σημαντικότερος – στόχος θα ήταν εφικτός και απολύτως υλοποιήσιμος.

Και αξίζει, πράγματι, αυτή η χείρα βοηθείας σε αυτήν την προσπάθεια, μιας και όπως η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει, εκεί στο βόλεϊ του Ηρακλή, αν είχαν τις μισές από τις τεράστιες προϋποθέσεις του κάθε Παναθηναϊκού, θα έκαναν (κατά τη λαϊκή αργκό) «παπάδες»…