Η αδυναμία του παραγοντικού και επιχειρηματικού κόσμου του Ηρακλή να στηρίξει οικονομικά τα τρέχοντα θέματα του Συλλόγου είναι δεδομένη και τείνει να καταστεί… παροιμιώδης. Άλλωστε είναι ενδεικτικό ότι δεν έχουν προχωρήσει καν στο βαθμό που θα έπρεπε οι νομικές διαδικασίες, τις οποίες είχε αρχίσει λίγο πριν το καλοκαίρι το Ιδρυτικό Σωματείο σχετικά με την παύση χρήσης σήματος, ονόματος και εγκαταστάσεων από τον Παπαθανασάκη, καθώς δεν βρέθηκαν Ηρακλειδείς με οικονομική ευχέρεια, που να υποστηρίξουν οικονομικά και αυτήν ακόμη τη συγκεκριμένη νομική μάχη…
Στη βάση αυτής της πραγματικότητας θα πρέπει να λειτουργούμε και να σκεπτόμαστε, όταν αναφερόμαστε και στο θέμα της επανεκκίνησης της ποδοσφαιρικής ομάδας. Αναλογιζόμενοι, δηλαδή, το πόσο δύσκολο είναι να προκύψει μια διοικητική λύση, που θα εγγυηθεί τη στήριξη της προσπάθειας από την ΕΠΣΜ μέχρι την επάνοδο στις επαγγελματικές κατηγορίες, με τους οικονομικούς υποστηρικτές, βεβαίως, να κατακτούν – αυτοδικαίως – το προνόμιο να καταστούν και οι μεγαλομέτοχοι της νέας ΠΑΕ στο μέλλον. Σενάριο, που υπό τις παρούσες συνθήκες φαντάζει ιδεατό, μεν, ουτοπικό δε.
«Ξεκινάμε βήμα – βήμα και βλέπουμε…»
Πολλές φορές η ανάγκη σε οδηγεί σε επιλογές, που αργότερα μετανιώνεις για αυτές. Σε επιλογές, οι οποίες από τα ίδια τα πράγματα, από τις ίδιες τις εξελίξεις, αποδεικνύονται λανθασμένες και ατελέσφορες. Η ανάγκη στη δεδομένη χρονική συγκυρία επιτάσσει να επανεκκινήσει η ποδοσφαιρική οντότητα του Ηρακλή. Το έχει ανάγκη ο κόσμος, το έχει ανάγκη ο ίδιος ο Σύλλογος.
«Ας καταλήξουμε σχετικά με το από ποια κατηγορία και με ποια διαδικασία ξεκινάμε και ας κάνουμε την αρχή με τη βοήθεια των – όποιων – ανθρώπων μπορούν να συμβάλλουν, έστω και σε επίπεδο τοπικού πρωταθλήματος και όταν με το καλό πάμε στη Γ΄ Εθνική, βλέπουμε…». Κάπως έτσι μπορούμε να σχηματοποιήσουμε περιγραφικά την άποψη που κυριαρχεί στο «κυανόλευκο» περιβάλλον, με βάση τη θυμική αντίδραση του κόσμου.
Όντως, για το επίπεδο των τοπικών πρωταθλημάτων κάτι μπορεί να γίνει. Υπάρχει η – πολύτιμη, πάντοτε – παρουσία του Χρήστου Αντωνέλη, οποίος με κάποιες συνδρομές από άλλους Ηρακλειδείς (προς Θεού, όχι από τον Θόδωρο Δρακόπουλο, ο οποίος με τεράστιες δυσκολίες κουβαλά μόνος το σημαντικό βάρος του μπάσκετ, διότι πάλι το χειμώνα στο Ιβανώφειο θα κάνουν προπόνηση φορώντας γάντια…), θα καταφέρει να «κάνει δουλειά» και να εξυπηρετήσει την προσπάθεια για άνοδο στην τρίτη εθνική κατηγορία. Μετά;
Στα μισά του δρόμου;
Επειδή η παρουσία του συγκεκριμένου ανθρώπου και η ταυτόχρονη απουσία όλων των υπολοίπων οικονομικώς εχόντων Ηρακλειδέων από το προσκήνιο, δημιουργεί παρεξηγήσεις, καλό θα ήταν – για μία ακόμη φορά – να διευκρινιστεί το τι ζητά ο Χρήστος Αντωνέλης, προκειμένου να στηρίζει την ποδοσφαιρική ομάδα σε όλη την πορεία του δρόμου της επιστροφής: ομάδα παραγόντων, που θα αναλάβει από κοινού την χρηματοδότηση της προσπάθειας.
Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να πειστεί να χρηματοδοτήσει σε επίπεδο Α1 ΕΠΣΜ (για παράδειγμα), αλλά δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα το κάνει χωρίς την προϋπόθεση της παρουσίας και άλλων στηριγμάτων και στη Γ΄ Εθνική…
Το να μείνει στα μισά του δρόμου η απόπειρα του restart, σίγουρα δεν αποτελεί επιλογή και αυτή η παράμετρος θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαιτέρως…
Ναι, μεν, αλλά…
«Και εφόσον δεν μπορούμε να βρούμε αυτή τη στιγμή τους ανθρώπους που θα πλαισιώσουν τον Αντωνέλη, με την προοπτική να πάρουν και την ΠΑΕ αργότερα, τι να κάνουμε; Να μην επανεκκινήσουμε την ομάδα;», θα ρωτήσουν εύλογα, όσοι έχουν την άποψη του «προχωράμε και… βλέπουμε». Η απάντηση είναι αυτονόητη και πολύ εύκολη: «Να προχωρήσουμε, αλλά μακάρι να βγει σε καλό, διότι σε περίπτωση αρνητικής έκβασης, η καταστροφή θα είναι – δυστυχώς – ολοκληρωτική και τελειωτική, τόσο για την ομάδα, όσο και για τον κόσμο της»…
Αν δηλαδή, μπούμε σε μια διαδικασία χωρίς εξασφαλισμένο το οικονομικό υπόβαθρο του αύριο, να… ευχόμαστε ότι το επόμενο καλοκαίρι θα βρούμε τις απαντήσεις που απαιτούνται σε αυτό το δυσκολότατο πρόβλημα…
Αυτές είναι οι δυσχέρειες του να λειτουργείς με τη λογική του «δος ημίν σήμερον», όμως, ίσως να πρόκειται για ένα ρίσκο που θα πρέπει να πάρει η οικογένεια του Ηρακλή, υπό την πίεση της ανάγκης και του χρόνου, που κυλά αμείλικτα…
