- Bluearena - https://bluearena.gr -

Τομέας ευθύνης του Θ. Δρακόπουλου το μπάσκετ και μόνο το μπάσκετ!

Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Κάποιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Πλέον, είναι βέβαιο, ότι όσοι κι αν συμβουλεύσουν τον Θόδωρο Δρακόπουλο, εκείνος θα ακολουθεί την διαδρομή, που του επιβάλλει το δικό του – πολύ ιδιαίτερο – θυμικό και θα ασχολείται με πολύ επικίνδυνες επιδιώξεις. Τι κι αν, σε καθημερινή βάση, οι Ηρακλειδείς – με πολύ αγάπη και περίσκεψη – τον παροτρύνουν να περιοριστεί στο τεράστιο και υπερπολύτιμο έργο που έχει αναλάβει και δεν είναι άλλο από το «κουβάλημα» του Τμήματος μπάσκετ και της επανόδου του στα μεγάλα σαλόνια…

Εκείνος, το δικό του. Θα ασχοληθεί, δεξιά – αριστερά, με όλα τα ζητήματα του Συλλόγου και θα το κάνει με τόση ζέση, με τόση ψυχική ευφορία και πάθος, καθοδηγούμενος από τον ενθουσιασμό, τον παρορμητισμό, την υπέρμετρη  αισιοδοξία του, παρέα με την αστείρευτη αγάπη του για το όλον του Ηρακλή, για τον Σύλλογο στο σύνολό του και θα βρίσκεται μονίμως ένα βήμα πριν το τραγικό λάθος…

Αυτή είναι η ιδιοσυστασία της προσωπικότητάς του και θα πρέπει να το αντιληφθούμε. Έχουμε φτάσει στο σημείο, παιδιά της κερκίδας, που κανονικά πάνω στην «κάψα» της επιθυμίας για επανεκκίνηση στο ποδόσφαιρο, θα έπρεπε να τον παρακινούν, να τον «πριζώνουν» να ασχοληθεί ΚΑΙ με το ποδόσφαιρο (ιδίως τώρα που απεδείχθη περίτρανα η ένδεια οικονομικών παραγόντων με πρόθεση συνεισφοράς στη νέα προσπάθεια), αντιθέτως όμως, του φώναζαν να μην ασχολείται με τίποτε άλλο πέραν του τομέα της μεγάλης και πολύτιμης ευθύνης του, το μπάσκετ…

Και το κάνουν αυτό παιδιά με φανατισμό ψυχής για την ομάδα, μπολιασμένα με το αδυσώπητο πνεύμα του οπαδισμού, παιδιά, που έχουν τα μισά χρόνια από εκείνον και απειροελάχιστες εμπειρίες ζωής και – ιδίως – επιχειρηματικότητας, σε σχέση με εκείνον. Κι όμως, ο Θόδωρος Δρακόπουλος επιμένει και – δυστυχώς – θα επιμένει, όπως προδίδουν τα όσα προαναγγέλλει, καθώς και το ιδιαιτέρως… «βεβαρημένο» παρελθόν του στο επίπεδο αυτών των επιλογών λειτουργίας.

Βεβαίως, θα πει κανείς «μα, γιατί δεν αφήνετε έναν άνθρωπο που έχει τόση ενέργεια μέσα του και προθυμία να ασχοληθεί με την οικονομική στήριξη της επανεκκίνησης στο ποδόσφαιρο, την ώρα που είναι εξαιρετικά δυσεύρετοι οι οικονομικοί υποστηρικτές αυτής της προσπάθειας;». Θα συμφωνούσαμε, αν…

Αν δεν γνωρίζαμε τι τράβηξε τον περασμένο δύσκολο χειμώνα στο Ιβανώφειο, προκειμένου να τα φέρει βόλτα στον μπασκετικό τομέα του Ημίθεου, επιχειρώντας να διαχειριστεί το έκτο μπάτζετ στην Α2, παράλληλα με τα λειτουργικά έξοδα της ομάδας. Αν δεν γνωρίζαμε τις καθυστερήσεις πληρωμών, τη γκρίνια, τα εσωτερικά προβλήματα, που επί μακρόν δημιουργούσε το γεγονός ότι αυτός ο υπερπολύτιμος για τον Ηρακλή – αλλά ένας και μόνος – άνθρωπος προσπαθούσε – στο μέτρο των δικών του οικονομικών δυνατοτήτων – να καλύψει την μία ανάγκη μετά την άλλη, την μία οφειλή μετά την άλλη…

Ναι, τα κατάφερε. Έφτασε μέσα στο καλοκαίρι που διανύσαμε, λόγω της αξιοπρέπειας και της επιχειρηματικής συνέπειας που τον χαρακτηρίζουν, να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικών κενών του χειμώνα και να θεωρείται από το σύνολο της μπασκετικής «αγοράς» ως ένας από τους πλέον αξιόπιστους οικονομικούς υποστηρικτές ομάδων στον Ελληνικό χώρο. Το δήλωσαν, άλλωστε, όσες «παλιές καραβάνες» του χώρου πείστηκαν να μεταγραφούν φέτος στην ομάδα. Είχαν να το λένε, πράγματι, ότι ένας από τους λόγους, που τους έκανε να επιλέξουν τον Ημίθεο ήταν και η παραγοντική φερεγγυότητα του διοικητικού ηγέτη του.

Σαφέστατα. Όμως, εκείνοι δεν έχουν λόγο να εξετάζουν ότι για να πετύχει την οικοδόμηση αυτού του προφίλ ο Θόδωρος Δρακόπουλος, «φτύνει αίμα». Στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή γινόταν λόγος για έναν διοικητικό ηγέτη «extra large», ο οποίος με άνεση υγιεινού περιπάτου (όπως έγραφαν οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι των αθλητικών εφημερίδων της δεκαετίας του ’80) κατόρθωνε να τα βγάλει πέρα με την ομάδα μπάσκετ, θα ήμασταν απολύτως σύμφωνοι. Όχι μόνο με το ποδόσφαιρο να ασχοληθεί, αλλά να προσφέρει και χείρα βοηθείας στον Μάκη Καλαϊτζίδη και στους συνεργάτες του, στη φιλότιμη προσπάθεια που κάνουν στο βόλεϊ…

Όμως, κύριε Δρακόπουλέ μας, υπερπολύτιμε κύριε Δρακόπουλε, σε τι θα ωφεληθεί ο Σύλλογος, αν πριμοδοτήσεις την προσπάθεια επανεκκίνησης του ποδοσφαίρου από τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα και «βαλτώσει» το μπάσκετ; Διατηρεί αυτός ο μέγιστος αλλά τόσο βασανισμένος – και πλήρως απαξιωμένος τον τελευταίο καιρό – Σύλλογος τα περιθώρια για διάλυση ενός ακόμη από τα βασικά Τμήματά του; Ρητορικό το ερώτημα, ένα τεράστιο «ΟΧΙ», η απάντηση.

Το μόνο που θα έχουμε «πετύχει» σε αυτήν την εκδοχή της όλης ιστορίας δεν είναι άλλο από το να υπονομεύσουμε τη φιλόδοξη – και εξαιρετικά απαιτητική σε οικονομικό υπόβαθρο – πορεία του μπάσκετ μας και – εκ παραλλήλου – να αποτύχουμε και στην ουσιαστική οικονομική στήριξη του ποδοσφαιρικού «restart»…

«Δεν θα έχω δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη», διαβεβαίωσε σε χθεσινή ραδιοφωνική τοποθέτησή του στην «Ώρα για Μπλε» του Libero 107,4 τον – εξαιρετικό φίλο και συνάδελφο – Γιώργο Μαντζιούκη, όταν ο τελευταίος του επεσήμανε τις ενστάσεις γύρω από το εγχείρημα. «Αν η ομάδα παίξει στη Basket League, θα προσφέρω κι ένα… λεμόνι στο ποδόσφαιρο. Ειδάλλως, θα περιοριστώ στο μπάσκετ», χαριτολόγησε ο Θόδωρος Δρακόπουλος, ξεκαθαρίζοντας ότι θα ασχοληθεί με τα ποδοσφαιρικά μόνο αν έχει τα επιπλέον έσοδα της μεγάλης μπασκετικής κατηγορίας…

Και στο… NBA να παίξεις, κύριε Δρακόπουλέ μας, δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες παραγοντικές ακροβασίες. Εκείνο που ανέφερες στη συνέλευση, δηλαδή ότι «προτιμώ να μην πάρω έναν ξένο επιπλέον στο μπάσκετ και τα λεφτά του να τα δώσω στην επανεκκίνηση του ποδοσφαιρικού Τμήματος», αποτελεί την επιτομή της λανθασμένης συλλογιστικής, στην οποία σε παρασύρει ο ενθουσιασμός σου και η ανάγκη σου να προσφέρεις στο όλον του Ηρακλή. Πίστεψε μας, πρόεδρε, αυτός ο τρόπος σκέψης, δράσης και λειτουργίας είναι λάθος…

Κλείνοντας, μία διευκρίνιση: επειδή, μέσα από το καλοπροαίρετο και σεμνό του χαρακτήρα σου, που σε διακρίνει, πρόεδρέ μας, ακούστηκες επανειλημμένως να απαντάς στις προτροπές των Ηρακλειδέων να μην ασχοληθείς με τίποτε άλλο πέραν του μπάσκετ, «σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που δείχνετε για μένα…», να σου διευκρινίσουμε ότι το ενδιαφέρον δεν είναι για σένα, αλλά για την ομάδα μπάσκετ και την μελλοντική προοπτική της. Προστατεύοντας τον – θα το ξαναγράψω – υπεροπολύτιμο χρηματοδότη της, προστατεύουμε το ΔΙΚΟ ΤΗΣ μέλλον…

Αφουγκράσου, λοιπόν, πρόεδρε, τα παιδιά της κερκίδας. Ανησύχησε με τη φοβία που εκδήλωσαν στη συνέλευση, διότι είναι απολύτως δικαιολογημένη. «Πρόεδρε, σε θέλουμε να έρχεσαι στις συνελεύσεις, όπως τώρα και όχι να φτάσεις στο σημείο να μην έρχεσαι επειδή διέλυσες το μπάσκετ…», σου είπαν, με τόση σοφία… Αφουγκράσου και εισάκουσε…