Είναι απολύτως λογικό να ασκούμε κριτική όλοι μας – κόσμος και δημοσιογράφοι – σε όλους εκείνους τους παράγοντες, που κατά καιρούς ασχολούνται ή ασχολήθηκαν με τα διάφορα τμήματα του Συλλόγου και συμβάλλουν ή συνέβαλαν κατά καθοριστικό τρόπο στην κατάρρευσή τους. Επίσης, είναι απολύτως λογικό να μην βρίσκουν τρόπο αντίδρασης οι ίδιοι οι Ηρακλειδείς, προκειμένου να απαλλάξουν τις ομάδες τους από καταστροφικούς ιδιοκτήτες.
Βλέπουμε καθημερινά τι συμβαίνει στην ποδοσφαιρική ομάδα και στην «κυανόλευκη» ποδοσφαιρική εταιρεία με την παρουσία του Παπαθανασάκη. Ο Ελληνοκαναδός μεγαλομέτοχος, εκμεταλλευόμενος την ευπιστία με την οποία αντιμετωπίστηκε προ τριετίας και την – τότε – δωρεάν απόκτηση των μετοχών της ΠΑΕ, κρατά σε ομηρία την ποδοσφαιρική υπόσταση του Ηρακλή, με ολόκληρη την κοινωνία αυτού του μέγιστου Σωματείου να μην μπορεί να κάνει κάτι για να απαγκιστρώσει την ομάδα, την οποία ο «Καναδός» έχει ήδη οδηγήσει στον όλεθρο.
Όμως, στην περίπτωση του βόλεϊ τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Μιλάμε για εντελώς άλλα δεδομένα. Πρόκειται για ένα αθλητικό project το οποίο δεν «τρέχει» κανείς Παπαθανασάκης, κανείς αποτυχημένος επιχειρηματίας ή – εν πάση περιπτώσει – κανείς έστω και επιτυχημένος επενδυτής. Το «τρέχουν» (επειδή σε αυτούς έλαχε ο κλήρος, μετά το «ξεφόρτωμα» της ομάδας από τους μεγαλοσχήμονες μεγαλοπαράγοντες των χρυσών εποχών της Ευρώπης και του Champions’ League) Ηρακλειδείς της κερκίδας, με μεράκι, θέληση και πολλή οπαδική αγάπη.
Ουσιαστικά είναι μία προσπάθεια που αφορά στον κόσμο και βασίζεται στον κόσμο. Αποτελεί τη μεγάλη και κλασική ευκαιρία των Ηρακλειδέων να αποδείξουν ότι, όταν στη μέση δεν υπάρχει κανείς «Παπαθανασάκης» να τους εμποδίζει από το να σώσουν την ομάδα τους, εκείνοι το πιστεύουν, το θέλουν και το μπορούν. Έχουν τη δυνατότητα και την πρόθεση να συνδράμουν, να στηρίξουν, να συμπαρασταθούν. Να σταθούν αρωγοί στη θαρραλέα και δυναμική προσπάθεια, που καταβάλλουν τόσο καιρό τώρα ο Μάκης Καλαϊτζίδης και οι συνεργάτες του, οι οποίοι, χωρίς να είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι «παραδοσιακοί» παράγοντες, οι επενδυτές, αντλούν δύναμη από την Ηρακλειδοσύνη τους και από το αίσθημα, που εκφράζει αυτό το αμετάφραστο σε όλες τις γλώσσες αφηρημένο ουσιαστικό, το ρημάδι το «φιλότιμο»…
Αυτό το ρημάδι το «φιλότιμο» θα πρέπει να επιδείξουμε όλοι μας, τώρα που οι διακοπές τελειώνουν, τώρα που η σκληρή πραγματικότητα της νέας σεζόν, σε προσωπικό, επαγγελματικό, αλλά και αθλητικό – οπαδικό επίπεδο βρίσκεται ενώπιόν μας και να στηρίξουμε στις πράξεις και όχι στη θεωρία το τμήμα βόλεϊ. Τώρα, που ξέρουμε ότι πλέον οι άνθρωποι αυτοί που το «κουβαλούν» την τελευταία διετία, δεν έχουν άλλες δυνάμεις. Έχουν στραγγίσει. Έχουν φτάσει στην έσχατη λύση του προσωπικού δανεισμού και της προσωπικής οικονομικής χρέωσης (ποτέ δεν δήλωσαν «λεφτάδες», άλλωστε) προκειμένου να εξασφαλίσουν την αδειοδότηση και δεν έχουν άλλες αντοχές. Τις υπερέβησαν και αυτές…
Η ώρα των πράξεων, λοιπόν, για να μην κλείσει το τμήμα, για να μην πάει χαμένη η μεγαλειώδης προσπάθεια αυτών των Ηρακλειδέων για την απόκτηση της αδειοδότησης, έφτασε. Είναι εδώ προ πολλού.
Για να κερδίσουμε το στοίχημα και να αποδείξουμε ότι, όταν δεν υπάρχουν… «Παπαθανασάκηδες» να μας φράζουν το δρόμο και να μας στερούν την προοπτική, είμαστε εκεί για τις ομάδες μας…
Όλοι διαρκείας για την ομάδα βόλει… Τώρα, όχι αύριο… Μπορεί, αυτό το αύριο, να μην υπάρξει καν, αν εμείς δεν στηρίξουμε το σήμερα…