Στις καθημερινές συζητήσεις μεταξύ των φίλων του Ηρακλή κυριαρχεί μια αναζήτηση. Μια αναζήτηση, που αφορά στην εξαγωγή κάποιου συγκεκριμένου, σαφούς και βέβαιου συμπεράσματος σχετικά με τους λόγους για τους ο οποίους ο μεγάλος και αρνητικότατος πρωταγωνιστής της περιπέτειας, που ταλανίζει τον ποδοσφαιρικό Ηρακλή έφτασε τα πράγματα, εδώ που τα έφτασε. Και, μάλιστα, πρωτεύει η αναζήτηση του «γιατί»…
Γιατί δεν δείχνει σημάδια λογικής αντίδρασης, από τη στιγμή που η καταστροφή της ΠΑΕ και της ομάδας (βεβαίως αυτό του είναι – απολύτως κατανοητά – αδιάφορο, μιας και ουδέποτε δέθηκε με τον Ημίθεο, παρά τις προσπάθειες φτηνού λαϊκισμού με τα… κασκόλ, που προσπάθησε να «πουλήσει» στην αρχή), θα σημάνει και προσωπικές, βαρύτατες κυρώσεις για τον ίδιο… Κανείς δεν το βρήκε και κανείς δεν έχει τις ασφαλείς απαντήσεις.
Κυριακή κατακαλόκαιρο είναι, οι περισσότεροι είστε στις παραλίες, οπότε ας επιχειρήσουμε μαζί ένα – εξαιρετικά δύσκολο – «ψυχογράφημα» ανάλυσης προθέσεων και καταστάσεων. Να εικάσουμε, εν πάση περιπτώσει, ποιες είναι οι πιθανές αιτίες, βάσει των οποίων ο Ελληνοκαναδός προχώρησε και προχωρά, με αυτή τη στωικότητα, σαν να επιτελεί… έργο και όχι σαν να διαλύει έναν από τους κορυφαίους και μεγαλύτερους Συλλόγους της Ελληνικής επικράτειας…
Στην ουσία, δεν είναι μεγαλομέτοχος…
Το πρώτο επεξηγηματικό σενάριο έχει να κάνει με την εμπεδωμένη πεποίθηση, που κοινοποίησε – περισσότερο ευκρινώς από τον καθένα – η Αυτόνομη Θύρα 10. Ο Σπύρος Παπαθανασάκης, λόγω της ακραίας οικονομικής ανέχειάς του έχει φτάσει στο σημείο να αυτοκαταργηθεί από μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ. Έχει περάσει σε διαδικασία πολλαπλής ενεχυρίασης ενός τεράστιου μέρους των μετοχών, που του είχαν μεταβιβαστεί (περί το 70%), προκειμένου να τύχει δανειακών διευκολύνσεων και με το υπολειπόμενο σε αυτόν 30% περίπου δεν του είναι δυνατόν να παραδώσει σε οποιονδήποτε επενδυτή. Οπότε, αυτού του ενδεχομένου ισχύοντος, αφήνει και τον εαυτό του να παρασύρεται – μοιραία – στο πέλαγος της καταστροφής…
Εφησυχασμός λόγω απουσίας συνεπειών…
Μια δεύτερη εκδοχή, που μπορεί να εξηγεί την ακάθεκτη πορεία Παπαπανασάκη, έχει να κάνει με το ενδεχόμενο να έχει συζητήσει με νομικούς, οι οποίοι τον διαβεβαίωσαν ότι, στην προσωπική περίπτωσή του, το γεγονός ότι μετά τη διάλυση της ΠΑΕ τα χρέη τον βαρύνουν, μπορεί να μην σημαίνει και καταστροφή για τον ίδιο. Οι «οπαδοί» αυτής της εκδοχής, στηρίζουν την άποψη στην ανυπαρξία σημαντικών περιουσιακών στοιχείων του «Καναδού» και της ουσιαστικής απουσίας πιθανότητας προσωποκράτησης…
Πίστευε πραγματικά…
Η πιο «ρομαντική» εκτίμηση είναι με το μέρος του Σπύρου Παπαθανασάκη. Μοιάζει με εκδοχή βγαλμένη από την «αγιογραφία» εκείνης της περίφημης – και απείρου κάλλους – παρουσίας του «Καναδού» στη late night αθλητική εκπομπή αθηναϊκού τηλεοπτικού καναλιού, κατά την οποία ο παρουσιαστής της, μας τον εμφάνισε κάτι σαν… Νίκο Ξανθόπουλο του Ελληνικού ποδοσφαίρου (έντιμο και αδίκως κατατρεγμένο)… Αφορά, δηλαδή, στο σενάριο της «αισιοδοξίας» από την πλευρά του μεγαλομετόχου ότι υπήρχαν πράγματι… Κινέζοι, Ρώσοι, Καγιούληδες με Έλληνες και Γερμανούς υποστηρικτές κι όλα τα… συμπαρομαρτούντα… Το πίστευε μέχρι τέλους, αλλά οι «κακοί ενδιαφερόμενοι», ο ένας κατόπιν του άλλου, τον «πούλησαν» και έπεσε θύμα αδιεξόδου… Ωραίο αφήγημα, πάντως…
Απλούστατα, αυτός είναι…
Και ερχόμαστε σε όλους εκείνους, που στη ζωή τους αρέσκονται να απλοποιούν τα πράγματα. Και στην περίπτωση Παπαθανασάκη έχουν καταλήξει στο «εύκολο» συμπέρασμα ότι έτσι λειτούργησε, διότι αυτός είναι. Είχε τη δική του θεώρηση για τα πράγματα, δεν εκτίμησε τις καταστάσεις, υπήρξε πεισματάρης και την πληρώνει η ομάδα και ο κόσμος της. Εξάλλου, όπως υποστηρίζουν οι «ψυχογράφοι» αυτής της εκδοχής, δεν είναι τυχαίο ότι αναφερόμαστε σε έναν μεγαλομέτοχο, ο οποίος κατά τον πρώτο χρόνο παρουσίας του στην ομάδα έβαλε χρήματα, στηρίζοντας την προσπάθεια και – ξαφνικά – τράβηξε χειρόφρενο, μην έχοντας ούτε ευρώ (ή… καναδικό δολάριο) να βγάλει από την τσέπη. Πλήρης και απόλυτη προχειρότητα, που εξηγείται από την ίδια την προσωπική ιδιοσυστασία του. Αυτός είναι, δηλαδή…
Όποια εκδοχή κι αν προκρίνουμε, πάντως, η ιστορία κατέγραψε γεγονότα, πρόσωπα, προθέσεις και αποφάσεις. Κατέγραψε ότι ο μέγιστος Ηρακλής είχε την ατυχία να βρει στο δρόμο του έναν σπορέα της απόλυτης καταστροφής, ο οποίος τον εκτέλεσε, μέσα σε διάστημα δύο ετών, οδηγώντας τον στον μονόδρομο της ανάγκης για ένα ακόμη «restart», με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
