Το να μην προκύψει κάποια ουσιαστική πρόοδος στην επιδίωξη παραμονής της ομάδας στις επαγγελματικές κατηγορίες, μέσω της συμμετοχής στη Football League είναι, πλέον, εξαιρετικά πιθανό ή, μάλλον, το πιθανότερο. Ασχέτως αν ο Σπύρος Παπαθανασάκης επιχειρήσει να δηλώσει συμμετοχή στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία ή ακόμη και να «κατεβάσει» ομάδα, ο ωμός ρεαλισμός προβλέπει ότι – αργά ή γρήγορα – υπό τις συνθήκες που ο ίδιος ο πρόεδρος της ΠΑΕ έχει διαμορφώσει, η διάλυση θα επέλθει.
Ο Ελληνοκαναδός, έχοντας «εξασφαλίσει» με τις επιλογές και τη στάση του την απουσία πιθανότητας «κανονικής» διάδοχης κατάστασης, έφερε τα πράγματα σε ένα σημείο τέτοιο ώστε η «επανεκκίνηση» του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ημίθεου να φαντάζει μονόδρομος.
Δηλαδή, να απομένει (δυστυχέστατα) στην «κυανόλευκη» οικογένεια το να επιλέξει ποιος… δρόμος προς το «restart» είναι ο πλέον συμφέρον για τον Ηρακλή (εκτός κι αν προκύψει – το επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά – το θαύμα της τελευταίας στιγμής και βρεθεί η ουσιαστική λύση, που θα κρατήσει στη Football League την ομάδα, με προοπτικές, αλλά και με ταυτόχρονη διαχείριση των χρεών…).
Και πάλι… επενδυτής…
Η εξαιρετικά δυσάρεστη για το κύρος του Συλλόγου επιλογή της «επανεκκίνησης», μπορεί να απαλλάξει την ομάδα από τα χρέη μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, αλλά δεν την απαλλάσσει από την ανάγκη να αναζητήσει και πάλι λύσεις οικονομικής στήριξης, προκειμένου να «τρέξει» στην οποιαδήποτε κατηγορία συμμετάσχει. Σαφώς τα δεδομένα και τα προαπαιτούμενα σε οικονομικό επίπεδο δεν είναι ανάλογα με αυτά, που ισχύουν στη Super League ή ακόμα και σε αυτήν τη Football League, αλλά η παρουσία ενός οικονομικού υποστηρικτή είναι – εκ των πραγμάτων – απαραίτητη.
Με βάση το κανονιστικό πλαίσιο, είτε επιλεγεί η λύση της Γ΄ Εθνικής, είτε των πιο κάτω κατηγοριών (αναλόγως με το τι θα κριθεί ως το πλέον συμφέρον για τα δεδομένα και τις προοπτικές της ομάδας), η ΠΑΕ παύει να υφίσταται και ο «βραχνάς» του Παπαθανασάκη αποτελεί παρελθόν. Την ευθύνη της διοικητικής ηγεσίας στην ομάδα αναλαμβάνει το Ιδρυτικό Σωματείο (λόγω των γνωστών κωλυμάτων, που «απενεργοποίησαν» τον Γυμναστικό Σύλλογο), με τον πρόεδρό του, Νίκο Βαφειάδη και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του, όμως, να μην είναι δυνατόν να αναλάβουν το λειτουργικό κόστος του εγχειρήματος της δημιουργίας ομάδας και παρουσίας της στο – όποιο – πρωτάθλημα επιλεγεί να συμμετάσχει.
Όπως το 2011…
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και (αν φτάσουμε στην επιλογή της «επανεκκίνησης») θα απαιτηθεί το ίδιο διοικητικό «μίγμα», που είχε εφαρμοστεί στην «εποχή της… Καλλικράτειας». Δηλαδή, την διοίκηση και τη θεσμική εκπροσώπηση της ομάδας αναλαμβάνει το Ιδρυτικό Σωματείο (το 2011 ήταν εν λειτουργία ο ΓΣ και ανέλαβε εκείνος), με την παράλληλη παρουσία ενός οικονομικού υποστηρικτή – χορηγού της ομάδας, ο οποίος θα αναλάβει το κόστος της όλης προσπάθειας και – σαφώς – θα έχει βασικό λόγο για το ιδιοκτησιακό (εφόσον το επιθυμεί) για το διάστημα κατά το οποίο συγκροτηθεί η νέα ΠΑΕ Ηρακλής. Τον συγκεκριμένο ρόλο, το 2011, επεχείρησε να διαδραματίσει ο Γιώργος Ξενίδης με κάποιους συνεργάτες του, αν και οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες και οδήγησαν πολύ γρήγορα στη λύση της ΠΑΕ ΑΕΠ Ηρακλής 1908…
Έλευση επενδυτή, υπό διαφορετικές συνθήκες
Σαφώς, η συγκεκριμένη προσπάθεια εξεύρεσης οικονομικού υποστηρικτή για τις χαμηλές κατηγορίες δεν έχει καμία σχέση με τα όσα έχουν διαδραματιστεί έως τώρα. Όχι μόνο διότι η δαπάνη, που θα απαιτηθεί να πραγματοποιήσει ο «χορηγός» που θα αναλάβει θα είναι ασυγκρίτως μικρότερη από τα επίπεδα της αντίστοιχης σε Super League και Football League, αλλά – πάνω από όλα – διότι η αναζήτηση θα γίνει χωρίς την αποτρεπτική παρουσία του Σπύρου Παπαθανασάκη.
Από την πλευρά της ομάδας, δηλαδή, δεν θα υπάρχουν προσκόμματα, παλινωδίες, δεύτερες και τρίτες σκέψεις, απαιτήσεις για οικονομικά ανταλλάγματα κι όλα αυτά που βιώσαμε και εξακολουθούμε να βιώνουμε. Θα υπάρχει διάθεση ειλικρινούς συνεργασίας προς όφελος του ποδοσφαιρικού Ημίθεου και προοπτική συμφωνίας με στόχο ένα καλύτερο μέλλον, μέσω ενός επιτυχημένου «restart», αν και εφόσον οι συνθήκες το κρίνουν αναγκαίο (και μακάρι να μην το κρίνουν)…
