Η στάση που τήρησε και η τακτική που ακολούθησε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στο θέμα της διαχείρισης της παρουσίας του στην ΠΑΕ ο Σπύρος Παπαθανασάκης, λειτούργησαν αρνητικά στην προοπτική του να βρεθεί λύση στο φρικτό αδιέξοδο, που ο ίδιος επέβαλε στον ποδοσφαιρικό Ηρακλή. Με άξονα αναφοράς και θεμελιώδες κίνητρο την (με κάθε κόστος για την ομάδα και τον κόσμο της) παραμονή του στην ιδιοκτησία της «κυανόλευκης» ποδοσφαιρικής εταιρείας, παρέμεινε «γαντζωμένος» στην καρέκλα του μεγαλομετόχου και κατέστρεψε κάθε προοπτική βιώσιμης λύσης διαδοχής του.
Τα αφηγήματα, που χρησιμοποίησε κατά καιρούς, όποτε οι συνθήκες ήταν ιδιαιτέρως πιεστικές για τον ίδιο και απαιτούσαν την άμεση και άνευ προϋποθέσεων αποχώρησή του, λειτούργησαν παρελκυστικά και αποτρεπτικά για κάθε πιθανή περίπτωση «κανονικού» διαδόχου του. Και όταν αναφερόμαστε σε «κανονικό» διάδοχο, εννοούμε αυτόν τον οποίο περιγράφουν όλοι οι Ηρακλειδείς ως βιώσιμη λύση για την καταστροφική κατάσταση, που υφίσταται: έναν επιχειρηματία, ο οποίος θα έχει την οικονομική δυνατότητα – χωρίς κάποια ακραία οικονομική επένδυση, αλλά με δυναμική ικανή να στηρίξει οικονομικά την έξοδο από την κρίση – να καλύψει τα απολύτως απαραίτητα για τη συμμετοχή της ομάδας στη Football League και σταδιακά να στηρίξει την προσπάθεια εξομάλυνσης και οικονομικής εξισορρόπησης. Χωρίς, βεβαίως, να παρουσιάζει τεράστια κενά στον τομέα της ροής της χρηματοδότησης. Στοιχεία, τα οποία φαίνεται να συγκέντρωναν (τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, διότι στην πράξη δεν μπόρεσαν να κριθούν, επιχειρηματίες οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν για την ΠΑΕ κατά τη θητεία Παπαθανασάκη, αλλά βρήκαν σε «τοίχο»).
Η παρελκυστική «λύση Καγιούλη» με την ανάθεση της διαχείρισης της ΠΑΕ στον Ελληνογερμανό εκπρόσωπο ποδοσφαιριστών, λειτούργησε αποτρεπτικά σε κάθε πιθανή οριστική λύση απαλλαγής από το καθεστώς που επέβαλε ο Ελληνοκαναδός, με καταγεγραμμένες τις αποτρεπτικού για κάθε διοικητική ενασχόληση επαφές του «διαχειριστή management» της ΠΑΕ με την «ομάδα Αντωνέλη», όταν είχε κατατεθεί η σχετική πρόταση ενδιαφέροντος. Κίνηση αποτροπής και εξυπηρέτησης της παράτασης παρουσίας Παπαθανασάκη στον Ηρακλή…
Αν ο Νίκος Καγιούλης και ο «συμπαίκτης» του, μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, είχαν αποδεχθεί να κάνουν στην άκρη, μπροστά στη συνασπισμένη ομάδα Ηρακλειδέων παραγόντων υπό τον Χρήστο Αντωνέλη εκείνη την περίοδο, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά και οι εξελίξεις θα είχαν – ασφαλέστατα – «τρέξει» επί το θετικότερο.
Εξάλλου, όπως πολλάκις έχει ξεκαθαρίσει και μέσω δημόσιων τοποθετήσεών του ο κ. Αντωνέλης, στόχος του ήταν η αναδιοργάνωση σε λειτουργικό και διοικητικό επίπεδο της ΠΑΕ, η συνεισφορά στην εξομάλυνση της χρηματοδότησης των αναγκών του ποδοσφαιρικού τμήματος και η δημιουργία προϋποθέσεων ομαλής και επιτυχούς διαδοχής του «Καναδού» από επιχειρηματία που θα έδινε προοπτική.
Όμως, αυτό το ενδεχόμενο δεν ήταν ποτέ στις βλέψεις και στον προγραμματισμό του Σπύρου Παπαθανασάκη, όπως από τα πράγματα αποδείχθηκε. Ακόμη και μετά την επέλαση της απόλυτης καταστροφής σε οικονομικό, αγωνιστικό και διοικητικό επίπεδο, ακόμη κι όταν το «χαρτί» του Νίκου Καγιούλη, που ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος «εφηύρε» και χρησιμοποίησε, είχε καεί, λόγω της καταφανώς αποτυχημένης θητείας του πρώτου, ακόμη κι όταν η ομάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με το φάσμα της ολικής αγωνιστικής ανυπαρξίας (κατάσταση στην οποία – εξαιτίας του ιδίου – εξακολουθεί να παραμένει), ο «Καναδός» συνέχισε την τακτική του, μέσα από την πλήρη ανάπτυξη των «αφηγημάτων» του…
Οι… Κινέζοι επενδυτές, ακολουθήθηκαν από τους Ρώσους… ευγενείς κι εκείνοι με τη σειρά τους από τον… George Trikkas, ο οποίος θα «έμπαινε» ως «αλλαγή» του Νίκου Καγιούλη στο management της ΠΑΕ (ποια ΠΑΕ δηλαδή…) και φτάσαμε στο τελευταίο σενάριο με τον Ελληνογερμανό ατζέντη ως επίδοξο διάδοχο.
Όλα αυτά επειδή έπρεπε να εξαφανιστεί κάθε προοπτική πραγματικά βιώσιμης λύσης διαδοχής, η οποία θα είχε προκύψει, αν και εφόσον ο Σπύρος Παπαθανασάκης ζητούσε αυτό το ρημάδι το ένα ευρώ, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, πολύ νωρίτερα…