Το προαναγγέλει και ο τίτλος του κειμένου. Θα σας μιλήσω προσωπικά, διότι είναι κάτι που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες και αφορά σε εμένα και όχι στην ιστοσελίδα την οποία τιμάτε με τις καθημερινές πάμπολλες επισκέψεις σας. Φαινόμενο, που παρατηρείται από τη στιγμή κατά την οποία ο Νίκος Καγιούλης αποφάσισε να ασχοληθεί ιδιοκτησιακά με την ΠΑΕ, μολονότι οριστικοποιήθηκε ο υποβιβασμός της ομάδας. Επίσης μολονότι, ο ίδιος – αρχικώς – σημείωνε ότι σε αυτό το ενδεχόμενο δεν θα ασχοληθεί…
Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου, λοιπόν, δέχεται καθημερινά ηλεκτρονικά «γράμματα» από αναγνώστες φίλους Ηρακλειδείς, οι οποίοι – με εξαιρετικά ευγενή, επιχειρηματολογημένο και αξιοπρεπή τρόπο, μου εκφράζουν τα παράπονά τους, διότι οι απόψεις που εκφράζω μέσω της BlueArena ως προς την προοπτική να αναλάβει ο Ελληνογερμανός ατζέντης την ΠΑΕ «απηχούν τις θέσεις της Αυτόνομης Θύρας 10 και όχι της ευρείας μάζας των Ηρακλειδέων…», όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν…
Μου επισημαίνουν ότι από τη στιγμή που δεν υπάρχει άλλη λύση διαδοχής στο προσκήνιο θα πρέπει να την αποδεχτούμε, χωρίς να πιστεύουμε ωστόσο – όπως υπογραμμίζουν – ότι θα είναι αυτή, που χρειάζεται ο Ηρακλής, αλλά, τουλάχιστον, δείχνει ικανή να βοηθήσει την ομάδα στον αγώνα της επιβίωσης, μέσω της συμμετοχής στη Football League. Ειδάλλως, μου τονίζουν, θα οδηγηθούμε στην καταστροφή και στην περιπέτεια της εξαφάνισης μέσω των χαμηλότερων κατηγοριών…
Αισθάνομαι, συνεπώς, την ανάγκη να απαντήσω συνολικώς σε αυτές τις απολύτως σεβαστές θέσεις των ομοφρόνων μου Ηρακλειδέων και να τους εξηγήσω πως, μολονότι «ομόδοξός» τους, τυγχάνει να βλέπω τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία, από άλλο πρίσμα αντιμετώπισης. Η αλήθεια είναι ότι στα πολλά (και πολλές φορές μακροσκελή) ηλεκτρονικά «γράμματά» τους απαντώ, ένα προς ένα. Αλλά κρίνω ως απαραίτητη και μια συνολική τοποθέτηση για το θέμα, μέσω της ίδιας της ιστοσελίδας.
Λοιπόν. Πρωτίστως, δεν υφίσταται λόγος ανησυχίας για όλους εσάς, φίλοι Ηρακλειδείς, οι οποίοι μου γράφετε ότι «αν δεν πάρει ο Καγιούλης την ΠΑΕ, η ομάδα θα μείνει ξεκρέμαστη»… Ούτε εγώ, ούτε κανείς (δυστυχώς, κατά τη γνώμη μου) δεν μπορεί να σταματήσει και να ακυρώσει το σχεδιασμό Παπαθανασάκη – Καγιούλη για τα ιδιοκτησιακά της ΠΑΕ. Τους προστατεύει το κενό νόμου και αδιαφορίας της Πολιτείας, που επιτρέπει σε καταστροφικούς μεγαλομετόχους ΠΑΕ να κάνουν ό,τι επιθυμούν, με εργαλείο το πλειοψηφικό μετοχικό πακέτο το οποίο κατέχουν. Οπότε, η προοπτική να αναλάβει «το μη χείρον βέλτιστον», όπως μου γράφετε χαρακτηριστικά, το οποίο εκπροσωπεί – κατά τη δική σας άποψη – η περίπτωση του Νίκου Καγιούλη, δεν μπορεί να απειληθεί.
Το ότι οι απόψεις μου συμπλέουν με τις απόψεις της Αυτόνομης Θύρας 10 για το θέμα της διαδοχής, έχει να κάνει με το γεγονός ότι έχουμε την ίδια ακριβώς θέαση των δεδομένων της «κυανόλευκης» πραγματικότητας. Η συγκεκριμένη οπτική δεν εστιάζει στη λογική του… «δος ημίν σήμερον», επειδή αντιμετωπίζουμε την καταστροφή (της οποίας – μη λησμονούμε – πρωταγωνιστικοί συμμέτοχοι είναι ο ίδιος ο επίδοξος διάδοχος και ο «συμπαίκτης» του, Ελληνοκαναδός μεγαλομέτοχος), αλλά κάνει προβολή στο έπειτα μιας ενδεχόμενης αλλαγής στην ΠΑΕ και στο σκοτεινό μέλλον, που μπορεί αυτή να προοιωνίζει.
Ο Νίκος Καγιούλης δοκιμάστηκε και δεν έπεισε. Δεν μπορεί να πείσει. Είναι «συμπαίκτης» του Σπύρου Παπαθανασάκη, δεν απέδειξε οικονομική δυναμική, τέτοια ώστε να κρατήσει την ομάδα όταν είχε το ρόλο του ανθρώπου ο οποίος με την «ικανότητα ρευστότητας» θα άλλαζε τα δεδομένα σε ΠΑΕ και ομάδα.
Έχω κάθε δικαίωμα να εκφράζω τις αντιρρήσεις μου, με ήθος, εγκράτεια, χωρίς άδικους χαρακτηρισμούς και μένοντας προσγειωμένος στην αλήθεια των δεδομένων, που όλοι μας βιώνουμε…
Εν τέλει, το που μπορεί να οδηγήσει τον Ηρακλή μια «λύση Καγιούλη» (κατά την ταπεινή γνώμη μου μόνο λύση δεν συνιστά) θα μπορέσουμε όλοι να το διαπιστώσουμε, αν και εφόσον αναλάβει, όπως θρυλείται…
Αλλά το να μην εκφράζω την αντίθεσή μου προς την προοπτική αυτή, δεν μπορώ να το κάνω. Θα ασκώ κριτική εκεί που θεωρώ και κρίνω ότι πρέπει και θα ασκώ ακόμη και «προληπτική αντιπολίτευση» αμφισβητώντας προθέσεις, όπου θεωρώ ότι μπορώ να συμβάλλω με τις απειροελάχιστες δυνατότητές μου, προκειμένου να προστατέψουμε το συμφέρον του Ηρακλή. Οποιαδήποτε διαφορετική στάση τη θεωρώ ανοίκεια, απρεπή, ασύμβατη και ασεβή προς τον εαυτό μου.
Δεν έχω μιλήσει ποτέ, ούτε έχω γνωριστεί ποτέ με κάποιον από αυτούς τους κυρίους, τους πρωταγωνιστές της καταστροφής του Ηρακλή. Και δεν εμφορούμαι από τον άκρατο ρομαντισμό του να πιστεύω ότι αυτοί θα είναι που θα αντιστρέψουν το κλίμα…
Συγχωρέστε μου την άποψη και ανεχτείτε την. Μακάρι εσείς να δικαιωθείτε. Πρώτος θα βγω να το παραδεχθώ πόσο ηλίθιος ήμουν και πόσο κοντόφθαλμα αντιμετώπιζα πρόσωπα και καταστάσεις. Πρωτεύει ο Ηρακλής, άλλωστε…
Σας ευχαριστώ προκαταβολικώς για την ανοχή…